Jordan Blum en Patton Oswalt genieten van het kijken naar het leven door de lens van een C-lijst superschurk in Kleine bedreigingen , een gloednieuwe komische superheldenserie van Dark Horse-strips . Kunstenaar Scott Hepburn, colorist Ian Herring en letterschrijver Nate Piekos gaan met hen mee op een reis naar Twilight City, waar het goed is om slecht te zijn. De schurken zijn echter misschien niet wat ze lijken als alles is gezegd en gedaan.
maui brouwt grote deining ipa
CBR heeft Blum en Oswalt ingehaald na de release van Kleine bedreigingen #1 . Met de uitgave in de wereld en in stripwinkels overal, openden de schrijvers van de serie meer over hun creatieve keuzes - inclusief een paar elementen die niet de definitieve versie haalden. Bovendien geven ze meer details over waarom dit verhaal perfect is voor het stripboekmedium en wat lezers hierna kunnen verwachten.
CBR: Waarom vond je strips het juiste medium om dit verhaal te vertellen?
Jordan Blum: Veel van het verhaal [weerspiegelt] de geschiedenis van het stripboek. De onschuld en dwaasheid van het zilver- en bronstijdperk die botst met de donkere tinten van de moderne tijd. Alles, van Scott's ontwerpen tot Ian's kleuren tot Nate's belettering, vertelt het verhaal van de verschillende tijdperken. We wilden ook dat Twilight City een wereld zou zijn die 60 jaar komische continuïteit heeft doorstaan. Het staat vol met details waar lezers een steno mee hebben en die ze tegen de nominale waarde willen accepteren. Ook, strips zijn HET BESTE medium ! Onze hersenen denken in strips!
Patton Oswalt: Nou, het is zo'n viering van de stripvorm - zowel de liefde als de frustratie van het zijn van een stripfan en niet in staat zijn om jezelf te laten denken aan alle onuitgesproken, niet-getoonde, out-the-frame karakterdingen die moeten worden onder alle heldere, kleurrijke actie. Het vertellen van stripverhalen is een andere vorm van film- en toneelmagie - het bepalen van de bevroren momenten om vast te leggen en wanneer dingen te onthullen. We wilden er allemaal lol in hebben.
Waarom wilde je beginnen met een flashback van Frankie's verleden?
Blum: Frankie is een personage dat erg verscheurd is over haar leven als superschurk. Aan de ene kant heeft het zoveel van haar gekost, met name tijd en relaties. Aan de andere kant, het is wat haar aan haar moeder bond, het is het leven dat ze kende, en het was opwindend -- ze was er goed in. Het leek goed om op de gloriedagen te openen waar veel van de schurken over praten in het boek, afgewisseld met moderne Frankie die op een meer sceptische toon vertelt. In zekere zin proberen veel van de personages te trouwen met deze twee drastisch verschillende tijdsperioden met wie ze nu zijn. Het voelde goed om het goede voor het slechte te zien.
Oswalt: We doen flashbacks van de verschillende karakters in elk nummer -- laten zien wat ze wilden worden, wat ze nu zijn, en misschien hinten naar wat ze nog steeds vasthouden, hopelijk.
Heb je ooit overwogen om meer van het achtergrondverhaal van Playtime op te nemen?
Blum: We hoopten dat het organisch zou uitkomen, zoals wanneer ze een foto van zichzelf van de 'Wall of Infamy' haalt of wanneer ze Loretta gaat bezoeken nadat ze een dieptepunt heeft bereikt. Omdat er zoveel wordt gepraat over de gloriedagen, hebben we besloten om in elk nummer drie flashback-scènes op te nemen die cruciale momenten uit het leven van elke schurk invullen en helpen verklaren hoe ze op zo'n wanhopige plek terechtkwamen. Het stelde het team ook in staat om in verschillende stijlen te tekenen, kleuren en letters te maken, en het leek alsof de wereld een lange, doorleefde geschiedenis had. De hoop is dat deze kleine plagerijtjes hun eigen verhalen zullen worden als we in de toekomst meer strips mogen maken.
zombie killer cider
Oswalt: We kozen de momenten van flashback om aan te geven wat haar zwaar weegt. Er zijn van die momenten in je leven die je vormen, die je keer op keer in je hoofd doorneemt, die uiteindelijk vormgeven aan wat je bent.
Van Pigeon Pete tot Scalpel, er zijn enkele uitstekende namen van stripfiguren. Hoe heb je al deze personages gemaakt en besloten wie je wilt opnemen (en misschien zelfs uitsluiten)?
