Het succes van Disney's 1994 De Leeuwenkoning leidde tot de creatie van een Broadway-musical die drie jaar later in 1997 debuteerde. Geregisseerd door Julie Taymor, De Leeuwenkoning musical werd de meest winstgevende Broadway-show in de geschiedenis. Het maken van een toneelbewerking van Disney's populaire animatiefilm had een onmogelijke taak moeten zijn voor Disney Theatrical Productions, maar het bedrijf slaagde er op de een of andere manier in om deze prestatie te volbrengen. De musical is een inventieve ervaring, daarom overwegen velen: De Leeuwenkoning musical om de definitieve versie van het verhaal te zijn.
De Leeuwenkoning haalt grotendeels inspiratie uit Shakespeare's Gehucht hoewel het enkele overeenkomsten vertoont met de Epos van Sundiata , een Afrikaans episch gedicht over de stichter van het Mali-rijk. Evenzo gaat de film over een ontheemde prins die wordt bezocht door de geest van zijn vader en vervolgens de troon herovert van zijn moorddadige oom. hoewel Gehucht is uiteindelijk een tragedie, De Leeuwenkoning is een viering van het leven en hoe de overledene in een of andere vorm zal blijven voortleven. De Leeuwenkoning muzikaal is diep geworteld in muziek, talen, traditionele dans en de orale verteltraditie van Afrika. De musical is in staat om deze elementen te nemen en ze te integreren op een gestileerde manier die de verschillende culturen eert waaruit ze voortkomt.
Toen Julie Taymor werd belast met het regisseren van een toneelbewerking van De Leeuwenkoning , had ze de film niet gezien en ze vroeg zich af hoe ze de epische stormloopscène op het podium zou vertalen. Taymor was een experimenteel regisseur met een achtergrond in Shakespeare en poppenspel. De uitdaging om een stormloop op een podium uit te beelden was een opwindende uitdaging voor haar en de toenmalige CEO van de Walt Disney Company, Michael Eisner, vertelde haar dat ze haar instinct moest volgen. Hij zei: 'Laten we beginnen met je eerste idee. Hoe groter het risico, hoe groter de uitbetaling.' Taymor moet dit ter harte hebben genomen, want de musical zit vol creatieve risico's en ideeën die je op dat moment niet in andere producties kon vinden.
Taymor nam De Leeuwenkoning en maakte er een theatraal spektakel van. Ze toonde het kunstenaarschap van de productie en de schoonheid van het verhaal dat wordt verteld. De cast van De Leeuwenkoning was grotendeels zwart, bestaande uit Zuid-Afrikanen met weinig tot geen formele opleiding in acteren of zingen. In die tijd was dit ongekend omdat zwarte mensen niet overdreven vertegenwoordigd waren in het reguliere theater. Om de dieren te verbeelden, liet Taymor de acteurs kostuums dragen en poppen op ware grootte die 'hum-dieren' werden genoemd - een combinatie van traditionele poppen en menselijke acteurs. De liedjes uit de musical werden gezongen in zes inheemse Afrikaanse talen, waaronder Swahili, Zulu en Congolees. Al deze elementen zorgden ervoor dat er een gevoel van creatieve vrijheid door het podium vloeide. Daarom wordt de musical zo gevierd.
Afgezien van de technische aspecten van de productie, versterkten de veranderingen die Taymor aanbracht in het verhaal de aspecten die ontbraken in de originele film. Simba's reis van zelfontdekking en zijn uiteindelijke terugkeer naar zijn huis heeft meer impact in de toneelbewerking als hij worstelt met zijn angsten in de nasleep van Mufasa's dood. De toegevoegde scène in de musical waarin Timon bijna verdrinkt en Simba even verlamd is van angst, benadrukt hoe hulpeloos hij zich sinds het incident voelt. Het moment waarop Simba zijn vertrouwen herwint na de hereniging met de geest van zijn vader, voelt ook in deze versie meer oprecht.
In de musical veranderde Taymor het geslacht van de mandril Rafiki in vrouwelijk. Naast Nala en QueenSarabi, de film mist andere prominente vrouwelijke personages. Rafiki fungeert als verteller en 'griot' in de toneelbewerking. Griots waren verhalenvertellers in de Afrikaanse samenleving en velen van hen waren vrouwen. Nala's rol in de musical wordt ook uitgebreid als ze de wellustige eis van Scar om zijn koningin te zijn afwijst en de Pride Lands verlaat om hulp te zoeken tegen de hongersnood. Nala krijgt een krachtig lied genaamd 'Shadowland' dat haar beproevingen verbeeldt met het verlaten van huis en haar vastberadenheid om op een dag terug te keren om te herstellen wat er mis is. Uiteindelijk wordt Nala's karakter sterker gepresenteerd dan in de originele film, omdat ze meer autonomie krijgt.
De Leeuwenkoning musical wordt door velen beschouwd als de beste versie van het verhaal vanwege de creatieve risico's en de positieve veranderingen in het verhaal. De musical wordt herinnerd omdat het medium theater het publiek in staat stelt om van harte met het materiaal om te gaan.
