Het Marvel Cinematic Universe heeft een lange geschiedenis van het radicaal veranderen van de stripgeschiedenis van zijn personages om beter te passen bij de verhalen op het grote scherm die worden verteld, maar er is misschien geen personage dat grotere veranderingen heeft doorgemaakt dan Ego the Living Planet. Hoewel er overeenkomsten zijn tussen de schurk van Guardians of the Galaxy Vol. 2 en het personage uit de strip, er zit nog steeds een wereld van verschil tussen.
Wat is hetzelfde?
Voor het eerst geïntroduceerd in Thor #132 in 1966 zat er veel geschiedenis achter Ego om in zijn filmdebuut van 2017 te verwerken. De brede lijnen van het personage zijn zeker hetzelfde gebleven van strip tot scherm. Ego is een enorm krachtige antagonistische kracht die een gigantische bedreiging vormt voor de helden van Marvel. Hoewel het MCU-ego het grootste deel van voogden 2 in zijn humanoïde vorm geportretteerd door acteur Kurt Russel, vertoont zijn uiteindelijke vorm in de climax van de film een opvallende gelijkenis met zijn komische tegenhanger.
Het ego van de strips staat bekend als de levende planeet en neemt vaak de vorm aan van een gigantisch gezicht aan de zijkant van een planeet. De MCU-versie weerspiegelt diezelfde blik in het laatste gevecht tegen de Guardians, wat aantoont dat het uiterlijk van het personage niet helemaal verloren ging in de vertaling. De MCU-versie had zelfs een cerebrale kern zoals hij in de strips doet. De overeenkomsten tussen de twee eindigen echter op dit oppervlakteniveau.
Wat veranderde?
Het grootste verschil tussen de komische en MCU-versies van het personage is hun oorsprong. In voogden 2 , Ego was een oude Hemelse wiens krachten van materie-manipulatie hem in staat stelden een idyllische planeet om hem heen te vormen. In de strips was Ego een planeet en bleef gewoonlijk in die vorm.
Hoewel er aanwijzingen zijn dat het komische Ego is ontstaan toen de geest van een wetenschapper versmolten met een planeet, dient het personage meestal als een gigantische ruimtevaartbedreiging voor de helden van Marvel. Paradoxaal genoeg slaagde de MCU erin om het personage zowel groter als kleiner te maken. MCU Ego's avonturen op aarde en in humanoïde vorm zouden allemaal te klein zijn voor komische Ego, terwijl het grotere doel van MCU Ego om het hele universum te omvatten te groots zou zijn.
De MCU maakte ook een grote verandering door de zoon van Peter Quill Ego te maken. In de strips heeft Ego geen zoon, dus de draai was origineel voor de MCU.
Wat nu?
Nu kunnen beide versies van het personage een grotere deal blijken te zijn dan ooit tevoren. In de strips deelde Ego al de macht met Knull en Galactus, waardoor hij een aanzienlijk grotere bedreiging vormde en hem mogelijk buiten de universele reikwijdte van de MCU en in de multiversale reikwijdte bracht die geen enkele versie van het personage eerder heeft benaderd.
Hoewel het MCU-ego misschien dood en verdwenen lijkt en dus niet langer een bedreiging vormt, zou het publiek zich niet zo zeker moeten voelen. Celestials zijn ongelooflijk moeilijk te doden, en als er een connectie is met de Elders of the Universe, zoals de Grandmaster en de Collector, die nog steeds plannen maken binnen de MCU, dan kan de terugkeer van Ego nabij zijn. Net als de strips, Avengers: Eindspel onthulde het bestaan van een multiversum dat toekomstige Marvel-eigendommen beloven te verkennen. Zoals het nu gaat, kan Ego een grotere bedreiging vormen dan ooit, zowel op de pagina als op het scherm.
blauw lint bier recensie
