Sinds ze in 1999 in de schappen van stripwinkels kwamen, hebben Alan Moore en Kevin O'Neill's het genootschap van buitengewone mannen heeft lezers in vervoering gebracht met smerige, hoogdravende verhalen met verwrongen versies van enkele van de meest herkenbare personages uit de klassieke literatuur. Met daaropvolgende inzendingen vond de serie alleen nieuw terrein om verder te gaan dan het oorspronkelijke Victoriaanse literatuur-mash-up uitgangspunt. Het laatste deel van de serie betekende niet alleen een tragisch en passend einde voor een aantal van de oprichters van de League, maar gebeurde ook door toedoen van wat misschien wel de meest prominente fictieve figuur van de laatste drie decennia.
maar ik was het dio meme
Vanaf 2009 The League of Extraordinary Gentlemen, Volume III: Century door Alan Moore, Kevin O'Neill, Todd Klein en Ben Dimagmaliw zagen de titulaire League door de beloofde titulaire honderd jaar. Na amper tien jaar na de eerste twee afleveringen van de franchise, Eeuw opent in 1910, waar een stervende kapitein Nemo zijn dochter de controle over de Nautilus toevertrouwt. Terwijl de jonge Janni zich opbergt naar Londen en een nieuw leven begint als Jenny Diver, zetten de nu onsterfelijke Allan Quatermain en Mina Murray, bekend van Dracula, hun taken bij de League voort en laten ze nieuwe inductees de kneepjes van het vak zien. Onder de gebruikelijke chaos komt een mysterieuze nieuwe antagonist in de vorm van de tijdreizende Andrew Norton, die de League door de decennia heen volgt terwijl hij waarschuwt voor de al lang overleden occultist Oliver Haddo.
Toen in de jaren '60 een sekte rond Haddo ontstond, vond de geest van de duistere tovenaar zijn weg naar een jonge man genaamd Tom die kort daarna door de ruimte tussen de perrons van King's Cross Station stapte. Veertig jaar later wordt de League bekritiseerd vanwege hun herhaalde mislukkingen om Haddo te stoppen, en leren ze dat de Antichrist al is geboren, waardoor er misschien nog maar enkele dagen over zijn om het einde van de wereld te voorkomen. Andrew Norton verschijnt eindelijk aan Mina om haar door het verborgen platform te leiden en naar het wrak van een school die heel erg op Hogwarts lijkt, waar een jonge jongen die heel erg suggereerde dat hij Harry Potter was, door Oliver Haddo werd gemanipuleerd om op hol te slaan.
Wanneer hij uiteindelijk wordt geconfronteerd met de League, wordt de niet-Harry woedend, groeit tot een enorme omvang terwijl hij nieuwe ogen over zijn hele gezicht krijgt. Het einde van de wereld is eindelijk gekomen, en de enige hoop om het te stoppen is een raadselachtige vrouw die zonder twijfel Mary Poppins zelf is.
De strijd is bijna voorbij zodra de schimmige vrouw die met een paraplu vliegt, is gearriveerd. Met gemak verandert ze de Antichrist van een torenhoge titaan in krijttekening op het trottoir, en een beetje regen spoelt alles weg. Het nog steeds in leven zijnde maar onthoofde hoofd van Haddo, dat uit het wrak is gehaald, treitert Mina met de voorspelling dat ze de Apocalyps in gang zal zetten nu deze is afgewend, hoewel ze minder gefaseerd is door deze profetie dan door de dood van Allan Quatermain bij de handen van de Potter-Antichrist.
Door het verlies van Quatermain blijft de League achter met slechts één stichtend lid in de gelederen, maar Mina blijft in geen enkele officiële hoedanigheid bij de groep. Tijdens de absurde reis wordt het steeds duidelijker dat de moderne titanen van de fictie onherstelbare schade zullen aanrichten aan die van de klassieke literatuur, zelfs als ze de legendes van vervlogen tijden nooit volledig zullen begraven. Gelukkig was dit passende einde aan de League zelf verre van het laatste verhaal rond de titulaire helden, hoewel het gemakkelijk bijna alles overschaduwt wat er ooit op volgde.
