Comic Book Dictionary is een functie waarin we af en toe termen definiëren die te maken hebben met stripboeken. Vandaag bekijken we hoe het Crossover Inclusion Quotient helpt bij het definiëren van crossover-evenementen in superheldenstrips.
Een van de interessante dingen die voor mij waarschijnlijk niet zo interessant zijn voor 99% van jullie is om te zien welke superhelden zijn opgenomen in crossover-evenementen voor superhelden. Voor mij is het zo'n fascinerende momentopname van het specifieke tijdperk van dat stripboekenbedrijf om te zien wie er precies betrokken is bij het laatste gevecht wanneer er een superhelden-crossover-evenement plaatsvindt. Als het gaat om stripboek-crossovers, heeft degene die verantwoordelijk is voor het schrijven van het evenement natuurlijk iets minder de volledige controle over het verhaal dan ze hebben over verhalen alleen in hun eigen stripboektitels (en zelfs daar, afhankelijk over wie hun redacteur is, kunnen ze te maken krijgen met specifieke aanwijzingen, hetzij van de redacteur over de titel, hetzij van hogere mensen in het bedrijf).
Dit brengt mij dan bij de term die ik zojuist heb bedacht, het Crossover Inclusion Quotient, en hoe deze van toepassing is op crossovers in stripboeken door de geschiedenis heen.
miller lite-classificatie
Wat is het crossover-inclusiequotiënt?
Simpel gezegd, het Crossover Inclusion Quotient is een bepaling van hoeveel de opname van een personage in het verhaal voortkomt uit een directe beslissing van de schrijver van de crossover, en hoeveel daarvan afkomstig is van het stripboekpersonage dat in wezen aan de schrijver wordt ‘geforceerd’. vanwege de beperkingen van een crossover-evenement voor superhelden.
Het meest voor de hand liggende voorbeeld is natuurlijk dat wanneer je een crossover-evenement voor DC-superhelden schrijft, je er zeker van kunt zijn dat je zeker een rol wilt spelen in je stripboekevenement voor de ‘Trinity’ van Batman, Superman en Wonder Woman. . Het komt zelden voor dat een stripboekenschrijver ooit te horen krijgt dat hij er een punt van moet maken om die personages in zijn verhaal op te nemen.
Maar laten we aan de andere kant eens kijken naar 1991 Oorlog van de Goden #4 (door schrijver/kunstenaar George Pérez, finishers Pablo Marcos, Alan Kupperberg, Phil Jimenez, Gordon Purcell, Dick Giordano en Frank McLaughlin, colorist Gene D'Angelo en letterers Albert DeGuzman en Richard Starkings), waar het eindgevecht superhelden als Rocket Red, Algemene Glorie, Vredestichter, Creeper en Nuklon...
brix tot soortelijk gewicht
Of, vijf jaar later, in een interessante periode in de geschiedenis van het DC-universum waarin een paar leden van de Legion of Super-Heroes vastzaten in hun verleden (ons heden) en de JLA nog niet was hervormd door Grant Morrison , kijk wie er komt opdagen voor de grote superheldenbijeenkomst om te bespreken de mogelijke vernietiging van al het leven op aarde in Laatste avond #1 (door schrijver Karl Kesel, potloodtekenaar Stuart Immonen, inkter Jose Marzan Jr., colorist Lee Loughridge en letterer Gaspar Saladino)...
Je hebt de verschillende leden van het net-einde Justitie Liga titels uit die tijd, zoals Amazing Man, Gypsy, the Wonder Twins, Maxima, enz. Dit bevat echter interessant genoeg een kleine uitzondering voor het Crossover Inclusion Quotient, aangezien Alpha Centurion is er , en dat is meer iets persoonlijks van de schrijver Kesel, die Alpha Centurion mede-creëerde tijdens een hele ANDERE crossover, Nul uur .
Het is dus duidelijk dat iemand in de redactie de schrijver een lijst met superhelden geeft die hij kan opnemen uit de belangrijkste op dat moment geldende lidmaatschappen van de belangrijkste superheldenteams, en dat verandert uiteraard van jaar tot jaar.
