Wanneer het onderwerp geweldige anime ter sprake komt , Katanagatari is vaak een bijzaak -- als een gedachte helemaal niet . Het verhaal volgt de zelfverklaarde strateeg Togame en zevende Kyotōryū, Shichika Yasuri, op hun zoektocht om de 12 Deviant Blades te verzamelen. De serie is gebaseerd op de lichte roman serie met dezelfde naam, waarin actie en romantiek worden gecombineerd met aangrijpende verhalen, terwijl de enorm unieke productiewaarden van Studio White Fox de romans echt tot leven brengen.
Het is echt crimineel dat 10 jaar later, Katanagatari blijft slechts een cultklassieker, aangezien de serie een must-see is, niet alleen voor anime-fans, maar ook voor fans van geweldige verhalen en kunst in het algemeen. Anime-fans die blijven vertrekken Katanagatari op een laag pitje doen zichzelf een slechte dienst. Laat ons u overtuigen waarom.
Het verzamelen van 12 zwaarden zou eenvoudig moeten zijn, toch?
Katanagatari is een titel die bij deze serie past, aangezien de letterlijke vertaling 'zwaardverhaal' het uitgangspunt zo'n beetje samenvat. In elke aflevering zoeken Togame en Shichika naar en strijden uiteindelijk met een drager van een Deviant Blade in de hoop uiteindelijk alle 12 te verzamelen. Simpel, toch? Precies. Maar het is dit eenvoudige uitgangspunt dat de deur opent voor Katanagatari geniaal om doorheen te schijnen.
kona brouwen schipbreukeling ipa
Katanagatari , lijkt op het eerste gezicht een goed gebaand pad te bewandelen, en op dit punt verwacht je misschien iets in de trant van: 'Ze vinden alle 12 zwaarden door de kracht van vriendschap en worden uiteindelijk verliefd. Het einde.' Mis! Katanagatari begrijpt dat het uitgangspunt eenvoudig is, waardoor het op slimme wijze de verwachtingen van de kijkers bij elke beurt kan trotseren, terwijl het nog steeds opschorting van ongeloof behoudt. We zullen de serie niet voor je verpesten, maar weet dit: wanneer het eruit ziet Katanagatari gaat linksaf, kan hij gewoon rechtsaf slaan, en als je denkt dat hij naar rechts gaat, stapt hij uit de auto en begint te fietsen.
Twists zijn niet de enige trucs Katanagatari 's mouw, ofwel. Ondanks het uitgangspunt is de serie in de kern een goed geschreven en doordacht verhaal. De dialoog is rijk en realistisch en de show heeft een levendig diverse cast van personages die nooit als karikaturen aanvoelen, waardoor kijkers momenten krijgen die echt aanvoelen. De lessen, triomfen en worstelingen die Shichika en Togame ervaren, zijn herkenbaar en houden zelfs 10 jaar later stand. Je zult een wiel van emoties ervaren terwijl de serie je laat glimlachen, lachen, kreunen en misschien zelfs huilen.
Presentatie als geen ander
Voor Studio White Fox betekent het aanpassen van een door dialogen aangedreven lichte romanreeks precies dat, aangezien de anime al deze woordzware momenten perfect aanpast. De reflexmatige reactie hierop kan zijn dat: Katanagatari ziet er saai uit, of in ieder geval dat het op bepaalde punten sleept, vooral gezien de 50 minuten durende looptijd van elke aflevering. Ondanks dit, Katanagatari en Studio White Fox houdt de serie fris in elke aflevering door middel van unieke animaties en hoe de serie voor het eerst aan de kijkers werd gepresenteerd.
Om te beginnen, tijdens de originele tv-run, Katanagatari slechts eenmaal per maand uitgezonden in de loop van 12 maanden. Dit maakte het bekijken Katanagatari een evenement dat een echt gevoel van tijd toevoegt aan de reizen van Shichika en Togame. De verteller van de serie draagt bij aan dit gedenkwaardige gevoel door elke aflevering te beëindigen met de zin: 'Het verhaal van Katanagatari op deze maand en deze avond eindigt hier.' Deze maandlange wachttijd zorgde er niet alleen voor dat het publiek hunkerde naar de volgende aflevering, maar hield de serie ook fris, wat misschien de effecten van de uitgebreide aard van het programma verzachtte. Tijdens het bekijken Katanagatari betekent nu zoveel afleveringen kijken als je wilt in één keer, deze originele manier van luchten is echt toegevoegd aan Katanagatari geniale presentatie.
Katanagatari speelt ook met zijn verhalende gevoel door unieke overgangen en scènecomposities te implementeren. Gesprekken tussen personages worden soms weergegeven op een RPG-achtige manier waarbij, komisch, de mond van een spreker beweegt terwijl hun model boven de andere leden van het gesprek wordt geplaatst, die op hun beurt een dynamische pose zullen aannemen terwijl ze wachten op hun beurt om spreken.
hoeveel suiker toe te voegen aan wijn?
De serie toont verder zijn begrip van compositie in bepaalde scènes waarin personages vechten tegen meerdere tegenstanders, waarbij gevechten worden weergegeven in beat-em-up side-scroller videogame-mode. En, in de geest van diversificatie van de samenstelling, Katanagatari soms worden traversale scènes weergegeven als laadschermen voor videogames of in een minigame-achtige mode. Op deze momenten, Katanagatari 's vermogen om met het materiaal te spelen en tot op zekere hoogte zichzelf op een slimme manier voor de gek te houden, is verfrissend, omdat deze scènes tegelijkertijd komische verlichting en interessante beelden bieden, waardoor elke scène anders aanvoelt dan de vorige. Voor kijkers maken deze excentrieke momenten de dialoog smakelijker, terwijl ze tegelijkertijd composities en overgangen presenteren die leuk zijn om te volgen en te bespreken. Dit alles wordt alleen maar versterkt door het uitgebreide kleurenpalet en de oogverblindende kunststijl van de serie.
De kers op de taart voor Katanagatari' s presentatie is de soundtrack. Gedurende de hele reeks levert de serie twee geweldige openingen en verandert het eindthema in elk van de 12 afleveringen. Actiescènes worden altijd begeleid door intense en climax muzikale composities, terwijl perioden van downtime precies zo aanvoelen; een resultaat van het uitgebreide repertoire van coole melodieën en ritmische hiphopmelanges van de serie.
Simpel gezegd , Katanagatari uitzonderlijk is. Het enige dat u nog hoeft te doen, is gaan kijken.
