Met de release van HBO Max is het een verademing om eindelijk de Studio Ghibli-collectie direct beschikbaar te hebben om te bekijken. En nu is het meer dan ooit een goede gelegenheid om de verborgen juweeltjes van Ghibli te bekijken die vaak worden overschaduwd door hun meesterwerken, zoals Spirited Away of Prinses Mononoke . Een uitstekend voorbeeld is Fluister van het hart .
vier handen chocolademelk stout
Als je ooit een Studio Ghibli-film , je weet dat je een soort fantastisch element kunt verwachten, zoals in Mijn buurman Totoro of Kiki's bezorgservice . Fluister van het hart heeft dat niet; in plaats daarvan blijft het geaard om een heel menselijk verhaal te vertellen over het volgen van je passies ondanks de faalangst.
Uitgebracht in 1995 met een scenario van Hayao Miyazaki en regie door Yoshifumi Kondo, zou dit helaas Kondo's enige regie zijn aangezien hij drie jaar later in 1998 stierf. Fluister van het hart vertelt het verhaal van de 14-jarige Shizuku, die net als de rest van haar klas non-stop studeert voor de tussentoetsen. Ze houdt van fantasieboeken en bekijkt ze altijd in stapels in de bibliotheek. Vreemd genoeg ontdekt ze echter steeds dat dezelfde persoon elk boek op haar lijst voor haar heeft uitgecheckt. Ze ontmoet uiteindelijk deze mysterieuze boekuitleenster bij een antiekwinkel, genaamd Seiji. Hoewel ze in het begin een hekel aan elkaar hebben, groeit hun relatie uit tot wederzijds respect en uiteindelijk liefde.
Wat wordt er meteen ingesteld Fluister van het hart afgezien van zijn andere Ghibli-tijdgenoten is te zien in de openingsshots, terwijl het publiek wordt begroet met meerdere verschillende uitzichten vanuit een drukke stad in Tokio. In tegenstelling tot de meeste Ghibli-films die zich afspelen in een zeer rustieke of landelijke omgeving, Fluister van het hart speelt zich volledig af in Tokio en het maakt optimaal gebruik van die setting om een verder concrete stad leven in te blazen.
We zijn zo gewend aan het schilderachtige landschap van Totoro of de badplaatsen van Pony dat een meer stedelijke omgeving aanvoelt als een verademing. Shizuku neemt de trein met massa's passagiers, terwijl de tijd wordt doorgebracht in het appartement van haar familie, dat bezaaid is met stapels boeken en aantekeningen van haar ouders, en we van tijd tot tijd een glimp opvangen van het nachtleven.
De relatie tussen Shizuku en Seiji voelt ook erg verfrissend in de manier waarop ze elkaar pushen om betere mensen te worden. Shizuku heeft grote bewondering voor Seiji's vaardigheid en toewijding als violist en timmerman. Hoewel ze geen specifieke interesse in het onderwerp heeft, is het hebben van die passie en drive om iets te doen en beter te willen worden iets wat ze zou willen hebben. Dus als Seiji besluit om een aantal weken naar Italië te verhuizen om onder een master te studeren, doet Shizuku opnieuw nadenken over wat ze wil. Ze stopt met studeren voor lessen en overweegt zelfs niet naar de middelbare school te gaan, zodat ze zich 100 procent kan wijden aan het schrijven van haar boek om meer op Seiji te gaan lijken. Ook al beschouwt ze zichzelf niet op Seiji's niveau, ze wil een inhaalslag maken en niet achter hem aanlopen.
Er is een uitstekende scène aan het einde van de film die dit perfect vastlegt. Seiji fietst een heuvel op met Shizuku achter hem terwijl hij hem vertelt dat hij hard zal werken voor hen beiden. Shizuku stapt echter van de fiets en begint hem van achteren omhoog te duwen terwijl Seiji trapt. Shizuku merkt vervolgens op dat hij niet wil dat hij al het werk doet terwijl ze allebei de top bereiken.
Dit is wat Shizuku interessant maakt, omdat de film het herkenbare gevoel van een passie op deze leeftijd vastlegt. Misschien wist je wat je wilde doen toen je jonger was, of deed je in ieder geval iets voor jezelf waar je blij van werd. In het geval van Shizuku is het schrijven. Omdat ze altijd al van fantasieverhalen heeft gehouden, besluit ze zichzelf een doel te stellen om haar roman te schrijven. Maar hoewel Shizuku er alles aan doet om het af te maken, doen zich problemen voor zoals bij iedereen die aan iets uitdagends begint.
Ze laat het aan Seiji's grootvader zien en vertelt hem dat ze weet dat het plot rommelig is, de dialogen oubollig, enz. Maar Seiji's grootvader geeft een goed advies en herinnert Shizuku eraan dat niemand ergens als een meester in begint. Hij laat Shizuku een geode zien en herinnert haar eraan dat, hoewel ze misschien onopvallend lijkt, er iets is dat echt diep in haar fonkelt. 'Als je voor het eerst artiest wordt, ben je als die rots. Je bent in een rauwe, natuurlijke staat, met verborgen edelstenen erin. Je moet diep graven en de smaragden in je binnenste vinden.'
We kunnen ontdekken dat we niet goed genoeg zijn -- dat we nooit hetzelfde niveau zullen bereiken als de mensen die ons willen verbeteren, maar zolang we hard werken aan wat ons gelukkig maakt, kunnen we uiteindelijk beter worden .
Als je geïntimideerd bent door de grote bibliotheek met films van HBO Max, maak het dan eenvoudig: laat Fluister van het hart de volgende film zijn die je kijkt. En als je daarmee klaar bent, volg het dan op met De kat keert terug , het spirituele vervolg van de film.
