WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor Kemono Jihen, beschikbaar om te streamen op Funimation, en om seksueel misbruik en geweld te bespreken.
Shonen heeft onlangs een harde wending genomen in de richting van donkere thema's, met series als Jujutsu Kaisen en kettingzaag man stijgt naar bekendheid en krijgt terecht lof voor hun meer volwassen kijk op het genre. Maar er zijn ook enkele bedrieglijk luchtige titels die soortgelijke donkere verhalen vertellen. Een van die titels is Kemono Jihen , die uiterst volwassen thema's vakkundig op een subtiele manier presenteert en de shonen-vorm doorbreekt.
Kemono Jihen, of Monster-incidenten, is maandelijks gepubliceerd in Spring Vierkant sinds december 2016 en is een van de meer ondergewaardeerde anime uit het winterseizoen 2021. Een van de redenen waarom deze serie niet zoveel aandacht heeft gekregen als sommige anderen, is waarschijnlijk vanwege de kinderhoofdpersonen en de conventionele kunststijl, waardoor het een beetje onvolwassen overkomt - maar Kemono Jihen is allesbehalve.
Op het eerste gezicht lijkt de serie gemakkelijk in de omgang. Het gaat over een detectivebureau gerund door een tanuki genaamd Inugami die zorgt voor en in dienst heeft van drie jonge kemono, of mens-dier hybriden: de half-ghoul Kabane, die Inugami redde van zijn gewelddadige tante, de half-Arachne Shiki en de yuki- onoko, of sneeuwkemono, Akira. Samen lossen ze verschillende zaken op waarbij kemono betrokken is, terwijl ze proberen de snode plannen van de kitsune Yoko Inari te dwarsbomen.
Afgezien van kinderarbeid, volgt de serie de shonen-formule op de voet. Het bevat een drietal jonge personages met onderscheidende persoonlijkheden en speciale krachten die goede vrienden worden. Samen helpen ze elkaar groeien en overwinnen ze verschillende obstakels. Zoals veel shonen protagonisten, hebben de hoofdpersonen elk een tragisch achtergrondverhaal dat hen motiveert, maar de personages van Kemono Jihen hebben vooral duistere verledens die schokkend zijn om te ontdekken, vooral omdat ze gepaard gaan met gruwelijk seksueel misbruik.
Shiki's achtergrondverhaal gaat over zijn Arachne-moeder, Kumi, van wie hij denkt dat hij hem in de steek heeft gelaten. Shiki's zoektocht naar haar bracht hem bij Inugami, maar na verloop van tijd begint Shiki zich stukjes uit zijn verleden te herinneren die hem ertoe aanzetten om verder te onderzoeken. Het blijkt dat Shiki's oom op Kumi aan het experimenteren was op zoek naar 'gouden weefsel, een wondermiddel voor elke ziekte. De experimenten omvatten het dwingen van Kumi om zich met verschillende soorten voort te planten om hybriden te creëren. Shiki stuitte op zo'n experiment, maar zijn oom sloeg hem op het hoofd, waardoor hij het vergat. Het trauma van wat hij zag bleef echter.
De manier waarop de serie Kumi's beproeving uitbeeldt is subtiel, met slechts een paar frames die andere kemono op haar laten zien en een paar woorden over kunstmatige inseminatie. De echte gruwel van de situatie dringt echter tot de kijker door wanneer alle hybride wezens die Kumi had gebaard, Shiki's naam begonnen te zingen en haar zeiden: ik hou van je. De meeste monsters hebben geen onafhankelijke gedachte en kunnen alleen herhalen wat Kumi tegen hen zei toen ze beviel - een uiting van haar liefde voor Shiki, de reden waarom ze bij de experimenten betrokken raakte.
Kumi's helse ervaring wordt geïmpliceerd door het aantal hybride wezens dat ze ter wereld bracht - geen enkele grafische scène zou ooit zo gruwelijk kunnen zijn als de aanblik van haar vele hersenloze wezens die de naam van haar zoon scanderen terwijl ze uit de schaduw komen. Het is een scène die verontrustend en hartverscheurend genoeg is om op één lijn te staan met de Nina-scène uit Fullmetal Alchemist .
Maar de verontrustende verhalen over seksueel misbruik gaan verder met Akira's achtergrondverhaal, dat aantoonbaar nog gruwelijker is omdat het om kinderen gaat. Akira wordt geboren in een dorp van yuki-onna, of vrouwelijke sneeuwkemono. Hij en zijn tweelingzus zijn zeldzame yuki-onoko - een mannelijke yuki-onna die maar eens in de 100 jaar in het dorp wordt geboren. Om de pure bloedlijn van het dorp te behouden, plant de yuki-onna zich alleen voort met hun eigen soort, en aangezien er meestal maar één man in het dorp is, draagt deze persoon de enige verantwoordelijkheid om alle vrouwen in het dorp te bevruchten.
Akira's broer Yui hoorde op jonge leeftijd van hun lot nadat hij de vorige generatie yuki-onoko, hun vader, alleen zag sterven in een schuur. Toen Yui de puberteit bereikte, werd hij het dorpshoofd en nam de 'verantwoordelijkheid' van de vorige generatie op zich. Maar Yui probeert Akira te beschermen tegen het kennen van de waarheid, en in ruil voor Akira's vrijheid, stemt hij ermee in om te blijven en zijn verplichting voort te zetten.
De manga gaat verder dan de anime, die de meer expliciete verwijzingen afzwakt, maar de implicatie van misbruik is duidelijk in verschillende scènes - van Yui's afkeer van vrouwen tot zijn schokkende reactie wanneer hij zich realiseert dat Akira ook de puberteit bereikte. Yui wordt teruggetrokken en wreed nadat hij het dorp heeft verlaten, en toont de psychologische tol die misbruik van kinderen heeft. Het is een heel ander soort mannelijk personage dat typisch wordt gezien in shonen, waarbij tienerjongens vaak worden afgeschilderd als seks-geobsedeerd; zelden avances van vrouwen afwijzen.
Hoewel er enige kritiek is geweest dat de serie te veel verhaallijnen over seksueel misbruik heeft, vooral gezien het feit dat ze back-to-back plaatsvinden, is er duidelijk een doel voor deze afbeeldingen. Beide verhalen gaan over het offeren voor liefde, en die offers staan in duidelijk contrast met de egoïstische daden van de misbruikers. De verhalen laten zien dat vrouwen en mannen, volwassenen en kinderen mishandeling kunnen ondergaan en dat de gevolgen even traumatiserend kunnen zijn. Deze verhaallijnen laten ook zien dat de slachtoffers een kans hebben om te herstellen en een volwaardig leven te leiden. Hoe verontrustend het ook is, dit zijn berichten die het delen waard zijn.
De serie toont scènes van seksueel misbruik zonder geseksualiseerde beelden van de gebeurtenissen te presenteren. In plaats daarvan wordt de nadruk gelegd op de verwoesting die de slachtoffers voelden en de ontluikende haat die deze ervaringen veroorzaakten -- die meer dan genoeg zijn om hun pijn over te brengen. De misbruikers worden ook op groteske en onsympathieke manieren getoond, waardoor er geen ruimte is voor twijfel over hun monsterlijke gedrag.
Te vaak romantiseert anime gevallen van seksuele situaties zonder wederzijds goedvinden in naam van fanservice, wat de verkeerde indruk wekt over toestemming. Ter vergelijking: het ongemakkelijke gevoel dat Kemono Jihen zijn publiek achterlaat, genereert een veel sterker beeld van de ware gruwelen van seksueel misbruik.
