Ik ben terug met een nieuwe recensie! Deze zou zeker hoger op de lijst staan als er een kans zou zijn dat het ooit zou doorgaan. Helaas lijkt dat niet het geval te zijn.
Dat zou jammer zijn, want dit is een spannende strip.
De serie begint aan het einde van de 21e eeuw, nadat een vreemde ziekte, het sluitingsvirus, de mensheid heeft geteisterd. In een lang eerste hoofdstuk dat als proloog dient, leren we over twee kinderen, Enoah Ballard en Hannah Mayall, die een immuniteit tegen het virus hebben opgebouwd. Ze worden opgevangen door een vriend van Enoah's vader, Chris Ballard, die soldaat is voor een nieuwe politieke entiteit, de Propater Federation. In de proloog leren we dat Enoah en Hannah deel uitmaken van de nieuwe generatie die gaat helpen de planeet te herbevolken (wat een beetje een schijnbeweging blijkt te zijn, maar dat is wat de lezer al vroeg te horen krijgt). Enoah speelt ook met kunstmatige intelligentie in de vorm van de Cherubijnen, een robot die is gebouwd om hun huis te verdedigen (dat Eden wordt genoemd) en die later de soldaten vernietigt die hen komen halen, waaronder Chris Ballard, die sterft voordat hij zichzelf kan openbaren aan Enoah. Dan springen we naar 20 jaar later, wanneer het eigenlijke verhaal begint, met Elijah Ballard, Enoah en Hannah's 15-jarige zoon.
calorieën in steen ipa
Niet in Eden . Endo maakt duidelijk dat dit een gevaarlijke wereld is, en kogels maakt het niet uit wie ze raken. En ook niet iedereen sterft glorieus - aan het einde van deel 3 zijn de sterfgevallen enigszins zinvol, maar in latere delen sterven personages omdat ze toevallig op het verkeerde moment op de verkeerde plaats zijn, en ze niet bij hun zaken op orde krijgen of een grootse toespraak houden. Endo's wereld is een nare plek, en hoewel het misschien onaangenaam is, maakt het het boek ook aangrijpend, omdat iedereen op het randje van een mes leeft en we gewoon niet weten wat er gaat gebeuren als we een pagina omslaan.
Elia's moeder en zus worden gebruikt in een spel tussen Propater en zijn vader, maar hij probeert afstand te nemen tussen de politiek van zijn vader en zijn eigen leven. Niet zoals Al Pacino in The Godfather Deel III , hij wordt er echter steeds weer in gesleept. We gaan ook naar verschillende plaatsen in de wereld om het grotere politieke plaatje te zien - er is een geweldig verhaal over etnische minderheden in China die aandacht proberen te krijgen voor hun benarde situatie door een oliestation over te nemen, dat van gaat natuurlijk helemaal mis. De beste toevoeging aan het verhaal is wanneer Propater de eonen ontketent, wezens die genetisch zijn gemanipuleerd om bijna onmogelijk te doden soldaten te zijn. Het verhaal over het olieboorstation is een zweethandenverhaal omdat de eonen opduiken en Kenji, uitgezonden om een van de 'terroristen' te redden omdat hij de enige is, zo lijkt het, die de eonen met enig succes kan bestrijden, hen lokt naar een plek waar Sophia hun bestaan aan de wereld kan uitzenden (Propater wil niet dat iemand van hun bestaan weet, misschien niet verrassend). Dus hoewel Elia niet altijd de focus is, hebben de andere verhalen betrekking op zijn strijd met zijn vader en zijn strijd met Propater.
afgekort van shiner bock
Elijah is nu 19 en runt een kleine cel van vrijheidsstrijders, en we maken kennis met verschillende nieuwe personages. Endo introduceert ook het virus, dat gemuteerd is, opnieuw. Oorspronkelijk sloot het de poriën van zijn slachtoffers af (vandaar de naam 'sluitingsvirus') en veranderde de inwendige organen in brij en de buitenhuid in kristal. Toen keerde het naar buiten en versmolt organisch en anorganisch materiaal, steden opslokkend in uitbarstingen van infectie. Dit subplot wordt belangrijker naarmate we het einde van de huidige gepubliceerde delen bereiken, waarbij wetenschappers ontdekken dat ze kunnen communiceren met het virus en ontdekken dat het plannen heeft voor de mensheid die misschien niet passen bij die van alle anderen. Een krachtige AI, Maya, wordt ook belangrijker (hoewel we al sinds het begin van de serie van 'zijn' bestaan afweten), omdat het ook in staat is om met het virus te communiceren. Bovendien zijn er natuurlijk de gebruikelijke moorden en geweld waarmee Elia te maken heeft, maar hij heeft veel meer vertrouwen in zijn capaciteiten en is veel meedogenlozer dan toen hij 15 was. Endo doet goed werk met Elia's rijpingsproces.
