Terugkijkend op de rijke geschiedenis van X-Men in de strips, zijn er maar weinig verhaallijnen die zoveel impact hebben gehad als beide Age of Apocalypse en Dagen van het toekomstig verleden . Iedereen had de mogelijkheid om met de personages te doen wat ze wilden - wat inhield dat iedereen kon sterven - en door zo'n creatieve vrijheid te hebben, waren er kansen om niet te veel aandacht te schenken aan de ingewikkelde geschiedenis van de mutante erfenis die eraan voorafging.
Iedereen heeft echter een favoriet, dus met dat in gedachten bekijken we 5 redenen waarom Age of Apocalypse was beter dan Dagen van het toekomstig verleden , en 5 waarom het nooit zal zijn.
10Beter: een rijker verhaal
Age of Apocalypse zag elke hoek van het X-Men-universum een rol spelen in het verhaal, waarbij het evenement plaatsvond in meer dan 40 nummers, verspreid over tal van verschillende titels.
Dit gaf schrijvers als Jeff Loeb, Howard Mackie en Scott Lobdell de tijd om te onderzoeken hoe de dood van Charles Xavier een alternatief universum zou beïnvloeden, en hoeveel personages we in de loop der jaren van gaan houden, zouden een rol spelen bij zijn overlijden. Magneto's karakterboog was er een van verlossing, en hem zien als de leider van de X-Men was een van de beste eigenschappen van het verhaal, samen met de reizen die Gambit, Wolverine, Jean Gray en Cyclops allemaal zouden maken als de Age of Apocalypse bereikte zijn epische slot.
9Nooit zal zijn: het gecementeerde Kitty Pride als hoofdspeler
Kitty Pryde had niet veel impact gehad in de X-Men-strips, maar dat veranderde daarna allemaal Dagen van het toekomstig verleden . Als we haar in 1980 zien, is Pryde een nerveuze X-Man, onzeker over zichzelf en haar krachten.
Wanneer Kate vanaf 2013 terug in de tijd reist, wordt ze een kracht waarmee rekening moet worden gehouden en toont ze de kracht en controle van vaardigheden waar ze uiteindelijk de controle over zal hebben. Wanneer het verhaal eindigt, herinnert Pryde zich niets van de gebeurtenissen die plaatsvonden in de Amerikaanse Senaat, maar als Charles Xavier haar vertelt dat Kate Pryde een heerlijk en bewonderenswaardig persoon is, begint haar reis van verlegen meisje naar een krachtige vrouw echt. Kitty Pryde wordt een grote speler in de X-Men en dit verhaal was de katalysator voor haar groei als personage.
8Beter: karakterallianties zijn gewijzigd
Enkele van de meest schokkende elementen van Age of Apocalypse zag hoe de loyaliteit van bepaalde personages was veranderd in degene die we gewend waren. Cyclops was niet meer de gerespecteerde leider van de X-Men, eerder een elitesoldaat die werkte voor de belangrijkste antagonist van het verhaal Apocalypse.
Henry McCoy AKA Beast was ook een gestoorde wetenschapper, die gemuteerde hybriden creëerde die verwant zijn aan Frankenstein. Binnen het mutante verzet was Magneto nu leider van de X-Men, en na een korte periode als een van Apocalypse's Horsemen zoals te zien in X-Men: Kronieken #1, Sabretooth vocht uiteindelijk samen met de X-Men terwijl ze hun oorlog voerden tegen de kwaadaardige gemuteerde despoot.
7Beter: een meer bevredigende uitbetaling
Vanwege de verschillende verhaallijnen die te zien zijn in X-man, Gambit en de externen , Wapen X , X-kaliber , Generatie volgende, Factor X, Verbazingwekkende X-Men , en Verbazingwekkende X-Men , er werd veel gereden op de finale. Elk personage had zijn eigen redenen om wraak te nemen op Apocalypse en zijn cohorten, dus het gaf enorm veel voldoening om alle verschillende onderwerpen op zo'n goed geschreven manier tot een hoogtepunt te zien komen.
In X-Men Omega #1 , we zien eindelijk Apocalypse verslagen door Magneto, maar vanwege de opbouw van het verhaal over het enorme komische evenement, heeft de uiteindelijke uitbetaling een grotere impact met zo'n emotioneel geladen strijd, vooral omdat we zoveel grote personages hun leven zien verliezen als resultaat.
