Ik zal een vleermuis worden.
Huyghe nacht delirium
Een populaire theorie houdt niet alleen in dat The Batman werd geboren op het moment dat Bruce Wayne wees werd, maar dat de persoonlijkheid van de achtjarige Bruce werd vervangen door een persoon die zich inzet voor gerechtigheid. Zo reisde de embryonale Batman gedurende het grootste deel van zeventien jaar over de aarde en leerde hij de vaardigheden die hij nodig zou hebben voor de zaak waarmee hij was getrouwd. Batman schuwde alles wat die zaak niet zou bevorderen, omdat Batman het enige was dat logisch was nadat alle zin het leven van de achtjarige Bruce had verlaten. Meer in het bijzonder was alleen Batman - en niet Bruce Wayne - psychologisch uitgerust voor zo'n kruistocht, omdat (hoe paradoxaal het ook mag lijken) alleen Bruce Wayne Batman kon worden.
Hoewel die theorie erg aantrekkelijk is, denk ik niet dat deze volledig wordt ondersteund door de algemeen aanvaarde verhalen over hoe Batman is ontstaan. Na meer dan zeventig jaar zijn de belangrijkste elementen van de oorsprong niet veranderd. De moorden van de Waynes drijven Bruce tot een strikt regime van fysieke en mentale training, maar het is nog steeds niet genoeg. Het eerste verslag, van november 1939 Detectivestrips #33, vindt Bruce beroemd in zijn bibliotheek, puffend aan een pijp en mijmerend
Criminelen zijn een bijgelovig [,] laf stel. Dus mijn vermomming moet hun harten kunnen schrikken. Ik moet een wezen van de nacht zijn, zwart, verschrikkelijk, een ... een ... [cue the open window] Een vleermuis! Dat is het! Het is een voorteken. Ik zal een vleermuis worden!
Alles behalve de laatste zin is uit de oorsprong van Year One geknipt. Zoals gerelateerd in februari 1987 Batman #404, een zwaargewonde Bruce, alleen vermomd als een ontevreden veteraan, is net ontsnapt aan politiehechtenis en moet beslissen of hij uit schaamte dood zal bloeden of Alfred moet oproepen. Deze keer knalt de vleermuis door zijn raam en strijkt neer, net als Poe's hardnekkige raaf, op een buste voor hem. Meest recent, De terugkeer van Bruce Wayne #6 wierp de vleermuis niet alleen als het ding dat de jonge Bruce bang maakte voorafgaand aan de dood van zijn ouders, maar als een avatar voor duisternis en zelfs het kwaad zelf.
Bedwelmende dingen, om zeker te zijn, en hoewel het er nogal totemisch uitziet, spreekt het tot een volwassen Bruce in constante bewuste controle over zijn eigen lot, niet een man die bezeten is door een of andere wraakgeest die voortkomt uit een jeugdtrauma. Dit is een Bruce Wayne die kan doorgeven wat hij heeft geleerd, vooral hoe je kunt voorkomen dat Batman het leven van iemand anders domineert. Persoonlijk vind ik het moeilijk te geloven dat Batman Dick Grayson heeft opgevoed, Jason Todd heeft geadopteerd, Barbara Gordon en Tim Drake heeft opgeleid, een romance heeft gehad met Julie Madison, Linda Page, Selina Kyle, Vicki Vale, Silver St. Cloud, et al., en bevriend is geraakt met Jim Gordon , J'Onn J'Onzz, Ralph Dibny, enz., enz. Dit is een Bruce/Batman die het Bat-signaal en alle verschillende Bat-gadgets cumulatief zou zien als een marketingstrategie, die in Gotham alomtegenwoordig is als McDonald's of Coke . De ene maakt je dorstig, de andere maakt je hongerig, en de andere doet je twee keer nadenken over het ophangen van die aardige oude Dr. Thompkins.
Waarom beweert de posttitel dan dat niemand weet hoe het is? Afgezien van dat ik die Who-tekst wil parafraseren voor wie-weet-hoe lang, denk ik nog steeds dat er iets in de kern van Bruce Wayne die worstelt om volledige controle. Ik geloof niet dat Batman de dominante persoonlijkheid van Bruce is, omdat er te veel bewijs is van het tegendeel. In plaats daarvan is Batman een gewoon zo waanzinnig antwoord op de door misdaad gedomineerde wereld van Gotham City -- en omdat alleen Bruce had de specifieke ervaringen die leidden tot Batman, alleen Bruce begrijpt hoe het is.
