Terwijl Het spook van de opera is niet zo populair als zijn Universal Horror-collega's, zoals Dracula en Frankenstein, het personage en de franchise hebben veel interessante aanpassingen gehad sinds de originele roman met dezelfde naam. De meest gevierde van die aanpassingen is de toneelmusical van Andrew Lloyd Webber, de langstlopende musical in Broadway geschiedenis. Terwijl de Webber-musical de definitieve blijft fantoom , zijn er nog steeds filmversies van de Opera Ghost uit de afgelopen eeuw die variëren van baanbrekend tot ronduit vreemd. Gebaseerd op beoordelingen op Rotten Tomatoes en Metacritic , hier is een ranglijst van elke verfilming van Het spook van de opera .
Eervolle vermelding: The Phantom of the Opera (1962)
Hammer Film Productions is legendarisch vanwege zijn baanbrekende horrorfilms, zoals De vloek van Frankenstein en Dracula, maar in 1962 deed het ook een incarnatie van Het spook van de opera. Net als de andere films uit de studio, geeft Hammer zijn kenmerkende, ruige sfeer terwijl het ook de kleine bril levert waar het nu bekend om staat. De Rotten Tomatoes-pagina is verwarrend omdat deze in strijd is met de pagina van de film uit 1925, en een eigen pagina mist informatie over de cast, crew, titel en meer, en biedt slechts drie middelmatige beoordelingen. Bovendien mist het een Metacritic-score, dus om eerlijk te worden afgewogen tegen deze andere aanpassingen, zal het een eervolle vermelding zijn.
6) The Phantom of the Opera (1998) - Gemiddelde score: 13
Dario Argento is een legendarische Italiaanse horrorregisseur en hij regisseerde in de jaren '80 een klassieker genaamd Terreur bij de OF geld. die een vergelijkbare verhaallijn had als De P hantom van de opera . Op basis hiervan doet hij een versie van fantoom had goed moeten aflopen, maar dat was niet het geval. De Phantom van deze film draagt niet eens een masker, en zijn gezicht is ook niet eng, en wijkt sterk af van het bekende beeld van het personage. Hoewel The Phantom altijd griezelig zou moeten zijn, beeldde deze hem af als verkrachter met een rattenfetisj, waardoor veel van de sympathie werd weggenomen die andere versies proberen te legitimeren. De meeste critici hadden gelijk, de film kreeg 13 procent. Fans van Argento moeten gewoon kijken Terreur bij de Opera in plaats daarvan.
5) The Phantom of the Opera (2004) - Gemiddelde score: 36.5
De langverwachte verfilming van de musical van Andrew Lloyd Webber heeft zijn fans. Ondanks dat je maar 33 procent krijgt van critici Rotte tomaten , 84 procent van het publiek keurt de uitbundige film van Joel Schumacher goed. Achteraf gezien is de film bizar om te zien, aangezien er succesvolle acteurs Gerard Butler, Emmy Rossum en Patrick Wilson in voorkomen. Butler was een onervaren zanger en deed zijn best, maar hij werd misplaatst in een rol die meer rauw talent en theatrale aanwezigheid vereist. Het hielp ook niet dat zijn 'monsterlijke' uiterlijk eigenlijk teleurstellend is wanneer het masker wordt verwijderd.
4) The Phantom of the Opera (1989) - Gemiddelde score: 38
Robert Englund speelde een ander horroricoon in de meest slasher-achtige versie van fantoom nog. Deze film kwam uit tijdens de hoogtijdagen van zowel de Broadway-musical als Een nachtmerrie op Elm Street's franchise, dus het probeert beide te verzilveren. In deze versie verkocht The Phantom zijn ziel aan de duivel om een groot componist te worden, maar hij betaalde de prijs door een Freddy Krueger-achtige seriemoordenaar te worden. De critici die de slasher-tropes al zat waren, gaven hier geen lovende recensies over, en recensent Tim Brayton vatte het het beste samen door te schrijven , 'Een periodestuk maken met een slasher-budget uit de jaren 80 was een gedoemd idee.'
3) The Phantom of the Opera (1943) - Gemiddelde score: 69,5
Claude Rains zal voortleven in onsterfelijkheid in de bioscoop voor zijn optreden als Captain Louis Renault in witte Huis , om nog maar te zwijgen van het feit dat hij ook het origineel was De onzichtbare man . Echter, net nadat hij dat deed Witte Huis, hij speelde in Universal's eerste spook van de opera film sinds de stomme film van 1925. Hoewel het niet dezelfde bijval krijgt als zijn voorganger, geven critici over het algemeen de voorkeur aan deze Phantom dankzij de weelderige sets, fenomenale kostuums en de intrigerende uitvoering van Rains. Het heeft momenteel een solide 76 procent op Rotten Tomatoes en een beoordeling van 63 procent op Metacritic.
2) Phantom of the Paradise - Gemiddelde score: 76
De meest interessante en unieke verfilming van De P hantom van de opera verreweg is Brian De Palma's fantoom van de Paradijs. Terwijl fantoom meestal beperkt is tot het operagebouw van Parijs in de jaren 1880, slaagt De Palma erin om de conventies te trotseren met een van de meest visueel verbluffende en bizarre films van de jaren '70. In plaats van de gebruikelijke instelling, paradijs speelt zich af in een alternatief modern universum, met een hardrockclub genaamd 'The Paradise' die het Opera House vervangt. Deze Phantom is een songwriter die zijn ziel verkocht om de vrouw van wie hij houdt zijn liedjes te laten zingen, alleen om een platenmagnaat zijn muziek te laten stelen. De schokkende beelden, evenals de satire van de muziekindustrie, maken dit misschien wel de meest vermakelijke fantoom aanpassing.
1) The Phantom of the Opera (1925) - Gemiddelde score: 90
Als er één aanpassing is van Het spook van de opera dat is net zo bekend als de toneelmusical, het is deze baanbrekende, stomme film met in de hoofdrol Lon Chaney. Terwijl The Phantom bekend staat om zijn masker, is het meest iconische beeld van het personage in de bioscoop van zijn ontmaskerde gezicht in deze film. Chaney heeft zelf de make-up aangebracht en protheses, die hun tijd vooruit waren, en het wierp veel vruchten af. Critici schreven over leden van het publiek die schreeuwden op de onthulling van het gezicht, waarbij sommige klanten flauwvielen als reactie. Tot op de dag van vandaag bejubelen critici het als een klassieker in de vroege cinema, met Roger Ebert schrijft , 'in zijn koortsachtige melodrama en beelden van kadaverachtige romantiek, vindt het een soort showbizz-majesteit.'
