Zelfs met vrouwen als Michelle Rodriguez en Jordana Brewster die asfalt verscheuren naast hun mannelijke tegenhangers in de Fast and the Furious series, racefilms blijven in de eerste plaats een jongensclub. DreamWorks-foto's' Behoefte aan snelheid doet niet veel om dat uit te dagen; er is maar één vrouw van belang in de cast, en ze rijdt weinig, nog minder goed. Maar Imogen Poots ( Angstnacht , Vuiligheid ) steelt niettemin een groot deel van de film als de excentrieke metgezel van Aaron Paul's personage Tobey, die een exotische autodealer speelt die meer krijgt dan waar ze voor betaald als ze ermee instemt hem een auto te geven - op voorwaarde dat ze op de passagiersstoel blijft zitten terwijl hij rijdt ermee.
Spinoff Online sprak met Poots op de recente persdag van de film in Los Angeles, waar ze meteen doorhad dat ze niet alleen affiniteit met auto's had, maar zelfs geen rijbewijs had. Dat gezegd hebbende, besprak ze de acteeruitdagingen van dag in dag uit in een auto zitten - soms ondersteboven - tijdens het opnemen van de film, deed ze zich voor als haar medespelers en medewerkers terwijl ze liet zien dat ze minstens zo raar is als het personage dat ze speelt, en openhartig bood haar gedachten over het vooruitzicht om een vervolgfilm of een ander soort actiefilm te maken als ze de kans krijgt.
Spin-off Online: ik bedoel het als een compliment als ik zeg dat dit personage een beetje raar is. Wat waren je eerste indrukken van haar, aangezien ze capabel moest zijn, maar nog steeds niet in haar element?
Imogen Poots: Rechtsaf. Nou, ik denk dat vanaf het begin, toen je betrokken raakte bij het project, toen ze begrepen wat voor soort personage ze was, er altijd een gevoel is van, oh God, wordt dit saai - omdat het een genrefilm is, en het is een studiofilm, maar het is een heel specifiek onderwerp. Ze is een exotische autodealer - dit is de beschrijving, dus je zou denken dat ze Hawaiiaanse overhemden draagt? Wat is er aan de hand? Maar toen we er aan begonnen, wilde ik dat ze iets anders zou hebben, en ik denk dat toen Scott [Waugh, de regisseur] Aaron en mij castte, hij zeker een keuze maakte met ons tweeën, dus daar vond ik troost in. om haar te brengen waar ik haar heen wilde brengen. En omdat ik in de buurt van Aaron ben, ga ik niet liegen - dat bepaalt onvermijdelijk je prestaties. We waren op dit punt al vrienden, dus ook al heb je een karakter, de chemie is er - het is al een beetje elektrisch. Dus ik voelde me een beetje op mijn gemak om plezier met haar te hebben.
Over hoeveel van het kostuum van het personage had je controle - en hoe belangrijk was dat voor jou bij het ontwikkelen van haar?
knop knie diep breken
Ik heb zo hard gevochten om een hoofdband of zonnebril te krijgen. Als ik aan films denk, en ik heb het over een onafhankelijke opname in New York, dan is het idee van het kostuum van het personage een integraal onderdeel – het is er een verlengstuk van, het is zoals alles. En je kunt naar de stad gaan als je tijd hebt om dat echt te verkennen, want het verandert de manier waarop je je voelt en de manier waarop je loopt. En met zoiets als dit was het moeilijk en het was soms een strijd om echt te proberen en te schreeuwen over laten we iets unieks doen. Je kijkt naar Patricia Arquette in Ware liefde , en OK, het is een ander soort film, maar we herinneren ons altijd haar broek met luipaardprint en de blauwe top en al deze dingen zijn zo geweldig, en je kunt echt een ongelooflijk statement maken voor een tijdperk met zo'n film . Maar we hadden een geweldige kostuumontwerper, Ellen Mirojnick, die dat wel deed Achter de kandelaar , en ze is zo getalenteerd, dus het was een opluchting om iemand zoals zij aan boord te hebben, omdat ze luisterde naar wat ik zei en ze luisterde naar wat de studio wilde en je moet iemand hebben die in staat is om met beide samen te werken. Maar ik wilde echt een roze pak met schoudervulling.
