'Verkoop geen Death Note-kaartjes meer', zei de vrouw die aan het kaartjesboek werkte tegen haar collega toen we de bioscoop binnenliepen.
moeder aarde zonde belasting
'Neem me niet kwalijk?' zei ik, meer dan een beetje zenuwachtig. Waren mijn ergste angsten waar gebleken? Hadden we -- ikzelf, mijn vriend Craig en Joggen -- aangekomen in het landelijke centrum van Lancaster om een speciale vertoning te zien van L: Verander de Wereld , de derde live-actiefilm in de Death Note-serie, om te ontdekken dat deze was uitverkocht? Verdoemenis! Ik wist dat ik die kaartjes van tevoren online had moeten kopen!!
De kaartverkoper bekeek mij en mijn metgezellen wantrouwend. Waarom kwamen drie volwassen mannen, allemaal duidelijk ouder dan 21, naar een anime-spin-off kijken?
'Het is daar behoorlijk druk,' zei ze hoofdschuddend in de richting van het theater. 'Ik denk niet dat jullie samen een stoel kunnen vinden. Weet je zeker dat je kaartjes wilt hebben?'
Ik knikte. We waren zo ver gekomen. Geen stelletje teenyboppers zou me ervan weerhouden om te genieten van de laatste avonturen van mijn favoriete blootsvoets, mussy-haired, mogelijk autistische detective, nee meneer.
'Het is een beetje gek daarbinnen,' zei ze terwijl ze naar voren leunde om me mijn wisselgeld en kaartje te geven, alsof ze geheime veiligheidsinstructies doorgaf. ik voelde me als Jim Phelps . 'Ze worden een beetje luidruchtig.'
Dat zorgde er in ieder geval voor dat ik nog meer naar de vertoning wilde. In mijn geestesoog stelde ik me voor dat ik naast een 16-jarige Goth Lolita en haar vriend (of mogelijk moeder) zat terwijl ze zich afvroegen of L of Light een betere week . Ik stelde me voor dat ik omringd was door de lokale Ryuk Cosplayers Union #671, de armen vol appels klaar om naar het scherm te gooien a la Rocky Horror Picture Show, alleen voor mang-stijl!
Hoe kon ik daar niet aan mee willen doen?
Dus kaartjes in de hand, mijn vrienden en ik gingen door de gang naar het theater.
wat voor soort bier is negra modelo
Het blijkt dat bioscoopmedewerkers vol stront zitten.
Oh, er waren veel mensen in het publiek, de meeste van hen jonge meisjes, en ze waren inderdaad een spraakzaam stel. Het lopende commentaar en gegiechel houden de hele film zelden op.
En ja, een paar waren verkleed, hoewel niet zo lang als ik had gehoopt, de meesten hielden vast aan het vreemde Death Note-gerelateerde T-shirt. Maar we hadden geen moeite om samen zitplaatsen te vinden, hoewel ze voorin zaten. Ik weet het niet, misschien is Lancaster City een stuk rustiger geworden in de jaren sinds ik daar woonde, maar die menigte voldeed helemaal niet aan mijn definitie van baldadig. Gedreven, zeker, maar niet baldadig.
Maar dit was niet de verloren afdruk van Orson Wells' The Magnificent Ambersons we keken naar een spin-off van een populaire manga- en anime-franchise waarvan de eigenaren wanhopig probeerden de koe nog een laatste keer te melken voordat de speen helemaal droog was. Een (mild) luidruchtig publiek komt met het territorium.
En hier zou ik waarschijnlijk hier moeten pauzeren en degenen waarschuwen die nog geen Death Note-films of manga hebben gezien en van plan zijn dit op een dag te doen en willen niet dat hun ervaring voor hen verpest wordt dat er veel spoilers in het verschiet liggen.
De eerste twee Overlijdensbericht films weken af van de originele manga (en anime) serie in die zin dat L erin slaagde om Light Yagami te verslaan in plaats van andersom. Daarbij moest L echter zichzelf opofferen door in de Death Note te schrijven dat hij 'binnen 23 dagen vredig in zijn slaap zou sterven'.
