Elke nieuwe Kerkers en Draken supplement voegt iets toe aan het spel, en Van Richten's Guide to Ravenloft is niet anders. In feite bevat dit op horror gebaseerde boek allerlei nieuw materiaal, van angstaanjagende subklassen tot de Dark Gifts die personages vervloekte krachten verlenen, evenals geweldig advies voor DM's om te overwegen hoe horror opnemen in hun spellen.
Naast boeken, dobbelstenen en papier zijn miniaturen de meest populaire items die mensen gebruiken om hun games aan te vullen en te verrijken. Deze kleine figuren helpen de gevechten op verschillende manieren te verbeteren. Echter, Van Richten's Guide to Ravenloft maakt het gebruik van miniaturen ingewikkelder dan normaal het geval is en roept een aantal belangrijke vragen op over hoe (en of) ze moeten worden gebruikt.
De meeste games met mini's gebruiken ze in gevechten. Het zien van fysieke representaties van de personages van de spelers en hun vijanden op een tafel helpt om de geografische lay-out van een slagveld vast te stellen en een gevoel van schaal te creëren. De officieel gelicentieerde Wizards of the Coast mini's voor D&D zijn gemaakt door WizKids onder de Iconen van de rijken imprint en bieden een scala aan opties, maar er zijn ook tal van andere opties, zoals de verkenner mini's, Warhammer figuren of plastic monsters uit een plaatselijke speelgoedwinkel (hoewel mensen rekening moeten houden met de grootte van speelgoed dat niet speciaal voor dit doel is gemaakt).
Bij het kiezen van mini's om voor te gebruiken: Ravenloft of andere horrorsettings, zou de nadruk meer moeten liggen op de horror dan op de gevechtservaring. Een hagedisvolk, een kobold, een herrezen ork-skelet en een mooie elfenprinses kunnen worden weergegeven door een vaag humanoïde middelgrote miniatuur in normale gevechten tijdens een hoog fantasie-avontuur, maar het verschil tussen het hebben van die elfenprinses of het schuifelende ondode orklijk op het bord kan radicaal de stemming veranderen in een horrorspel. De recente Boneyard mini setje Iconen van de rijken focus bijna uitsluitend op ondoden (en de uitzonderingen zijn nog steeds op horror gericht).
Een andere pictogrammen sets met geweldige horrorfiguren zijn inclusief de sets Hoektanden en hakken , Afdaling in Avernus , en Graf van vernietiging. De verkenner mini's sets Darklands Rising en Ruïnes van de Laatste Muur hebben ook geweldige monsters voor horrorspellen. De Ravenloft-setting heeft unieke versies van klassieke monsters, zoals de beruchte Strahd Zombies en de nieuwe Loup Garou-weerwolven. Elke zombie zou voor de eerste moeten werken, maar de Loup Garou is een stuk uitdagender dan de gemiddelde lycantroop. Het kan handig zijn om online naar miniaturen te kijken voordat je ze koopt, vooral als je mini's koopt in willekeurige boosterpacks.
Het laatste hoofdstuk van Van Richten's geeft advies aan DM's over hoe ze monsters kunnen opnemen in hun horrorcampagnes. In de sectie 'Monsters beschrijven' wordt beschreven hoe je een gevoel van de onechtheid van een wezen en zintuiglijke details kunt oproepen, zoals de stank van levende lijken of de griezelige cadans van een demon die een kinderliedje fluit. Miniaturen kunnen dergelijke effecten niet nabootsen. In feite zullen kleine stukjes plastic waarschijnlijk het gevoel van angst verminderen dat een echt gruwelijk monster zou moeten oproepen.
Carling's Black Label-bier
In sommige gevallen is het misschien beter om het gebruik van mini's helemaal te vermijden, in plaats daarvan te kiezen voor het spelen van gevechten in het theater van de geest, maar er zijn opties om dit te omzeilen. Nieuwere miniaturen zijn veel ingewikkelder gedetailleerd dan oudere. Deze details kunnen de meeslepende terreur versterken bij het gebruik van een specifiek stuk (zoals de Tyrannosaurus Zombie of Mummy Lord uit) Boneyard ). Oudere, minder gedetailleerde figuren dwingen spelers om de gaten op te vullen met hun verbeeldingskracht, wat nog effectiever kan zijn. Hoe dan ook, het doel van miniaturen is om wat duidelijkheid en samenhang te bieden om te bestrijden. Maar in een horrorcampagne is het vaak beter om spelers in het duister te laten tasten, wanhopig naar het onbekende te vegen en tegen hoop te hopen zich ertegen te verdedigen.