Aaron zei dat hij je hier min of meer in sleepte?
Hij deed? OK, goed - dus ik hoef het niet te zeggen. We waren eigenlijk aan het filmen in Spanje en deden deze Britse film, en ik herinner me heel duidelijk dat ik met Scott Waugh aan de telefoon was en hij zei, ik beloof je, ze is niet alleen zoals 'het meisje', en ik had zoiets van, zijn weet je het zeker? Omdat het een beetje lijkt alsof ze dat is. En Aaron was naast de deur gewoon eieren aan het eten, een soort van, zei je ja? Ga je het doen? Maar ik was erdoor geïntrigeerd. Ik voelde ook angst, puur omdat ik niet van auto's houd. Ik dacht: wordt dit echt saai? En toen ik eenmaal het type man en regisseur kende dat Scott leek te zijn en het met Aaron begon te krijgen, zei ik dat dit leuk zou kunnen zijn. En ik had zoiets van, als ik ooit zoiets in mijn leven ga doen, zou ik heel blij zijn om Aaron aan mijn zijde te hebben in plaats van niet-Aaron.
Is dat jouw indruk van Aaron?
Dat is mijn indruk van Aaron. Hij klapt veel, zoals Yeah! Dat gebeurt veel.
Ik dacht dat hij in de kamer was.
Heb je dat gedaan (lacht)? Heb je gehoord dat die jongens daarbuiten elkaar gedag zeiden? Heb je het tumult gehoord? Het is net alsof ze elkaar slaan en zo. Het is gewoon een beetje testosteron-gek.
Hoe voelt het dan om daar het contrapunt van te zijn, vooral gezien het romantische element in de film echt wordt gebagatelliseerd.
Het is, je hebt gelijk. Het is grappig – als ik de film bekijk, is het bijna een bijzaak. Het was als een gek - zelfs in die tijd. Maar ja, wat dat betreft, ben ik eigenlijk gewoon een beetje voor mezelf gehouden. De jongens zijn geweldig en natuurlijk voel ik me heel hecht met Aaron, maar Dominic Cooper, ik denk dat hij het goed zou vinden als ik zeg dat hij niet de meest uiterlijke door testosteron geteisterde man is. Waar de andere jongens waren, ja, we gaan deze actie vandaag doen op onze vrije dag. We gaan dit gekke avontuur doen en gekke bromfietsen huren. Dom en ik zouden gaan, ik ga gewoon lunchen en broodjes eten en zo. Het is grappig - er was eigenlijk een moment waarop ik denk dat alle jongens dit actiedagje hadden gepland, en ze hebben Dominic erin gestrikt. Hij zag er extreem nerveus uit, terwijl hij alleen zijn zwembroek vasthield van: ja, we gaan deze rivier zoeken en een geweldige tijd hebben. En ik had zoiets van, echt? Wil je niet met me meegaan en sushi gaan eten? en lokte hem min of meer weg van de groep. Maar ik heb me nooit geïsoleerd of buitengesloten gevoeld, en ik denk dat dat komt doordat de regisseur weet dat hij een vrouw heeft, en hij begrijpt dat het een behoorlijk moeilijke omgeving kan zijn, vooral met alle stuntmannen .
hite bier calorieën
Snappen alleenstaande bestuurders dat niet?
Eh, ja, nee, helemaal niet. Nee, ik denk dat hij gewoon het gevoel had dat hij me op mijn gemak moest stellen om ermee aan de slag te gaan.
sapporo reserve bier alcoholgehalte
Op de passagiersstoel zitten versus op de bestuurdersstoel - waar genoot je meer van?
