Disney bouwde hun imperium op door hun kracht te consolideren rond de intellectuele eigendommen die ze bezitten. Veel van de huidige intellectuele-eigendomswetten zijn begonnen als Disney's druk om hun personages te beschermen en concurrenten uit de weg te ruimen om een deel van de taart te krijgen. In wezen konden ze beginnen met sprookjes en oude verhalen die eerst in het publieke domein bestonden en vervolgens hun territorium om hen heen markeerden.
In de decennia sinds ze die strategie uitvoerden, is Disney's vermogen om te profiteren van hun eigen IP zichzelf in stand houdend. Ze blijven niet alleen winst maken op de merchandising van films die generaties geleden zijn gemaakt, maar hun meest recente inspanningen zijn besteed aan het opnieuw maken van hun films met het oog op het nieuw leven inblazen van de winst. Nergens is dat duidelijker dan bij het recente succes van De Leeuwenkoning.
Terwijl hij nog steeds in de bioscoop zit en veel geld blijft verdienen aan de kassa, De Leeuwenkoning onlangs overtroffen Bevroren als de grootste verdiener van Disney aan de kassa. Ten tijde van Bevroren 's succes, werd het geprezen als een sprankje hoop dat creatieve en originele werken niet alleen mogelijk, maar ook winstgevend waren. Hoewel de film zeker inspeelde op veel van wat de klassieke Disney-films in de eerste plaats zo succesvol maakte, bracht het een unieke draai aan bekende archetypen.
Daarentegen, De Leeuwenkoning is kritisch gepand en grotendeels overeengekomen om een stap weg van originaliteit te vertegenwoordigen. Met op het moment van schrijven een gecertificeerde 'rotte' score van 52% op Rotten Tomatoes, is de belangrijkste kritiek op De Leeuwenkoning is dat het niets origineels presenteert behalve zijn geanimeerde voorganger, afgezien van de CGI-prestaties die de basis vormen. De personages, het plot, de grappen, de muzikale momenten en de algemene esthetiek van het verhaal volgen in 2019 allemaal dezelfde beats als in 1994.
De releasedatum van de originele film is opmerkelijk vanwege de waanzinnig korte opening tussen de eerste Leeuwenkoning en de herstart. Voor een film waarvan het hoofddoel het verzilveren van nostalgie uit de kindertijd lijkt te zijn, laat 25 jaar een extreem korte kloof over om de nostalgie zelfs maar te vormen. Eerdere live-action remakes van herwerkte panden die veel ouder zijn dan Disney-tekenfilms uit de jaren 90 1967 Het Jungle Boek werd opnieuw gemaakt in 2016, wat een kloof is van bijna 50 jaar, terwijl 1951's Alice in Wonderland duurde 60 jaar om opnieuw te maken in 2010.
top tien slice of life anime
En toch spreken de cijfers aan de kassa voor zich, en gegeven De Leeuwenkoning 's dikke winsten tot nu toe, is er weinig reden voor Disney om de remmen op toekomstige live-action remake-projecten te pompen. In tegendeel. Gezien Disney's lange geschiedenis van het zo behendig cultiveren van hun IP, is er een krachtige stimulans voor hen om zo snel mogelijk films te maken en opnieuw te maken. Het feit dat beide De Leeuwenkoning en Aladdin (voor het eerst uitgebracht in 1992) presteerde beter dan die van dit jaar Dombo , waarvan het geanimeerde bronmateriaal in 1941 werd uitgebracht, spreekt misschien zelfs over de winstgevendheid van het zo snel mogelijk verzilveren van nostalgie.
Natuurlijk sluiten het opnieuw maken van oudere en nieuwere films elkaar niet uit, en Disney toont geen discriminatie als het gaat om de projecten die ze van plan zijn te produceren. Live-action remakes van Mulan en Lady en de Vagebond beide aan de horizon, en er zijn nog meer geplande projecten, zelfs daarbuiten, met Het zwaard in de steen , De kleine Zeemeermin , De klokkenluider van de Notre Dame en zelfs Lilo en Stitch al bevestigd. De laatste film kwam uit in 2002, wat betekent dat Disney al van plan is de barrière van de 21e eeuw te doorbreken als het gaat om de films die ze opnieuw zullen maken.
Zolang de remakes aantoonbaar winstgevend zijn, is er weinig reden om te vermoeden dat er in de nabije toekomst iets zal veranderen aan de strategie van Disney. Tenzij de kritische reactie op de films zo verzuurd dat ze de stroom van dollars door de kassa's daadwerkelijk vertragen, zal Disney hun eigendommen met regelmaat nieuw leven inblazen. Omdat het onrealistisch is om te verwachten dat de remakes gewoon niet zullen plaatsvinden, is de optimistische kijk misschien te hopen dat ze op zijn minst beter worden.
de bruery dus het is dinsdag
De eerste trailer voor Mulan lijkt een product te beloven dat verfrissend verschilt van het origineel, waarbij de komische aspecten worden gebagatelliseerd in plaats van een dramatischer, rechttoe rechtaan verhaal. Remakes zijn en moeten immers altijd kansen voor verbetering zijn. Het feit dat Disney die kans zo vaak voorbij laat gaan met films als De Leeuwenkoning en Aladdin is frustrerend, maar als het gaat om het opnieuw maken van de oudere eigenschappen, lijken ze veel meer bereid om het bronmateriaal te verbeteren.
Oorspronkelijk was The Jungle Book en Dombo beide leden aan gedateerde en ongelooflijk racistische scènes die de remakes konden wissen. Bovendien leek elk van die films een actieve interesse te hebben in het vertellen van hun eigen verhaal, het vaststellen van hun eigen thema's en uiteindelijk het produceren van een geheel origineel kunstwerk los van nostalgische vertrouwdheid. De beste route op dit moment is misschien te hopen dat toekomstige remakes op dezelfde manier zullen verlopen, omdat hopen dat de remakes gewoon niet zullen gebeuren, op dit moment een oefening in zinloosheid lijkt te zijn.
