Een van de belangrijkste fantasieverhalen van de 20e eeuw, In de ban van de Ring is een maatstaf voor literatuur geworden en heeft geresulteerd in: enkele enorm succesvolle aanpassingen door de jaren heen. De epische trilogie eindigt op zo'n gedefinieerde en zegevierende toon dat het moeilijk voor te stellen is dat er iets op volgt - wat een gevoel was dat werd gedeeld door de auteur van het verhaal. In de ban van de Ring trilogie kreeg bijna een keer een vervolgverhaal in de vorm van J.R.R. Tolkien's De nieuwe schaduw , maar de legendarische maker besloot uiteindelijk dat het verhaal niet aan zijn persoonlijke standaard voldeed.
Naar aanleiding van de conclusie van In de ban van de Ring , viel de Fellowship uiteen. Frodo, Gandalf en Bilbo waren weg, nadat ze de reis naar de Grijze Havens hadden gemaakt. Ondertussen vestigden de andere helden zich grotendeels en begonnen hun eigen gezinnen. De appendix is geschreven door Tolkien doken in hun latere leven - en brachten uiteindelijk de dood van Aragorn, Merry en Pippin in kaart, terwijl ze ook onthulden dat Sam, Legolas en (misschien) Gimili ook de tocht naar het oude rijk maakten. In de plaats van Aragorn, zijn en Arwen's zoon Eldarion stapte op en werd heerser van Gondor. De appendix impliceerde dat de heerschappij van Eladrion een rechtvaardige zou zijn, en één zonder de duisternis die het einde van het derde tijdperk van Midden-aarde had bepaald.
Maar dat was bijna niet het geval, aangezien Tolkien eigenlijk had overwogen om een vervolg op de trilogie te maken. met een adellijke titel De nieuwe schaduw , zou het verhaal meer dan een eeuw zijn opgepikt na de gebeurtenissen van De terugkomst van de koning . De War of the Ring zou als een moderne mythe worden beschouwd - aangezien alleen de oudste mannen en vrouwen die in deze periode leefden, getuige waren van de schaduw van Sauron. Onder de heerschappij van Eladrion groeit er onenigheid in sommige delen van Gondor, terwijl de rebellie lijkt te etteren in het koninkrijk. Er zijn zelfs geruchten over de 'Dark Tree' en een mysterieuze figuur die bekend staat als Herumor, die andersdenkenden aan zijn zijde verzamelt -- en figuren, zoals de oudere burger van Gondor genaamd Borlas, die de zaden van het kwaad herkenden dat ooit in de wereld ontsproten was opnieuw.
Tolkien heeft maar 13 pagina's van deze verhaallijn geschreven, met de nadruk op Borlas en een gesprek dat hij heeft met een man die verondersteld wordt een van Herumors volgelingen te zijn. Ondanks het waarschijnlijke succes zal elk vervolg op de enorm populaire en invloedrijke De Lord of the Rings trilogie zou ontstaan, besloot de auteur het verhaal niet af te maken. De 13 pagina's waarover hij schreef De nieuwe schaduw verscheen alleen in Christopher Tolkien's De volkeren van Midden-aarde (die dit en andere onvoltooide werken van Tolkien verzamelde, vergelijkbaar met zijn onlangs uitgebrachte kunstwerk ). Tolkien ging rechtstreeks in op het concept van het vervolg in een brief (later herdrukt in De brieven van J.R.R. Tolkien ).
Tolkien beschreef het verhaal als 'sinister en deprimerend' en werd uiteindelijk afgeschrikt door het harde karakter van het verhaal. Tolkien concentreerde zich bijna uitsluitend op mensen (van wie eerdere verhalen hadden vastgesteld dat ze moreel twijfelachtig waren), en besloot dat de enige echte boog een 'thriller' zou zijn geweest over het blootleggen van de complotten tegen Eldarion met weinig ander gewicht. Dit bracht Tolkien ertoe het concept te verlaten, wat betekent: In de ban van de Ring canoniek eindigt op een veel positievere noot. Maar het concept van een Lord of the Rings vervolg blijft wel interessant. De wereld van Midden-aarde in het vierde tijdperk zou het ontdekken waard zijn geweest, aangezien de laatste magie vervaagde en verloren ging.
Allianties tussen Rohan en de Gouw hadden kunnen worden onderzocht, terwijl de geïsoleerde aard van de Dwergen goed voer had kunnen zijn voor een spannendere verhaallijn. Dit alles zien met een volledig nieuwe cast -- aangezien elk hoofdpersonage uit de vorige verhalen ofwel zou zijn gestorven of naar de Grijze Havens gegaan op dit punt -- had interessant kunnen zijn. Maar het lijkt ook een veel nuchterder en grimmiger verhaal dan de meeste poëtische en bardische verhalen van Tolkiens andere werken, en het is logisch waarom hij uiteindelijk besloot het verhaal niet af te ronden.