Nou, wat betreft het filmen met de auto, je wilde altijd aan de kant staan waar de camera's niet waren, omdat - en het klinkt belachelijk, maar in en uit die auto stappen, helemaal in leer, in de hitte, een probleem geweest. Dus Aaron en ik zouden zeggen: Op welke stoel zitten we deze tijd? En we waren altijd blij als we op de passagiersstoel zaten, omdat het een gemakkelijke uitstap was. Zodat. Maar ook op de passagiersstoel zitten is beter omdat je kunt eten, shotjes kunt drinken en meer ruimte hebt. Wat autorijden betreft, heb ik eigenlijk geen rijbewijs, en het is een beetje belachelijk - ik heb een paar jaar in Los Angeles gewoond en ben er op de een of andere manier in geslaagd om de test te vermijden, die ik vorige week deed en mislukt. Ik kon de honker niet vinden. Ik voelde me er slecht over, maar het is gewoon een beetje gênant, denk ik, om in deze film te zitten en geen vergunning te hebben.
Komend vanuit het perspectief van iemand die niet geïnteresseerd was in auto's, heb je iets over hun mechanica geleerd dat je interessant vond?
Ja natuurlijk. Ik zou gek zijn als ik er uiteindelijk niet voor open stond, want ik wist dat je met Aaron omringd bent door mensen die echt gek zijn op auto's - en ik weet zeker dat mensen die deze film gaan zien precies weten wat een soort Tiger-Mustang is het en al deze dingen. Maar de dingen waar ik het meest over heb geleerd, zijn gewoon de stuntcultuur en het vermogen van deze jongens om zichzelf echt naar een gekke plek te duwen - zoals waanzin van waanzin. Dat was interessant voor mij omdat ik waarschijnlijk het idee had dat stuntwerk gewoon hardhandige mechanische actie was, terwijl er eigenlijk een echte delicatesse in hun werk zit - en ook de kwetsbaarheid in termen van het gevaarlijke element. Dus daar heb ik veel over geleerd, en ook over de kameraadschap van deze stuntmannen - het is een emotioneel iets. Het is vaak zoals de families dat ze dit doen en nog steeds doen, en het was zeker cool om daar aan blootgesteld te worden.
Wat zijn de voor- of nadelen om de passagier te zijn voor deze stunts? Hebben ze jou misschien meer nodig dan Aaron?
Jaaa Jaaa. Ik was behoorlijk down om veel te doen. Er waren tijden dat Aaron dacht: ik ga deze eens proberen - ik denk dat we over een weg reden met veel hobbels. Hij zei: Nee, ik heb dit. We kunnen dit. Ik had zoiets van, kunnen we dat? Ik stap uit de auto, dus veel plezier. Omdat je je veilig moet voelen om sommige van die dingen te doen, om je op je gemak te voelen om je op de uitvoering te concentreren - hoewel ze vaak doodsbang is. Maar op de passagiersstoel zitten is prima. En wat betreft het leren van kleine dingen, hoefde ik echt lang niet zoveel te doen als Aaron. Ik was vaak gewoon cake aan het eten om de hoek.
Hebben ze je op de passagiersstoel laten zitten toen ze de sprinkhaan sprong?
Nee, dat deden ze niet. Ik bedoel, er waren tijden dat een van onze stuntmannen Troy heette, ik stapte in de auto en zei: Oh, je bent Aaron niet - je bent gewoon een man die Aarons kostuum draagt. Huh – je bent gewoon een vent (lacht). Je bent een geweldige stuntman die Aarons kostuum draagt en nu iets geks gaat doen. Dus je wordt er opgewonden van, en ze zijn ook echt heel getalenteerd, aan de top van hun spel, dus je moet een stap terug doen en een beetje van, OK.
Hoe moeilijk was de volgorde van de helikopterlift om te schieten?
