WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor Watchmen, dat zojuist het eerste seizoen van negen afleveringen op HBO heeft voltooid.
Je kunt redelijk stellen dat HBO's wachters zou niet moeten bestaan. De originele stripauteur Alan Moore keurt geen enkele aanpassing van zijn creaties goed, en het is gemakkelijk genoeg om sympathie voor zijn standpunt te hebben. Desondanks speelt het frisse verhaal van Damon Lindelof zich af in de wachters universum is absoluut de best mogelijke televisieaanpassing die er maar kan zijn. Na negen afleveringen voldoet het allebei aan de hoge normen van de strip van Moore en Dave Gibbons, en is het, met praktisch geen concurrentie, de beste superhelden-tv-serie ooit gemaakt.
De meeste tv-shows met superhelden zijn niet per se gericht op hoge artistieke grootsheid. Entertainmentswaarde? Absoluut. Af en toe een beetje actueel/'politiek' commentaar vermengd met de pulp? Zeker. Over het algemeen zijn het echter in wezen soapseries met sci-fi/fantasy-attributen en kleurrijke kostuums (of, in het geval van de Marvel Netflix-drama's, donkere, onverzadigde kostuums). Ze moeten goed genoeg zijn om je te laten wachten op de volgende aflevering of het volgende seizoen, maar door hun voortdurende karakter zullen ze waarschijnlijk niet de voldoening van een compleet verhaal bieden.
We moeten het algemeen aanvaarde hoogwaterteken voor superheldentelevisie erkennen: de DC Animated Universe-shows. Het tijdperk 1992-2006, van Batman: de animatieserie door Justice League onbeperkt, bevat veel van de beste afleveringen van een half uur van superheldentelevisie ooit, waaronder 'For the Man Who has Everything', de enige versie van Moore die hij op zijn minst goedkeurde. Toegegeven, het zijn appels met peren, waarbij de kracht van de gezinsvriendelijke verhalen van de DCAU over klassiek heldendom wordt vergeleken met wachters volwassen deconstructivisme.
wachters heeft een onbetwistbaar voordeel ten opzichte van de DCAU, de Arrowverse, de Marvel-shows en al het andere is in termen van consistentie. Zelfs als we slechts een enkel seizoen van een van die series vergelijken met wachters om de oneerlijkheid van het vergelijken van een korte run met een lange teniet te doen, zou het moeilijk zijn om elk seizoen van een superheldenshow te kiezen zonder een enkele zwakke aflevering. Alle negen afleveringen van wachters zijn op zijn minst buitengewoon goed. Minstens twee van hen ('This Extraordinary Being' en 'A God Walks Into Abar') zijn onvervalste meesterwerken op het gebied van verhalen vertellen, schrijven en regisseren die de komende jaren tot de beste afleveringen van elk drama zullen behoren.
brooklyn pils ratebeer
In termen van pure artistieke ambitie, de enige superheldenshow die zich zelfs op hetzelfde speelveld bevindt als wachters is Legioen . Beide zijn prestigieuze series die de grenzen verleggen van wat het genre normaal gesproken in staat wordt geacht, en ze zijn bereid om het publiek in de war te laten met hun vreemde plotwendingen en psychologisch gedreven verhalen. Ze hebben zelfs allebei Jean Smart als onderdeel van de cast. Legioen , kon echter een beetje te veel worden meegesleept door zijn eigen gekheid tot het punt dat de verwarring afbreuk kon doen aan het plezier, vooral in het tweede seizoen, terwijl wachters beantwoordt op wonderbaarlijke wijze bijna alle grote verhaalvragen die het bleef opwerpen.
Net zoals de originele strip de belangrijke problemen van die tijd behandelde, zo heeft HBO's wachters heeft veel aan zijn hoofd. Lindelof en zijn schrijversteam hebben veel te zeggen over alles, van racisme tot wetshandhaving tot nostalgie tot familiale trauma's. Zijn houding ten opzichte van superhelden is vergelijkbaar met de strip, maar het voegt verschillende nuances toe; beide werken laten zien hoe het dragen van maskers om recht te spreken, als agent of als burgerwacht, tot problemen leidt, maar de tv-serie kijkt sympathieker naar wat zijn helden ertoe aanzet zichzelf te vermommen.
