WandaVision's tijdperk-specifieke sitcom-thema's werden een kenmerkend onderdeel van de show, tot het punt waarop fans speculeerden over welke specifieke sitcom of welk decennium de volgende aflevering zou openen. De nummers in kaart gebracht WandaVision ’s vooruitgang door zes decennia televisiegeschiedenis, en weerspiegelt onderweg de steeds surrealistischere sfeer van Wanda's alternatieve realiteit. Het was een ongebruikelijke zet voor het Marvel Cinematic Universe, maar het leverde een grote hit op en de nummers speelden een grote rol om de kijkers in de juiste mindset te krijgen.
Er werden in totaal zeven nummers geproduceerd en het is moeilijk om ze te rangschikken. Ze zijn allemaal geschreven door hetzelfde Oscar-winnende team, Kristen Anderson-Lopez en Robert Lopez, en elk van hen vult een specifieke niche. Ze zijn soms ook oubollig, maar er is een onderliggende griezeligheid voor allemaal, opzettelijk ingevoegd door de songwriters overbrengen WandaVision's Lynchiaanse ondertoon. Een subjectieve rangschikking van alle zeven nummers volgt, meer gebaseerd op hun belichaming van die begrippen dan op hun objectieve kwaliteit.
coors lichte smaak
7. W-V 2000
De jaren 2000 waren de laatste keer dat het openen van themanummers prominent bleef, voordat streaming, binge-watching en de 'skip intro'-optie veel van hen overbodig maakten. 'W-V 2000' weerspiegelt dat met een reeks eenvoudige elektronische beats over een steeds hectischere montage van Wanda's naam op alledaagse voorwerpen. Het weerspiegelt werkgerelateerde sitcoms zoals: Het kantoor en Parken en recreatie , die een breuk betekende met de familiegerichte komedies die in de vorige thema's werden opgeroepen. De verschuiving valt ook samen met de definitieve ontbinding van Wanda's fantasieleven, waarbij Wanda's gebrek aan controle verband houdt met de thema's van wanbeheer die dienden als het lettertype van de humor uit de jaren '00.
6. Laten we doorgaan
Themaliedjes uit de jaren 90 deden denken aan post-punk MTV-montages, en WandaVision's De opener uit de jaren 90 omarmde dat ethos om de meest opzettelijk verontrustende inzending in de serie te creëren, omdat het chaotisch, verontrustend en getint met dreiging was. Familiekomedies omarmden destijds disfunctioneren en traden in de voetsporen van Roseanne en Gehuwd met kinderen , en ze werden het best geïllustreerd door mensen als Malcolm in het midden. Het thema hier was suggestief voor Malcolm in het bijzonder, toen Wanda's wereld uit elkaar begon te vallen, en ze steeds agressievere stappen nam om het te verdedigen.
5. Een pasgetrouwd stel
'A Newlywed Couple' had de startpositie in WandaVision's line-up, dus het moest de meeste informatie over de show van tevoren overbrengen. Echte sitcoms uit de jaren '50 gebruikten zelden songteksten in hun thema's; laat zien zoals Ik hou van Lucy bleef uitsluitend bij instrumentale, terwijl Laat het maar aan Bever over en De Dick Van Dyke-show gesproken voice-over gebruikt. WandaVision reageerde door de tactiek van Sherwood Schwartz over te nemen, een legendarische producer die schreef voor The Red Skelton Show en Gilligan's Island . 'Een pasgetrouwd stel' adopteert Gilligan's verklarende tactieken terwijl de beelden spelen met de eerdere esthetiek van Ik hou van Lucy en zijn soortgenoten . Het legt ook de basisregels van de show vast en draagt bij aan het mysterie van hoe twee superhelden in de buitenwijken van de jaren vijftig terechtkwamen.
4. We hebben iets aan het koken
Schwartz scoorde ook De Brady Bunch , met een ander beroemd openingsthema dat de show voor de kijker definieert. Latere shows uit de jaren '70 volgden, met relaxte thema's die dateerden op het moment dat ze werden uitgesproken. WandaVision verhoogde zijn kitsch met zijn beklemmend zonnige teksten, gekoppeld aan beelden van Wanda's plotselinge zwangerschap en vernieuwde scènes van clichématige huiselijkheid. Het komt overeen met de eerste echte scheuren die in Wanda's façade verschijnen, en benadrukt dat het behouden van haar fantasie niet zo eenvoudig zal zijn als ze denkt.
3. Verzin het terwijl we verder gaan
Het Reagan-tijdperk riep op tot een terugkeer naar de huiselijkheid uit de jaren 50, en netwerksitcoms reageerden met paternalistische Groeipijn en Familiebanden . De visuals gepureerd Familiebanden' verwaandheid van een portret dat wordt geschilderd met Groeipijn' trend om kinderfoto's van de acteurs te gebruiken om de opgroeiende personages weer te geven, waarbij de muziek overeenkwam met mineurakkoorden en pijnlijk serieuze teksten. WandaVision sloeg het themalied in aflevering 4, 'We Interrupt This Program', over terwijl Monica Rambeau en het bedrijf worstelen met Wanda's alternatieve realiteit, maar 'Making It Up' sluit daar elegant bij aan, wat suggereert dat Wanda's liefde voor Vision genoeg is om deze nepwereld in stand te houden.
2. WandaVision!
Met de basis die in de eerste aflevering is vastgesteld, WandaVision stapte moeiteloos in de tweede aflevering, wat in dit geval een grotendeels instrumentaal themalied betekende. De zang was beperkt tot de titel van de show, dus het werd overgelaten aan de geanimeerde beelden om het verhaal over te brengen. De tactiek komt overeen met nietjes uit het tijdperk zoals: betoverd en Ik droom van Jeannie , die op dezelfde manier instrumentals gebruikt in plaats van teksten. Beide shows begonnen ook in zwart-wit te worden uitgezonden en schakelden vervolgens over op kleur tijdens hun run, wat WandaVision emuleert in deze aflevering.
1. Agatha de hele tijd
Het rangschikken van de meeste nummers op deze lijst is vrij subjectief, maar er is weinig discussie over de toppositie, die een explosie op sociale media veroorzaakte en van Agatha Harkness een meme-lieveling maakte. Het lied zelf is slecht, belichaamt WandaVision's centrale, met spoilers beladen onthulling in zowel de titel als het refrein. Het is een besmettelijke oorworm om op te starten, waardoor het moeilijk is om hardop te zingen. Het deelt die kwaliteit met de meeste klassieke sitcom-thema's en stapte uit het vorige patroon van tijdperk-specificiteit, aangezien 'Agatha All Along' de spookachtig-komische vibes oproept van De Munsters en De familie Addams . Het is duivels, slim en vat het hele ethos van de show samen in één pakkend pakket.