Blum: De naamgeving was altijd gekoppeld aan de gimmick van het personage, evenals waar ze 'pasten' in onze stripgeschiedenis. Pigeon Pete is erg jaren '50 pulp, terwijl Snakestalker thuis zou zijn in een beeldboek uit de jaren 90 . Maar elk bijpersonage kreeg ook een naam, van Major Mummy (de man die bommen koopt van Pete) tot S***eater (de humanoïde vlieg aan de bar in het punkjack dat Scott heeft gemaakt).
Oswalt: Oh man, we hebben er nog steeds zoveel uitgesloten - hopelijk zullen ze in toekomstige verhalen opduiken! En uiteraard waren de ideeën voor namen afgeleid van klassieke namen van helden en schurken uit strips. We probeerden niet de basisstijlen te 'deconstrueren'. In plaats daarvan wilden we zien hoe ze in de echte wereld functioneren.
Waren er scènes in de eerste versie die uiteindelijk werden weggesneden?
Blum : We hebben met de andere hoofdpersonen in de bar kleine stukjes bijgesneden. We realiseerden ons dat we ze konden introduceren en vervolgens je verwachtingen konden ondermijnen door ze de vertellers van toekomstige problemen te laten worden - elk met hun motivaties waarom ze zouden instemmen met het plan van Frankie en deelnemen aan deze zelfmoordmissie om Stickman te vermoorden.
pakken (Zuid-Koreaanse tv-serie)
Oswalt: We hebben veel dialogen ingekort -- we hebben zoveel dingen overschreven omdat het in het begin was alsof we deze personages voor het eerst ontmoetten, en misschien werden we te opgewonden.
De scène tussen Frankie en Maggie is hartverscheurend, vooral met de vader in het midden. Hoe moeilijk was het om de woede van Maggie's vader jegens Frankie en zijn natuurlijke bezorgdheid voor de veiligheid en het welzijn van hun dochter in beeld te brengen?
Blum: Marcus, de vader van Maggie, heeft het volste recht om bezorgd te zijn, maar tegelijkertijd is hij zich niet bewust van de veranderingen die Frankie in haar leven probeert aan te brengen. Ik bedoel, hij heeft gelijk gekregen als Meteor Molly naar binnen duikt en Frankie door elkaar schudt. Dit leven zal Frankie altijd volgen, hoe ver ze ook probeert te ontsnappen. Ik denk dat deze waarheid haar ertoe brengt om achter de Stickman-premie aan te gaan. Nog een laatste klus om een schone vakantie te maken en de stad te verlaten met haar dochter.
Oswalt: Welnu, zijn woede is volkomen gerechtvaardigd in die scène, en het komt rechtstreeks voort uit zijn vaderlijke zorgen. In zekere zin is het hartverscheurend hoe boos hij is. Frankie kan het hem uiteindelijk niet kwalijk nemen, wat deel uitmaakt van haar tragedie.
Zijn er paaseieren of eerbetoon verborgen in het eerste nummer dat fans misschien hebben gemist?
Blum: We hebben veel verwijzingen naar Scott gegeven. Zelfs het nieuwsverslagpaneel van Stickman die Kid Dusk's lichaam uit een helikopter bungelt, was een eerbetoon aan Barry Windsor-Smith cover van Ijzeren man #232. De meeste paaseieren zijn van Scott. Ik ben ze nog steeds aan het ontdekken en vind altijd een andere kat met een superlange staart of plantenschillen van een soort Poison Ivy-achtige aanval.
Oswalt: Ik houd mijn lip hierop dicht. Ik wil zien wat mensen ontdekken -- evenals de dingen waarvan we niet wisten dat we ze er onbewust in stopten. Ik hou ervan als je manieren ontdekt waarop je jezelf voor de gek hield bij het creëren.
lagunitas ipa maximus
Waarom denk je dat lezers moeten afstemmen op het volgende nummer?
Blum: We hebben gezien waar de schurken van de C-lijst hangen rond . Vervolgens krijgen we te zien waar de schurken van de A-lijst hun thuis noemen -- plus superschurken-vechtclubs, een personage genaamd Killpig, en de Minor Threats doen het onuitsprekelijke en gebruiken het openbaar vervoer! We komen ook meer te weten over Brain Tease, die ik de meest tragische van het stel vind, en we zullen meer zien van The Insomniac, onze Batman, die meer lijkt op de haai van kaken dan een held in onze serie.
Oswalt: Absoluut niet. We willen dat deze serie na het eerste nummer sterft en dit legendarische, gefluisterde 'Wat als'-scenario wordt in strips, zoals dat van Alan Moore Grote getallen . Kerel, natuurlijk willen we dat mensen afstemmen op het volgende nummer! We willen dat mensen het hele ding lezen, zodat [dat] Dark Horse ons de miljarden dollars zal betalen waarvan we weten dat ze erop zitten!
Minor Threats #1 is nu uit van Dark Horse Comics.