L: Verander de Wereld (graaf die speelsheid in hoofdletters! Hoe terughoudend!), beschrijft daarom die laatste dagen door de norse misdaadoplosser met een voorliefde voor snoep een laatste misdaad op te lossen. Dit is de derde film in de trilogie waarin het gaat om het helpen van schattige kleine kinderen.
Het gaat ook om een gevaarlijke, dodelijke plaag die de mensheid zou kunnen uitroeien, wat, gezien de huidige krantenkoppen, griezelig vooruitziend lijkt. Het blijkt dat de mensen achter deze mysterieuze plaag een groep gekke milieuactivisten zijn die de Earth Firsters eruit laten zien als een stel leidinggevenden in de houtkapindustrie. Ze zijn van plan om het grootste deel van de mensheid te doden en een nieuwe utopie op te zetten (nietwaar), maar ze hebben een tegengif nodig om zichzelf in leven te houden en natuurlijk krijgt L het uiteindelijk in handen, voornamelijk via een jonge jongen en een tienermeisje dat op de een of andere manier op mysterieuze wijze heeft vermeden het virus op te lopen.
Het is nogal verrassend hoeveel bloed en gore er in deze film zit in vergelijking met het bronmateriaal. In het origineel Overlijdensbericht , de meeste doden vielen buiten het podium of de slachtoffers vielen gewoon om van een hartaanval, des te beter om deel te nemen aan het soort labyrintische denkspelletjes dat de serie zo leuk maakte. Hier zien we een heel dorp van mensen en meer die sijpelende zweren krijgen, bloed kotsen en bloeden uit hun oogbollen. Oh, en dan is er de wetenschapper die de ziekte krijgt, en dan wordt geëlektrocuteerd in zijn lab omdat, nou ja, ik weet het niet zeker, misschien gewoon voor de lol. Even dacht ik echter dat ik een speciale vertoning van '24' was binnengelopen.
Er zijn een paar botten gegooid naar de Overlijdensbericht trouw -- zowel Ryuk als Misa Misa maken cameo-optredens -- maar voor het grootste deel is dit L's show en L's show alleen. het vertoont qua plot en structuur weinig gelijkenis met het originele materiaal. De grote schurk blijkt bijvoorbeeld een van L's mede-superdetectives te zijn die naar dezelfde ultrageheime school ging als hij, dus je zou een grote veldslag of misschien zelfs nog een tenniswedstrijd verwachten, maar nee zoveel geluk. De slechterik vormt niet echt een uitdaging - integendeel, ze maakt een aantal echte botte bewegingen. Ik realiseerde me echter dat dit komt omdat ze een vrouw is, aangezien elke vrouw in het Death Note-universum zich als een idioot gedraagt.
central waters bourbon barrel scotch ale
Ondanks mijn kritiek en snark, heb ik echt genoten L: Verander de wereld . Omdat het niet gebonden is aan het bronmateriaal, heeft het de vrijheid om gek en dom te zijn met het karakter en de situaties. Het kan geen kwaad dat Kenichi Matsuyama innemend en charismatisch is als hoofdrolspeler. Ongetwijfeld voelden veel van de koerende dames achter me hetzelfde als ze juichten en joelden wanneer L iets deed op afstand L-achtig. (Op een gegeven moment liet het tienermeisje haar hoofd op L's schouder rusten, waardoor een publiekslid 'Nooo!' schreeuwde. Ik veronderstel dat een scène die haar fanfictie-opus verwoestte.)
Het was in ieder geval een leuke, maar nogal onbeduidende film en ik verliet het theater in een goed humeur, ongetwijfeld gesterkt door de troep jonge vrouwen achter ons die klaagden over alle 'fangirls' in het publiek. Toen we naar onze auto liepen, begon een jonge middelbare scholier 'I love L' te zingen met een zingende stem, met een van die luide/stille stemmen die duidelijk bedoeld waren om onze aandacht te trekken, ongetwijfeld om ons dat te laten weten, fangirl, verdomme, ze was een van de gelovigen.
Ik hoor je zus, ik hoor je.