Een gebied waarop de show het bronmateriaal daadwerkelijk verbetert, is de helderheid van de berichtgeving. Zowel de strip als de show zijn tegen extremisme, met verschillende schurken over het hele politieke spectrum. Veel rechts-extremisten in de echte wereld ontgingen echter volledig het punt dat Rorschach als een slechterik werd geschreven, en omarmden hem als een van hun eigen mensen. Deze zelfde mensen lijken zeker te begrijpen dat de door Rorschach geïnspireerde Seventh Kavalry slechteriken zijn in de HBO-serie, gezien hoe vocaal ze het drama als 'Wokemen' hebben bestempeld.
shang chi en de legende van de tien ringen
Nog iets dat de show beter doet dan de strips? De kijkers laten begrijpen hoe iemand verliefd kan worden op Doctor Manhattan (dat kan niet) alleen maar over de blauwe penis gaan, toch?). Manhattan is een koud en afstandelijk personage, die, zoals we weten uit de strips, een behoorlijk waardeloos vriendje zou kunnen maken vanwege die extreme afstandelijkheid van de mensheid. Maar de adembenemende achtste aflevering van de show, 'A God Walks Into Abar', vindt een manier om te laten zien hoe Manhattan, in al zijn eigenaardigheden, geruststellend en vertederend kon zijn. Wanneer Angela Abar van Regina King aan het einde van de finale zijn macht probeert te krijgen, begrijp je dat ze dit doet omdat ze, bevrijd van de tijdsgrenzen, altijd bij hem kan zijn.
Ondanks al deze lof, het is geen perfecte show. Het vertalen van bepaalde beats van complotverhalen die in de jaren tachtig zijn geschreven naar de jaren 2010 levert wel wat dubieuze momenten op, hoewel dat niet zo zou zijn. wachters als het niet op zijn minst een beetje ongemakkelijk was voor iedereen. De aflevering 'Little Fear of Lightning' is geweldig als karakterstudie van het trauma van Looking Glass, maar het trekken van zoveel parallellen tussen de 'alien squid'-aanval en 9/11 maakt ongemakkelijke lezingen onvermijdelijk. Hoewel de show zijn mysterie over het algemeen goed beheert, moet het soms dramatische helderheid opofferen omwille van de plotconstructie. Dat is het meest opvallend met het personage van Lady Trieu, met wie we pas in de laatste aflevering echt kunnen begrijpen en contact mee kunnen maken, en wiens uiteindelijke onthulling hetzelfde gewicht mist als Ozymandias' 'I did it 30 minutes ago'-toespraak vanaf het einde van de strip.
Of wachters krijgt een tweede seizoen, en of het mogelijk het eerste kan waarmaken, is voorlopig een open vraag. Hoe op zichzelf staand dit seizoen ook is met betrekking tot het afronden van dit specifieke verhaal, er zijn nog steeds genoeg openingen voor nieuwe verhalen die in dit universum kunnen worden verteld: wat er bijvoorbeeld met Nite Owl is gebeurd en, natuurlijk, de Ozymandias-rechtszaak en mogelijke afzetting van president Redford zou thematisch rijk kunnen zijn. Als het afzettingsverhaal de volgende is, willen we misschien een paar jaar wachten, omwille van het perspectief.
Ontwikkeld door Damon Lindelof, HBO's wachters hoofdrollen Jeremy Irons, Regina King, Don Johnson, Tim Blake Nelson, Jean Smart, Louis Gossett Jr., Yahya Abdul-Mateen II, Tom Mison, James Wolk, Adelaide Clemens, Andrew Howard, Frances Fisher, Jacob Ming-Trent, Sara Vickers , Dylan Schombing, Lily Rose Smith en Adelynn Spoon.
