Toen werd aangekondigd dat de serie van Netflix The Haunting of Hill House was het begin van een anthologiereeks, het begon vergelijkingen te vergaren met de iconische horrorbloemlezing van Ryan Murphy Amerikaans horror verhaal . Met de overeenkomsten tussen de twee, De jacht lijkt het antwoord van Netflix te zijn op AH, maar het gebruikt het anthologieformaat en het horrorgenre op een meer impactvolle manier.
Op het moment van schrijven van dit artikel, AHS heeft zijn tiende jaar in aantocht en het einde is nog niet in zicht. Elk seizoen vertelt een geheel origineel horrorverhaal met een wisselende cast van artiesten; Murphy heeft echter elk seizoen samen geweven tot één verbonden universum. Ondertussen, De jacht heeft momenteel twee seizoenen onder de riem. De serie van Mike Flanagan gebruikt klassieke horrorliteratuur en verandert deze in nieuwe verhalen die tot leven worden gebracht door een kerngroep van artiesten, die zich voornamelijk richten op spookverhalen.
Er zijn elementen van elke serie die te veel op elkaar lijken om te negeren; Murphy en Flanagan hebben echter manieren gevonden om ervoor te zorgen dat hun respectievelijke shows op eigen benen kunnen staan, waarbij Flanagan met succes een grotere impact op zijn publiek achterlaat. Alleen al het feit dat het beide commercieel succesvolle horrorbloemlezingen zijn, is de grootste overeenkomst tussen AHS en De jacht . Horror is meer een nichegenre, dus twee shows van dezelfde stijl die dat niveau van bekendheid bereiken, zullen ongetwijfeld vergelijkingen trekken.
Elke show vormt ook een sterke kerngroep van acteurs met een hoofdrolspeler in elke bloemlezing. Voor Amerikaans horror verhaal, het begon met Jessica Lange, voordat het stokje werd overgedragen aan Sarah Paulson . Ondertussen vond Flanagan zijn hoofdrolspeelster in Victoria Pedretti. Lange en Paulson zijn op zichzelf al geweldige actrices, maar AHS richt zich meer op zijn angsten dan zijn prestaties. De jacht , aan de andere kant, is een karaktergedreven drama dat toevallig eng is. Dit geeft Pedretti meer vlees aan haar rollen, waardoor de actrice standaard meer memorabele uitvoeringen kan leveren.
Beide shows maken exclusief of vaak gebruik van geesten voor hun angsten, maar elk verhaal gaat over het leveren van die angsten op verschillende manieren. AHS zet Murphy's kenmerkende kampstijl in, waarbij de personages groot zijn en de angst groter. Moord Huis , Hotel, Roanoke en 1984 zijn allemaal spookverhalen, en deze seizoenen zijn een beetje meer stereotiep in hun gebruik van spoken, omdat ze voornamelijk worden ingezet om de levenden te achtervolgen. AHS doet dit als een manier om zijn publiek zo goed mogelijk bang te maken. Hoewel dit voor sommigen overdreven kan overkomen, is het de stijl die AHS bekend om is geworden.
De jacht serie, aan de andere kant, heeft meer geaarde personages met een rustigere vorm van horror. AHS kan geesten gebruiken, maar het beschikt ook over vampiers, moordende clowns, seriemoordenaars en de antichrist als schurken . De jacht heeft tot nu toe alleen sterke drank gebruikt. Met een laserfocus op geesten heeft de show de manier waarop deze spookbeelden worden gebruikt, geperfectioneerd. Hoewel ze nog steeds eng zijn, worden ze meer gebruikt om emotionele trauma's weer te geven. Dit creëert een diepere, angstaanjagende ervaring terwijl het doordringt tot in de kern van de kijker, dus De jacht uiteindelijk effectiever is in het bang maken van zijn publiek, wat bewijst dat minder meer kan zijn.
De jacht serie is misschien de sterkere show, maar er is een reden dat AHS loopt al bijna een decennium. Het is een leuk horloge, en het leggen van meerdere jaren aan subtiele connecties is slim werk op Marvel-niveau. Er is ruimte voor beide soorten shows in het horrorgenre, en De jacht 's rustige, door horror gedreven drama is gewoon een verfrissende boost voor het genre.
