Als je aan het eind van de jaren negentig tot het begin van de jaren 2000 naar Cartoon Network keek, ben je waarschijnlijk erg bekend met Dexter's Laboratory. Gemaakt door de iconische animatie-industrie Genndy Tartakovsky, volgde de show Dexter - een jongen-genie met een geheim laboratorium die vaak te kampen had met zijn uitvindingen die vreselijk mis gingen, zijn nieuwsgierige oudere zus Dee Dee of de verschillende schurken die proberen schade aan te richten. Echter, tussen de wetenschappelijke thema's in, Dexter's Lab bevatte ook twee van de beste superheldenparodieën in de moderne popcultuur.
Tijdens de oorspronkelijke twee seizoenen (hoewel voornamelijk tijdens seizoen 1), Dexter's Lab uitgezonden twee minishows tussen de reguliere afleveringssegmenten: De Justitie Vrienden en Kies M voor Monkey . Beiden waren luchtige parodieën van striphelden. En hoewel ze elk een iets andere benadering van dit idee hadden, behaalden ze allebei ook fantastische resultaten.
De Justitie Vrienden diende grotendeels als een parodie op Marvel Comics' Avengers . De show speelde het trio van Major Glory, Valhallen en de Infraggable Krunk - analogen voor respectievelijk Captain America, Thor en de Incredible Hulk. In plaats van epische superhelden, draaiden veel van de avonturen van Justice Friends echter om de alledaagse situaties en ruzies die vaak plaatsvinden tussen kamergenoten. Natuurlijk kun je ze af en toe zien vechten tegen een superschurk, maar ze kunnen net zo vaak worden aangetroffen met dingen als Krunks kiespijn of Major Glory's schijnbare allergie voor mede-superheld White Tiger.
Het nemen van uitzonderlijk krachtige superhelden en ze laten worstelen met alledaagse taken is op zich al behoorlijk hilarisch. Echter, Justitie Vrienden ging nog verder met hoe het superheld-tropes hekelde. Major Glory was niet alleen een voor de hand liggende parodie op Captain America, maar liet zich ook inspireren door Superman van DC Comics, waarbij de schrijvers vaak de spot dreven met het overdreven patriottisme en het meedogenloze optimisme van die personages. Majoor Glory is een deugd van gerechtigheid die geliefd is bij de pers, maar - in zijn privéleven - is hij een volslagen nette freak wiens behoefte aan perfectie grenst aan obsessief, tot grote ergernis van zijn huisgenoten. Nu we het er toch over hebben, Valhallen en Krunk zijn geweldige spoofs van Marvel-helden op zich - Valhallen is in wezen een kruising tussen de God of Thunder en Eddie Van Halen, terwijl Krunk een kinderlijke versie is van Bruce Banner's Hulk die naar de TV Puppet Pals religieus.
Het andere grote superheld-parodiesegment dat werd uitgezonden als onderdeel van Dexter's Lab was: Kies M voor Monkey . De show draaide rond de aap van Dexter, genaamd Monkey. Weinig weet Dexter dat de schijnbaar normale primaat eigenlijk maanlicht als een superheld, ook wel Monkey genoemd (doe er maar mee).
Een duidelijk spel op DC's Kies H voor Hero (zelf een verwijzing naar Alfred Hitchcock's) Kies M voor moord ), Kies M voor Monkey volgt de heldendaden van de dierlijke superheld en zijn menselijke partner Agent Honeydew, die telepathisch met hem kan communiceren. Beiden werkend in opdracht van Global Security (blijkbaar gebaseerd op Marvel's S.H.I.E.L.D.), hebben Monkey en Agent Honeydew vaak de taak de wereld te redden van verschillende bedreigingen en te genieten van elkaars gezelschap tijdens hun downtime.
Het klinkt absoluut absurd, nietwaar? Maar dat is precies wat het doet werken, aangezien deze surrealistische stijl van humor samengaat met het feit dat -- in tegenstelling tot De Justitie Vrienden - Kies M voor Monkey neemt het eigenlijk voor het grootste deel superhelden serieus. De bedreigingen waarmee Monkey te kampen heeft, worden gepresenteerd als echt en verschrikkelijk, en de serie heeft een echt interessante dynamiek tussen held en schurk, zoals die tussen Monkey en Simion. Aan het eind van de dag is het echter nog steeds een aap in een zwart spandex-superheldenpak die de dag redt met zijn menselijke metgezel (en mogelijke liefdesbelang). In het universum weten en accepteren de personages dit allemaal als normaal. De kijkers kunnen echter een kick krijgen van hoe ongegeneerd bizar het allemaal is.