Een grappig voorbeeld van het Crossover Inclusion Quotient in actie zijn de opeenvolgende crossover-evenementen, Oneindigheidshandschoen En Oneindige oorlog . In het eerste verhaal werd Jim Starlin specifiek het gebruik van de meeste X-Men-personages van Marvel ontzegd, waarbij Starlin er slechts twee mocht uitkiezen om alle vele X-personages te gebruiken (hij ging uiteraard met Wolverine en Cyclops als zijn tweede keuze ), terwijl Starlin in het tweede verhaal, na het succes van het eerste evenement, nu vrijwel elk Marvel-personage MOEST gebruiken dat toen in een regulier stripboek verscheen (met een opmerkelijke uitzondering van de cast van Excalibur, om welke reden dan ook), wat leidt tot relatief grote rollen voor personages uit minder bekende stripboeken als Alpha Flight en X-Factor in de grote eindgevechten in de serie (zoals deze reeks uit Oneindige oorlog #5, door Starlin, kunstenaar Ron Lim, inktmaker Al Milgrom, colorist Ian Loughlin en letterer Jack Morelli)...
doek lichte gist tarwe
Hoe zien we het Crossover Inclusion Quotient in actie naast cross-overs in stripboeken?
Het Crossover Inclusion Quotient is belangrijk omdat het in het algemeen spreekt over een algemene hiërarchie van karakters. Met andere woorden: als je bovenaan de quotiëntlijsten staat, zoals Superman, Batman, Wolverine en Spider-Man, zit je redelijk goed op de kaart. Je weet dat het goed met je gaat, omdat mensen over zichzelf heen klimmen om je in verhalen op te nemen.
Als je aan de onderkant van het quotiënt zit, zoals de Takions of Windshears van de wereld, dan ben je niet alleen op elk moment klaar voor een stripboek-limbo, maar zit je ook zeer waarschijnlijk op het hakblok wanneer dat nodig is. Het wordt tijd dat iemand een personage vermoordt. Met andere woorden, je wilt nooit het personage zijn waarvan schrijvers eraan moeten worden herinnerd dat ze gebruikt moeten worden; je wilt een personage zijn dat schrijvers er alles aan zullen doen om te gebruiken omdat ze zo cool en prominent zijn.
Door de jaren heen hebben we bepaalde personages zien stijgen en dalen in het Quotiënt, en ik ben er zeker van dat er maar weinig stripfans zijn die, laten we zeggen, 30 jaar geleden ooit hadden verwacht dat als het tijd is om Marvel en DC te doen crossovers, dat Harley Quinn en Rocket Raccoon twee personages zijn die hoog in de Quiotent staan, en helemaal niet in verhalen gedwongen hoeven te worden, omdat schrijvers ze WILLEN gebruiken.
Aan de andere kant hebben we gezien dat talloze personages in het spreekwoordelijke stripboek-limbo terechtkwamen als het om deze gebeurtenissen ging, en ze hebben het geluk dat ze zelfs op de achtergrond van een reeks terechtkomen. Dit is altijd het geval geweest, maar kijk eens naar deze reeks vanuit het midden van het laatste nummer van Avengers/Defenders War , Wrekers #118, door Steve Englehart, Bob Brown, Mike Esposito en Frank Giacoia
links mana tarwe
En zie wie de personages waren waarvan Steve Englehart 50 jaar geleden vond dat hij ze 'moest' opnemen!
Comic Book Dictionary is iets minder een functie voor lezersfeedback (en ik heb de afgelopen acht jaar ook geen nieuwe gemaakt, dus het is onwaarschijnlijk dat deze binnenkort weer zal verschijnen), maar goed, als je wilt sturen in sommige termen die je hebt bedacht, vind ik ze misschien leuk genoeg om ze te laten zien! Ik heb het in het verleden gedaan, dus stuur me een bericht op brianc@cbr.com!
