Een van de meer onverwachte gevolgen van de recente wereldwijde pandemie is de extreme piek in de belangstelling voor de film van Steven Soderbergh uit 2011 Besmetting . Het voertuig van Jude Law en Matt Damon draaide om een ongelooflijk realistische weergave van hoe een dodelijke pandemie eruit zou zien terwijl deze plaatsvindt. Hoewel dat voor sommige mensen in deze tijd van social distancing misschien het beste is, is wat deze film niet analyseert de nasleep. Wat komt er na zoiets als coronavirus? Niemand weet het natuurlijk, maar de nasleep van zo'n gebeurtenis is typisch wat zorgt voor het interessantere verhaal, en dit is zeker het geval met de Will Smith-film uit 2007 Ik ben een legende .
Paulaner origineel München pils
Wat krijgt deze film zo goed dat Besmetting verwaarloost te vermelden is zowel de sociale als de ecologische nasleep van een dergelijke catastrofale pandemie. Dit is de reden waarom de instelling van Ik ben een legende is zo cruciaal voor hoe het de post-apocalyps uitbeeldt. New York City is zo'n uitgestrekte stedelijke omgeving dat de enige natuurlijke conclusie van een massale uitstervingsgebeurtenis de langzame inbreuk op de natuur zou zijn, totdat de stad er uiteindelijk volledig verlaten uitziet. Dit gevoel van verlatenheid wordt door de hele film gevoeld en gezien, aangezien gebouwen bedekt zijn met nieuw ontwikkeld mos en wijnstokken en worden bewoond door dieren die normaal gesproken zo'n stedelijke omgeving zouden hebben vermeden.
In het begin van de film jaagt Will Smiths personage een groep herten door de verlaten straten van New York totdat hij een ontsnapte leeuw uit de dierentuin tegenkomt. Deze eenvoudige stappen bij de ontwikkeling van de wereld zijn cruciaal voor ons als kijkers, omdat het ons zonder iets te zeggen laat weten dat er een aanzienlijke hoeveelheid tijd is verstreken sinds de eerste uitbraak. Onderdompeling is de sleutel, en Ik ben een legende creëert een van de meest meeslepende werelden die we hebben gezien in de moderne apocalyptische cinema.
Hoewel het misschien lijkt alsof we te sterk pleiten voor Hollywood-tropen boven de vindingrijkheid van een unieke creatieve kracht (Steven Soderbergh), komt het argument hierop neer: de exacte redenen waarom zo velen prijzen Besmetting als de perfecte film om te streamen in deze tijd van crisis, zijn dezelfde redenen waarom het de slechtste film is om te kijken tijdens een zelfquarantaine. Waarom zou iemand zich verder willen onderdompelen in een realistische weergave van waar de wereld kan? werkelijk kop zijn? Misschien is het naïef om te proberen de realiteit van de buitenwereld buiten te sluiten, maar film is van nature een escapistisch medium en ontsnappen is precies wat we nodig hebben terwijl we allemaal thuis vastzitten. Als de samenleving om ons heen instort, zal Will Smith er met open armen zijn, wachtend terwijl we omarmen wat misschien wel de meest ondergewaardeerde film uit zijn carrière is.
Besmetting heeft misschien het voordeel dat het een ervaring is waar je een pandemie kunt zien terwijl deze zich ontvouwt, maar deze charme verdwijnt snel als het wordt vervangen door een gevoel van onheilspellende angst. Als ontsnappen aan de huidige pandemie van het coronavirus je doel is, dan Ik ben een legende is jouw film. Deze film stelt de kijker in staat om een semi-realistische, maar toch fantastische versie van de post-apocalyps te verkennen. Natuurlijk zou een zombie-achtige ziekte niet worden gecreëerd door mazelen te muteren om zich op kankercellen te richten, maar I Am Legend's prioritering van de 'Hollywood'-aspecten van dit type verhaal maakt het tegenwoordig een veel geschikter stukje escapisme dan Besmetting .
