Onder het pantheon van franchises voor slasher-films, is er misschien niemand meer ongelukkig dan de Elf van Ierse folklore serie. Met een pittige en duivelse kleine Ier die altijd tot het uiterste gaat om zijn kostbare goud veilig te stellen, staat de serie bekend om het bereiken van allerlei soorten hoogtepunten - behalve in kwaliteit. Ondanks dat ze kritisch werden beschimpt en zelfs niet leuk vonden, zelfs door meer vergevingsgezinde horrorfilmfans, Elf van Ierse folklore serie levert bijna altijd op de lachafdeling.
russisch rivierblind varken ipa
Dankzij de capriolen van hoofdrolspeler Warwick Davis, Elf van Ierse folklore films genieten van een mate van komedie en kamp die maar weinig andere horrorfilms kunnen bevestigen. Ze slagen misschien niet veel in termen van kwaliteit of zelfs angst, maar deze Halloween/St. Patrick's Day-mashups zijn gemakkelijk de grappigste slasher-films die er zijn.
De kabouterfilms zijn nog grappiger dan sommige films van Freddy Krueger
De meeste slasher-films bevatten moordenaars die stoïcijns, gereserveerd en in wezen gewoon zombies zijn. De wil van Jason Vorhees en Michael Myers spreek nooit echt, met alleen grommen het meest dat dit soort schurken doen, in termen van audio-acties. Een opmerkelijke uitzondering is Freddy Krueger, die van een sardonische droomdemon naar een grappende wijsneus ging die, ondanks zijn moorddadige bedoelingen, nooit te legitiem was om te grappen. In de latere inzendingen in zijn serie maakte hij vaak allerlei verwijzingen naar de popcultuur terwijl hij zich bezighield met fysieke komedie, waardoor zijn moorden van marteling in komische sketches veranderden.
Freddy ontmoette zijn gelijke echter in de horrorfilm uit 1993 Elf van Ierse folklore . In eerste instantie bedoeld als pure horrorfilm met een demonische versie van de mythologische figuur die in de moderne tijd bekend staat om het verkopen van ontbijtgranen, was de film in plaats daarvan een horrorkomedie dankzij Warwick Davis. Deze acteur staat bekend om zijn rollen in de Star Wars franchise en de film Wilg was gewend aan heroïsche rollen, maar de gelijknamige kabouter Lubdan was dat allesbehalve. Moordend ondeugend en gevuld met vrolijke hebzucht, Lubdan's acties, doelen en krachten nemen toe met elke nieuwe film.
Wat echter nooit wankelt, is de losbandige kleine kabouter's neiging tot grappen en grappige situaties. Vrolijk springend van scène naar scène op zoek naar zijn goud en iedereen dodend die hem in de weg staat, verlicht de magische man in miniatuur zelfs de saaiste scène, wat helpt om wat behoorlijk vreselijke films kunnen zijn, op te vrolijken. Per slot van rekening zou zelfs Freddy Krueger zich niet wagen in 'da hood' voordat hij een 'goede pijp' rookte en nogal hoogmoedig van aard werd. Sequenties zoals deze zijn sommige van de latere geworden Elf van Ierse folklore films, in het bijzonder, in lachwekkende klassiekers, en ze worden eigenlijk meer liefdevol beschouwd dan andere slasher-sequels vanwege dit campy karakter.
Leprechaun vertegenwoordigt een komische verschuiving uit de jaren 90 in het Slasher-genre
Tegen het begin van de jaren negentig was het slasher-genre, dat vanaf het einde van de jaren zeventig tot en met de jaren tachtig de hoofdrol had in horrorfilms, nu lang in de tand. Voormalige horror royalty's zoals Freddy Krueger en vooral Jason Vorhees waren van prinsen naar paupers gegaan, met hun stortvloed aan vervolgen die op dat moment gewoon ouderwets leken. Een deel van het probleem was dat ze niet langer eng waren, hoewel andere franchises met zo'n idee zouden werken.
De Kinderspel films begonnen in de late jaren '80, met moordende pop Chucky als een duidelijke verandering van tempo voor slashers . Hij had ook een beetje een komisch randje, grotendeels omdat hij een speeltje voor een kind was. Dit concept zou pas worden opgevoerd in Elf van Ierse folklore , wat het idee van een moordende kabouter even grappig als eng maakte. Ook al het subversieve Schreeuw films van het tijdperk waren in wezen satires en deconstructies van het genre tot dan toe, met het horror-subgenre dat als nooit tevoren om zichzelf en zijn stijlfiguren wilde lachen.
Deze combinatie van lachen met terreur kwam het beste tot uiting in de films met Lubdan de Leprechaun in de hoofdrol, waarbij het publiek dat van zijn grappige acties genoot, misschien wel de gelukkigste van allemaal was. De franchise was voor het laatst te zien in de film van 2018 Kabouter keert terug . Met een nieuwe film zogenaamd onderweg , zullen fans hopelijk binnenkort de Blarney Stone nog een bebloede kus kunnen geven.