Nogmaals, dat betekent echter niet dat Bruce Batman niet kan uitbesteden aan Dick, of Sir Cyril, of Mr. Unknown, net zoals McDonald's lokale bedrijven de Golden Arches laat gebruiken. Een goed idee is een goed idee, of het nu een manier is om snel voedsel te bezorgen of een universeel symbool om slechteriken bang te maken. Trouwens, door wereldwijd te gaan, krijgt Bruce enige mate van controle, hoe indirect ook, over zijn franchisenemers. Bedenk dat hij de Jager nooit echt goedkeurde totdat ze ermee instemde dat Batgirl-pak te dragen in 'Niemandsland'. Zo ook de gebeurtenissen van Batman: de terugkeer lijken Bruce's beslissing te bevestigen om Damian als Dick's Robin te houden - en natuurlijk is er nog steeds de nieuwe Batwoman, die geen echte connectie heeft met een van de nominale Bat-familie.
Over Batwoman gesproken, een dergelijke 'corporate control' is duidelijk ook van toepassing op publicaties, maar ik ben optimistisch genoeg om te denken dat DC J.H. Williams III, W. Haden Blackman en Amy Reeder alleen zolang ze op haar gelijknamige titel blijven. Ironisch genoeg lijkt het op zichzelf populair genoeg (dat wil zeggen, met de betrokkenheid van Williams) dat het de boost van een 'Batman Incorporated'-merk niet nodig lijkt te hebben. Titels brengen zoals Batgirl en rode Robin in de 'Incorporated'-vouw kan ook een beetje onnodig zijn, omdat ook zij hun eigen publiek lijken te hebben gevonden. 'Incorporated' lijkt daarom meer op Grant Morrison's en/of DC's poging om alle Bat-titels te verenigen en toch elk een bepaalde richting te geven. Dick krijgt de twee fundamentele Bat-boeken, Batman en Detective , en blijft in Batman en Robin en Straten van Gotham met Damiaan. (Dick blijft ook binnen Justice League .) Bruce-koppen Batman Incorporated en de nieuwe Donkere Ridder , maar is vrij om ergens anders op te duiken als dat nodig is.
Dit alles is prima voor de logistiek, maar hoe zit het met stijl? Wat onderscheidt Bruce's Batman objectief van Dick's, of een toekomstige caped crusader's? Voor het grootste deel van twintig jaar, voornamelijk beïnvloed door het werk van Frank Miller aan het origineel Donkere Ridder en in 'Year One' was Batman een asociale figuur, wantrouwend ten opzichte van een fout, gerespecteerd en zelfs geliefd, bijna ondanks zijn persoonlijkheid. De gebeurtenissen van Oneindige crisis en 52 , die hielpen bij het opzetten van de huidige run van Grant Morrison, zouden Batman 'minder lullig' maken. Persoonlijk gooide ik Nightwing op die manier - als de 'goed aangepaste' Batman. (Minder van een lul, meer van een lul, als het ware.) Tegenwoordig moet Bruce noodzakelijkerwijs betere menselijke vaardigheden cultiveren om rekrutering te vergemakkelijken; dus je zou dit kunnen zien als het afstompen van dat al lang bestaande, misantropische randje.
Hoe dan ook, zelfs zonder die geconcentreerde mix van paranoia en neerbuigendheid, zal Bruce niet verdwalen in de menigte. In Batman: de terugkeer en in het eerste nummer van Batman Incorporated , is Bruce rustig zelfverzekerd geworden zonder zijn medewerkers met zijn zelfvertrouwen over hun hoofd te slaan. Je zou zelfs kunnen zeggen dat hij enthousiast is over zijn nieuwe onderneming -- maar het is een ander soort enthousiasme dan dat van Dick Grayson. Dick's uitbundigheid is geworteld in een levenslange liefde voor optreden, terwijl Bruce's uitbundigheid misschien voortkomt uit het besef dat hij weer de controle heeft over zijn eigen lot. 'Batman Incorporated' zou een willekeurig aantal acteurs kunnen produceren, maar voor Bruce Wayne is Batman letterlijk de rol van zijn leven. Ik kijk ernaar uit om te zien hoe die rol zowel evolueert als uniek blijft.