6Beter: Apocalyps was een betere hoofdantagonist dan Mystique
Hoewel Dagen van het toekomstig verleden vond slechts plaats over twee nummers van The Uncanny X-Men ( #141 en #142) , kregen we nog te zien hoe sluw de leider van de Brotherhood of Mutants was. Apocalypse was echter een veel betere schurk, en de pijn en ontberingen die hij had achtergelaten tijdens zijn twee decennia durende regering van Noord-Amerika zagen veel grotere gevolgen als gevolg.
sierra nevada hop hunter abv
Zijn brute kracht doodde Magneto bijna, en de angst die hij in zijn eigen gelederen wekte, liet zien hoe dominant hij was. Natuurlijk, Mystique was een sterke leider, maar het was Age of Apocalypse dat gecementeerd de belangrijkste antagonist die succesvoller was dan Mystique was tegen de X-Men.
5Zal nooit zijn: de schildwachten waren beter
De schildwachten in Age of Apocalypse veroorzaakte een beetje een probleem voor de X-Men, maar ze werden al snel geherprogrammeerd om overlevenden uit de kampen van Eurazië te helpen evacueren naar een veel veiligere plek. In Dagen van het toekomstig verleden , veroorzaakten ze onnoemelijke sterfgevallen aan duizenden mutanten, evenals mensen die superkrachten bezaten.
Binnen de eerste paar pagina's hadden we de graven van Ben Grimm, Johnny Storm en Nightcrawler gezien om er maar een paar te noemen, en naarmate het verhaal vorderde, werd het duidelijk hoe krachtig deze robots precies waren. zelfs als The Uncanny X-Men #142 het einde bereikt, komt Wolverine om door toedoen van deze genadeloze machines.
4Zal nooit zijn: bijna iedereen sterft
Er was veel dood in Tijdperk van de Apocalyps, en met elk werd de behoefte aan wraak groter binnen de helden, maar Dagen van het toekomstig verleden had al de helft van het Marvel-universum gedood voordat het zelfs maar het tempo begon op te voeren.
Driekwart van de Fantastic Four, Spider-Man, Hulk, Captain America, Iceman, Cyclops en Angel waren allemaal gestorven door de acties van de Sentinel, en het werd alleen maar erger. We waren getuige van Reed Richards die uitgeput raakte en zijn leven verloor, plus Wolverine, Colossus en Storm stierven vlak bij het einde. Gelukkig slaagden de acties van Kate Pryde erin de toekomst om te keren die plaatsvond als gevolg van de moord op senator Kelly, maar het was nog steeds een somber bestaan zolang het duurde.
3Zal nooit zijn: het was meer invloedrijk
Wanneer Dagen van het toekomstig verleden hit stripboekstands in 1981, het vertelde een verhaal dat veel donkerder was dan strips eerder hadden gedaan. In plaats van de kleurrijke pagina's die fans gewend waren, The Uncanny X-Men # 141 geopend met een volwassen Kitty Pryde (nu bekend als Kate) die door de straten van een door oorlog verscheurd New York liep, met puin en vernietiging om haar heen.
funky boeddha esdoorn bacon koffie porter
Mutanten en superhelden zijn omgekomen en de vaak vrolijke X-Men waren verwoest door iets groots. Het veranderde de manier waarop strips werden verteld en stelde Marvel in staat het concept van dystopie te verkennen — wegen waar de goeden niet altijd wonnen — en maakte de dood van Gwen Stacy eruit als een dag op de kermis.
tweeBeter: er zaten zoveel mutanten in
Heel vaak verschijnen in komische gebeurtenissen veel verschillende personages op de een of andere manier, en Age of Apocalypse was niet anders, met zoveel mutanten dat het moeilijk is om niet te waarderen hoe speciaal al hun verschijningen waren.
Van getrouwen zoals magneet , Cyclops en Jean Gray tot minder bekende mutanten zoals Guido, Sauron en Vincente Cimetta, nieuwe favorieten konden schitteren en resoneren met fans die ze misschien niet zo goed kennen. Natuurlijk maakten ze niet allemaal een enorme impact, maar het was verfrissend om er zoveel binnen één evenement te zien, en het maakte het verhaal daardoor een van de meest memorabele.
1Zal nooit zijn: het had de meer iconische omslag
Van alle kunstwerken op de verschillende covers in de Age of Apocalypse serie, geen enkele was meer iconisch dan die van The Uncanny X-Men # 141 . Je weet meteen niet zeker waarom Wolverine ouder lijkt, en je vraagt je ook af waar hij de bruinharige vrouw precies tegen beschermt.
Niet alleen dat, maar de posters die op de achtergrond hangen bevestigen dat enkele van de grootste X-Men zijn omgekomen en anderen zijn aangehouden. Meteen stel je vragen over wat er precies aan de hand is en welke dreiging mogelijk zo'n verwoesting had kunnen veroorzaken. Het is geen verrassing dat de beroemde cover van John Byrne in de daaropvolgende jaren zoveel meer inspireerde.