Endo doet ook goed werk met relaties, zowel seksueel als anderszins. Elijah, bijvoorbeeld, wordt normaal verliefd op vrouwen als hij 15 is, en wanneer hij eindelijk een seksuele relatie krijgt, is het een hele tijd enorm ongemakkelijk. De relatie van Pedro en Manuela is verdraaid en gedoemd, maar Endo laat zien hoe beide deelnemers terug zouden blijven komen voor meer. Miriam, een agent die in deel 10 werd geïntroduceerd wanneer de serie vier jaar vooruit springt, is verliefd op haar partner, maar, zo leren we, is een maagd (in de twintig), wat elke relatie die ze heeft bemoeilijkt. Het is opmerkelijk hoe Endo de spanning in dit boek kan vasthouden en er toch in slaagt om ons een aantal zeer ontwikkelde personages te geven die op volkomen normale en menselijke manieren met elkaar omgaan. Dat maakt het boek een stuk prettiger om te lezen.
bedrieglijke notenbruin
Endo tekent ook heel goed de seksscènes, omdat de deelnemers vaak stoppen om te praten of van positie te wisselen. Wanneer Elijah kennis maakt met seks, verandert Endo het boek zelfs in een komedie, waarbij zijn minnaar (ik wil niet verklappen wie het is) hem rondleidt, zowel in bed als daarbuiten. Endo slaagt er zelfs in penissen in het boek te verwerken - hij tekent ze met heel weinig lijnwerk en detail en vaak verduisterd, maar hij probeert het tenminste. Er is ook veel aandacht voor detail in het boek, van de omgeving (landelijk of stedelijk) tot de manier waarop de personages met elkaar omgaan. Een boek met zoveel geweld moet een fijne choreografie hebben, en Endo is daar klaar voor - wanneer Kenji zijn prooi besluipt en doodt, kunnen we hem bijna vloeiend door zijn slachtoffers zien bewegen. Dit is een heel dik boek met veel personages, maar als je het leest, leer je de mensen erin heel goed kennen, dus zelfs als ze na een lange afwezigheid opduiken, weten we wie ze zijn. En de sciencefiction-elementen - Cherubijnen, de eonen, de effecten van het virus - zijn ook fantastisch, omdat Endo ze spaarzaam gebruikt en dus hun impact vergroot wanneer ze verschijnen.
De volgende twee manga's die ik ga reviewen zijn uitstekend, maar Eden is beter en het belangrijkste voordeel dat ze hebben is dat ze compleet zijn (hoe is dat voor een teaser?). Hiroki Endo heeft fantastisch werk geleverd door ons een sciencefictionverhaal te geven, maar het omvat ook zoveel andere genres. Eden is vaak hilarisch (verrassend), ontroerend, romantisch en brutaal. Endo neemt geen gevangenen met zijn personages, wat de spanning verhoogt en ervoor zorgt dat we elk personage meer waarderen wanneer ze verschijnen, omdat we nooit zeker weten of ze op de volgende pagina zullen sterven. En de evolutie van het hoofdpersonage, Elijah Ballard, is erg interessant om te volgen. Ook al is het nog niet voltooid, ik heb er geen problemen mee om je te vertellen dat je de 12 volumes moet vinden die er zijn. Hoewel het in het laatste deel nog veel meer belooft, is het verhaal dat nu bestaat uitstekend. Maak je geen zorgen over de bestemming, maak je zorgen over de reis!
Ik weet niet wanneer de volgende manga-recensie zal verschijnen, maar je kunt misschien raden welke serie het zal zijn. Misschien komen Danielle, Melinda of Michelle terug om meer over manga te schrijven, want als ik de manga-expert op de blog ben, is er iets ernstig mis met het universum. Kom terug, dames! We missen je!
