Slow-burn horror bouwt spanning op, waarbij vaak de aanhoudende dreiging van iets vreselijks wordt geplaagd terwijl de ware aard ervan wordt achtergehouden. Als het goed wordt gedaan, kan slow-burn horror het publiek een geweldige beloning bieden. Manga, met zijn neiging om te genieten van langzamer tempo, kan een lezer choqueren met het omslaan van een pagina. Eén serie in het bijzonder combineert slow-burn horror en ingewikkeld gedetailleerde illustraties om de 'grootste zombie-manga ooit' te worden: Kengo Hanazawa's Ik ben een held .
Gepubliceerd van 2009 tot 2017, in 22 delen, Ik ben een held gaat over mangakunstenaar Hideo Suzuki, die ervan droomt een succesvol kunstenaar te worden, ook al worden zijn voorstellen herhaaldelijk afgewezen. Het helpt niet dat zijn baan vermoeiend en slecht betaald is, en dat zijn vriendin ontrouw is. Dan, op een dag, terwijl hij gaat oefenen met schieten met zijn jachtgeweer, bevindt Hideo zich midden in een zombie-apocalyps.
Een dag uit het leven van Hideo Suzuki
De dans die Hideo Suzuki uitvoert als hij zijn appartement binnenkomt, vertelt ons dat er iets niet helemaal goed met hem is. Nog verontrustender zijn de hallucinaties die hij ervaart: armen schieten uit de jaloezieën naast zijn bed en hij kan een gezicht zien dat naar hem tuurt vanuit het kijkgaatje in zijn deur. Hideo's vreemde capriolen zetten de toon voor de manga als verdraaid met gevoel voor humor. Het claustrofobische karakter van Hideo's appartement verhoogt de gespannen sfeer waarin we zijn terechtgekomen, en dat is nog maar het begin.
Hideo omringt zich met manga en houdt zijn geweer vast voordat hij doseert. De volgende ochtend gaat zijn tv aan en worden we geïnformeerd over wat wordt beweerd als een brandstichting in een bejaardentehuis. Voordat Hideo van kanaal wisselt, zegt de verslaggever: 'Naast brandwonden op de lijken...' We moeten ons voorstellen wat de verslaggever nog meer te zeggen had, maar we kunnen vermoeden dat het iets in de trant van 'bijten' zou zijn. tekens op de lijken.'
De infectieoppervlakken
Gedurende de hele eerste helft van het eerste deel is er het gevoel van dreigende chaos; incidenten worden op de achtergrond becommentarieerd en gerapporteerd. Zelfs de collega's van Hideo kunnen het niet laten om te roddelen over plotselinge aanvallen op mensen, waarbij de meeste van hen inhouden dat ze gebeten zijn.
kona longboard
De eerste glimp die we van een echte zombie krijgen, is wanneer Hideo zijn vriendin na het werk bezoekt. Onderweg ziet hij een grote, enge boom en is dan getuige van een auto-ongeluk. Tot zijn afgrijzen, evenals die van andere toeschouwers, staat de persoon die door het voertuig is aangereden op en loopt weg, haar nek brak naar achteren en haar verminkte been sleepte achter zich aan. Nog erger is dat we horen dat omstanders die probeerden te helpen door het slachtoffer werden gebeten.
Tokio in vlammen
Uiteindelijk komt Hideo erachter dat zijn vriendin, Tekko, besmet is geraakt met een ziekte die de overheid ZQN noemt, waardoor mensen moorddadig worden. Nadat Hideo Tekko heeft afgeschaft, breekt de hel los, zij het op een manier waarop, in een deel van de stad, mensen letterlijk aan de ene kant worden opgegeten, en andere mensen nonchalant commentaar geven op de gebeurtenissen die voor hen gebeuren en doorgaan met hun dag aan de andere kant.
Wat maakt dat ik een held zo eng ben?
Ik ben een held is traag met de manier waarop het zijn horror presenteert. De serie weet wat te laten zien en niet te vertellen, en het is door afgeluisterde gesprekken dat Hideo - en dus de lezer - leert dat de wereld op het punt staat te veranderen, meestal ten kwade. Wanneer de zombie-apocalyps die ons op de omslag van het boek was beloofd, werkelijkheid wordt, is dat enorm de moeite waard.
Een voorbeeld daarvan is wanneer Hideo verneemt dat Tekko besmet is geraakt met ZQN. Terwijl hij de brug oversteekt op weg naar haar appartement, merkt hij dat er militaire voertuigen onder rijden; het is een indicatie dat, ja, er iets vreselijks staat te gebeuren. Hideo gaat de trap op en gluurt door de brievenbus van de deur van Tekko's appartement. Het gezichtspunt schakelt over naar Hideo's uitzicht vanaf de brievenbus en we zien Tekko in bed. Ze gaat rechtop zitten, ondanks Hideo's aandringen dat ze zichzelf niet lastigvalt. Ze lijkt zich niet bewust van zijn smeekbeden, en kruipt uit haar bed. Naarmate ze dichter bij de deur komt, loopt de spanning op tot koorts, voordat ze haar gezicht in al zijn slordige glorie onthult.
Een afschuwelijk genot
Ik ben een held is een meesterwerk van zombiemanga. Door de lezer te laten inleven in elk personage en hun worstelingen te beschrijven, wordt de horror vertienvoudigd. In plaats van ons met het hoofd in de zombie-apocalyps te storten, worden we het leven van Hideo Suzuki binnengeleid, voordat we zien dat de wereld om hem heen langzaam op grizzly-manier uit elkaar wordt gescheurd. Vanwege deze onconventionele stijl van het uitbeelden van de zombie-apocalyps, zou het wel eens 'de grootste zombie-manga ooit' kunnen zijn.
I Am a Hero werd gepubliceerd in 2009 en heeft in totaal 22 delen.