Dus we weten wat maakt De Justitie Vrienden en Kies M voor Monkey wat ze zijn en hoe ze parodiëren met bekende superhelden. Maar wat maakt deze parodieën nu precies zo goed? Wat maakt ze precies tot de gouden standaard voor spoofs van stripboeken op het scherm? Nou, het komt allemaal neer op één ding: genegenheid voor het bronmateriaal.
De beste parodieën komen van mensen die oprecht houden van, of op zijn minst respecteren wat ze spoofen, en die net zoveel eer willen bewijzen als ze de draak willen steken (kijk maar naar 'Weird Al' Yankovic). Het spreekt alleen voor zich dat De Justitie Vrienden en Kies M voor Monkey zou geweldige parodieën zijn, aangezien de in Moskou geboren Tartakovsky een diepe genegenheid heeft voor superhelden - nadat hij als kind talloze Marvel-stripboeken had gelezen om hem te helpen Engels te leren. Bovendien is die genegenheid duidelijk niet verdwenen, nu Tartakovsky het stripboek met Luke Cage heeft geschreven en geïllustreerd Kooi! voor Marvel Comics in 2017.
Deze diepe verbinding met het bronmateriaal speelde duidelijk een rol bij het maken De Justitie Vrienden en Kies M voor Monkey uitstekende spoofs die superhelden en hun stijlfiguren bespotten, ja, maar ook stripboeken en hun bijdragen aan de moderne popcultuur eren. Bovendien waren ze bedoeld voor zowel kinderen als volwassenen, en combineren ze slapstick-humor en absurde situaties waar kinderen dol op zullen zijn met echt slimme sociaal-politieke of anderszins ongekleurde grappen die alleen een ouder publiek ten volle zal waarderen. De shows waren ook zeer goed georkestreerd, bevatten hun eigen verhalen en bestonden ook in een gedeelde Dexter's Lab universum. Een van de beste knipogen van de franchise naar strips is zelfs de cross-over-aflevering 'Star Spangled Sidekicks', de titelkaart waarvoor een direct eerbetoon is aan de albumhoes van Alex Ross van DC's Koninkrijk kome . Vergelijk dat eens met bijvoorbeeld 2008 2008 Superheldenfilm -- de parodieën waarin slecht doordacht en verre van goedaardig waren.
Eerlijk genoeg, Superheldenfilm is waarschijnlijk de meest kijkbare van die verschrikkelijke 'parodie'-films die we in de jaren 2000 kregen. Er is iets vreemds nostalgisch aan Drake Bell die een ruwe analoog speelt voor Tobey Maguire's Spider-Man. Toch geeft het weer waarom veel critici de gloriedagen van parodie als achter ons beschouwen. Er is geen echte nuance of genegenheid aanwezig; het bestaat alleen echt alleen om gemeen te zijn.
trappistes rochefort 8
Er waren eens fenomenale goedaardige parodieën zoals: Ruimteballen , die liefdevol het origineel parodieerde Star Wars trilogie, evenals tal van andere sci-fi films. Maar zulke films maakten uiteindelijk plaats voor films als De Spartanen ontmoeten of Rampen film , die zelfs nog flagranter zijn in hun ongrappige, gemene spoofs dan Superheldenfilm . De Justitie Vrienden en Kies M voor Monkey zijn uitstekende voorbeelden van het voormalige kamp -- parodie goed gedaan.
Dat wil niet zeggen Dexter's Lab De parodieën van superhelden zijn alleen goed omdat ze aan de oudere kant zijn (vooral omdat sommige humor zeker gedateerd is). Sterker nog, ze hebben de afgelopen jaren echte concurrentie gezien. DC is bijvoorbeeld een soort meester geworden in zelfparodie door dingen als: De Lego Batman-film en Teen Titans gaan! . In feite, gezien de echt hilarische grappen, Teen Titans gaan! zou waarschijnlijk de nieuwe gouden standaard zijn voor superheldenparodie als het zou kunnen leren om de vermoeiende toilethumor achter zich te laten.
Voorlopig echter De Justitie Vrienden en Kies M voor Monkey staan als een bewijs van hoe grappig, effectief en gewoon ronduit plezierige spoofs van stripboeken kunnen zijn wanneer ze worden gemaakt door degenen die willen lachen met hun favoriete helden, niet om hen.
