In de ban van de Ring heeft veel ups en downs, maar de ultieme climax was binnen De Terugkeer van de koning 's laatste minuten. Het overgebleven leger van Aragorn, Gandalf en Gondor marcheerde naar Mordor's Black Gate om Sauron af te leiden terwijl Frodo en Sam op weg waren naar de Cracks of Mount Doom. Eenmaal binnen was er nog een probleem. Frodo kon de invloed van de Ene Ring niet langer weerstaan en probeerde die als de zijne te nemen. Alleen Gollums obsessie met zijn 'Precious' redde de zoektocht toen hij Frodo's vinger eraf beet.
SCROLL OM DOOR TE GAAN MET INHOUD
Dat heeft echter allemaal geen zin. Hobbits zouden bijzonder veerkrachtig zijn tegen het kwaad, maar Gollum werd onmiddellijk gecorrumpeerd door de Ene Ring. En het is duidelijk dat hij zijn obsessie daarna nooit meer te boven kwam jarenlang de krachten van de One Ring gebruiken. Hier is een overzicht van waarom Gollum zo gemakkelijk door de Ring werd beïnvloed.
Als Hobbits veerkrachtig waren voor de Ring, waarom was Gollum dan niet?
Voordat Gollum Sauron's Ring vond, was hij een Stoorish Hobbit genaamd Sméagol. Op een dag rond het jaar 2463 gingen Sméagol en zijn neef Déagol vissen in de rivier de Anduin. Terwijl ze aan het vissen waren, werd Déagol overboord getrokken en toen hij tevoorschijn kwam, had hij de Ene Ring in zijn hand. Sméagol was meteen verliefd. Hij beweerde dat Déagol hem de Ring moest geven omdat het zijn verjaardag was, maar Déagol weigerde. Voor die weigering vermoordde Sméagol zijn neef, nam de Ene Ring en werd de vierde ringdrager.
Gollums onmiddellijke verliefdheid ziet eruit als een plotgat omdat Bilbo en Frodo bijzonder veerkrachtig waren tegen de Ene Ring. Gandalf lette vooral op hun opmerkelijke veerkracht en vertelde het zelfs aan Elrond. Dat is waarschijnlijk de reden waarom die twee het toestonden Frodo neemt de Ene Ring naar Mordor (ook al wisten ze dat de fysieke effecten van de Ring verschrikkelijk zouden zijn). Dat heeft echter geleid tot een misverstand over de aard van Hobbits. Er is eigenlijk een heel goede reden dat Bilbo en Frodo de Ene Ring konden weerstaan, terwijl Gollum dat niet kon.
Hobbits (als ras) waren niet veerkrachtig voor het kwaad
Gandalf was een vriend van de Gouw en zijn Hobbits jaren vóór de gebeurtenissen in The Lord of the Rings . Natuurlijk vond hij dat ze wat bescherming nodig hadden, maar hij hield ook van de collectieve kijk op het leven van de Hobbits. Ze genoten van simpele dingen, zoals eten en familie. Om nog maar te zwijgen, luchthartigheid definieerde hun cultuur als geheel. Die waarden kwamen Bilbo en Frodo goed van pas toen ze de Ene Ring hadden -- omdat het verkrijgen van macht niet in hun aard lag. Dat had echter niets te maken met Hobbits als ras. Het had eerder alles te maken met de waarden van hun cultuur. Dat betekent dat het zijn van een Hobbit Gollum niet zou hebben geholpen om de Ene Ring te weerstaan.
Aan de andere kant van de zaak, de Ene Ring was bijna bewust , en het was slim. Dus het zou zijn eigenaren verleiden met hun grootste verlangens en hun slechtste eigenschappen uitbuiten. Daarom had hij het zo moeilijk met Bilbo en Frodo -- omdat ze van nature goed waren en geen waarde hechtten aan macht. Dat betekent ook dat Sméagol een duisternis in zich moet hebben gehad waaraan de Ene Ring zich vastklampte. Bovendien was de One Ring altijd bezig om de weg terug naar zijn meester te vinden. Dus toen het een beter pad zag door Sméagol, zette het al zijn invloed in om ervoor te zorgen dat het niet bij Déagol hoefde te blijven. Smeagols obsessie met zijn 'Precious' was dus toch geen plotgat. Het benadrukte alleen maar zijn gemakkelijk te corrumperen karakter.