Ik herinner me die dag dat ik extreem misselijk was, en ik wil zeggen dat het de hitte was, maar het was misschien eerder een glas rode wijn te veel. Dus je bent een beetje gekanteld, dus je voelt je al behoorlijk rot, en dan hebben ze de cameramannen bij je. Het is een hele opstelling, dus veel van deze dingen zouden gewoon in de openbaarheid zijn - we waren niet eens in een studio of iets dergelijks. Maar dat was moeilijk, want het bloed stijgt naar je hoofd. Er was een andere keer dat ik eigenlijk ondersteboven in de auto zat, en het is net Boo-hoo! Actriceproblemen - maar als je ongeveer 10 minuten op je kop staat, begin je je echt slecht te voelen en raakte ik een paar keer behoorlijk in paniek. Dus zulke momenten kunnen behoorlijk afschuwelijk zijn als je nota neemt van wat er werkelijk gebeurt. Maar dat was een grappig iets - ik vond dat stukje in de film ook leuk.
De scène waarin ik echt van je karakter ging houden, was tijdens het tanken. Was dat je meest harigste stuntscène?
Het was. Het was echt. En het is grappig dat je harig zegt, want ik had eigenlijk zoveel haar in deze film aan mijn hoofd vastgemaakt, toen ik weer binnenkwam, had ik een full-on weer. Maar het was grappig omdat we de dag ervoor hadden geoefend, en je begint met 10-20 mijl per uur, en we kregen het tot 65 of 70. Dus als je weet dat je het kunt, en je hebt het een keer gedaan, dan kun je er veel plezier mee hebben. Maar er waren gekke dingen, zoals je kunt het mondstuk niet pakken om in de pompplaats te komen - hoe heet het? Ja, de tank. Er waren dus zeker momenten waarop het mis zou gaan, en je moet opnieuw beginnen met een auto waarin je net 65 mijl per uur hebt gereden - je moet eigenlijk terug naar af. Maar dat was echt gaaf, en daar heb ik van genoten.
schedel splitter bier
Het is het moment dat je personage plezier begint te krijgen en het publiek weet dat ze plezier kunnen hebben.
Ja precies. Nou, er is ook een punt, zelfs in het scenario, waar het is alsof, als iemand irritant is, je een beetje wacht op de scène waarin ze worden onthoofd of zoiets - je hebt zoiets van, ja! Maar ik hou van de manier waarop ze erin glijdt en hij opengaat en het lijkt niet te cheesy.
nog meer jezus
Heb je een favoriete racefilm?
Weet je, ik heb het niet gezien De ontsnapping , en ik kan niet wachten om dat te zien. Bonnie en Clyde telt waarschijnlijk niet als een racefilm, maar Thelma en Louise - Thelma en Louise is eigenlijk waarschijnlijk mijn favoriete film met een auto erin. Waardoor ik mensen blijf vertellen: ik doe deze film Behoefte aan snelheid , maar het zal zijn als Thelma & Louise , en ze zijn als, OK, Immy, wat dan ook - niet waar.
Zie je jezelf zoiets nog een keer doen?
Hier is het ding: in termen van deze studiofilm en wat wordt gezien als de grotere film, vind ik dat helemaal prima en geweldig en leuk en ik zou graag een superheld of een prinses zijn -
Of een Jedi?
Of misschien zelfs een Jedi. Maar ik denk dat het onderwerp hiervan was wat ik eerst moest begrijpen, dus ik denk dat het daar op neer moet komen. Als het onderwerp iets was waar ik door geïntrigeerd was, zou de grootte van de film niet relevant zijn, omdat je zou weten wie de regisseur is, de filmmaker en wat je rol zou zijn. Maar ja, als het een film was en ik was niet in het eigenlijke verhaal, ja, dan zou ik daar niet heen gaan.
Need For Speed opent vrijdag in het hele land.
