Anime-fans zullen Gilgamesh goed kennen van zijn optredens in de Lot franchisenemer. Van schurk in Lot nul en Lot/overnachting aan de heldhaftige koning van Uruk in Lot/Grote Orde: Absoluut Demonisch Front Babylonië , Gilgamesh is een uniek personage in anime dat meer diepgang heeft dan een standaard schurk. Van een genocidale maniak die geloofde dat hij alle schatten in de wereld bezat tot de sluwe en heroïsche leider van Uruk's standpunt tegen de Drie Godinnen, Gilgamesh ontwikkelt zich buitengewoon in de franchise.
Het personage zelf is een historische figuur die rond 2500 voor Christus leefde en na zijn dood een legende zou worden. Die legende is Het epos van Gilgamesj , een gedicht dat de verhalen van zijn avonturen beschrijft. Legenden zijn wat Lot trekt in de eerste plaats uit, zoals het doet voor al zijn Dienaren, en dus: Lot 's Gilgamesh deelt veel kenmerken met zijn epische tegenhanger. Het belangrijkste verschil met haar is echter dat: Lot Gilgamesj is een schurk, hoewel hij er niet echt goed uitziet. Hassan of the Hundred Faces en Hassan of the Cursed Arm zijn meer representatief voor het stereotype van de 'schurk', als meesters van moord die nooit hun gezicht onthullen, gekleed in donkere kleuren. Gilgamesj wordt ondertussen vaak gezien gekleed in zijn kenmerkende gouden harnas. Dit geeft niet zozeer vijandige vibes op, maar vertegenwoordigt macht en rijkdom, of een man die zichzelf helemaal niet als de schurk ziet.
Dit zijn de exacte eigenschappen die Gilgamesj met zich meebrengt: Lot nul . Zijn ideologie blijft hetzelfde, want hij komt uit een tijd waarin autoritaire koningen vrijheid en rijkdom bezaten, en zelfs onder zulke legendarische heersers is het verhaal van Gilgamesj het eerste dat is geschreven. Als zodanig beschouwt hij zichzelf niet alleen als boven alle koningen, maar ook boven alle autoriteit in zijn geheel, waardoor hij eigenaar is van de wereld en alles wat deze in zich heeft. Hij is niet alleen de grootste autoriteit ter wereld, maar de enkel en alleen autoriteit in de wereld. Allen die zich tegen hem verzetten, zijn gewoon rebellen, en dat is hoe hij Iskandar en Artoria beschouwt.
Met dit in gedachten is het duidelijk hoe de oude koning van Uruk zo verschillend wordt gekarakteriseerd in Lot/overnachting en Babylonië . In het laatste, hij reglement over een koninkrijk met onderdanen die bereid zijn de Lahmu en hun eigen ondergang te bevechten, zelfs als het zinloos is. Als koning vertegenwoordigt hij het hoogtepunt van Uruks beschaving op het gebied van planning, magie, autoriteit, rijkdom en meer. Met andere woorden, hij is de koning van de stad waaraan hij zich wijdt, omdat Uruk gevuld is met mensen die volgens hem zijn bestuur waardig zijn. Onverschrokken volharding in de richting van een onbereikbare droom is wat hij waardeert, en elke burger van Uruk is vervuld van die vastberadenheid tegen de krachten van Tiamat, zelfs als ze weten dat ze niet kunnen slagen.
Een dergelijke vastberadenheid wordt zwaar op de proef gesteld door de moderne wereld, zoals weergegeven in Lot/overnachting , een wereld waar consumentisme en technologie mensen in staat hebben gesteld meer te doen ten koste van hun vastberadenheid. Mensen willen niet langer met hun eigen handen werken, maar zoeken anderen om het werk voor hen te doen. Volharding wordt vervangen door angst en gebrek aan actie. Voor Gilgamesj is het een wereld die zijn heerschappij onwaardig is, en als de koning van de wereld probeert hij de onwaardigen uit zijn koninkrijk te verbannen. Dat is zijn motivatie in de Vijfde Heilige Graal Oorlog: de verbanning van de onwaardigen door het manifesteren en ontketenen van de Heilige Graal, Angra Mainyu, op de wereld. Degenen die de ramp overleven, moeten degenen zijn die wanhopig vechten voor hun leven, zelfs als alles er somber uitziet, redeneert hij, en dat zijn de (nauwelijks) waardige onderwerpen waarover hij wil regeren.
Die eigenschap -- volharding ondanks nutteloosheid -- komt volledig tot uiting wanneer Gilgamesj met Artoria omgaat. Het beroemde Banquet of Kings in aflevering 13 wordt afgesloten met de opmerking van Gilgamesj: 'Je hoeft niet naar hem te luisteren, Saber. Je hebt gelijk. Volg het pad waarin je gelooft. De pijn en het conflict waarin je wentelt terwijl je de last van een koningschap draagt die voor niemand te zwaar is... het is echt heel plezierig om te zien.' Aan de ene kant kan het worden gezien als Gilgamesj die zijn sadistische kant onthult. Een andere interpretatie die maar weinigen hebben overwogen, is echter dat Gilgamesj een verwrongen bewondering uitdrukt voor Sabre en de last die ze draagt. Dit wordt opnieuw getoond wanneer hij bewondering uitspreekt voor haar onwil om toe te geven aan zijn avances. Omdat hij alles in de wereld bezit, gelooft Gilgamesh volledig dat Artoria onvermijdelijk van hem is, hoewel hij toegeeft dat haar afwijzing van hem deel uitmaakt van wat haar zo mooi maakt in zijn ogen.
Er zit een duidelijke centrale figuur achter deze ideologie, en dat is Enkidu: zijn dierbare metgezel in de avonturen die zijn opgetekend in de Episch van Gilgamesh . Nadat hij de goden had getrotseerd, werd Gilgamesj gestraft doordat zijn beste vriend van hem werd weggenomen en een levenloos lichaam van klei werd gemaakt. Het is het eerste moment in zijn leven dat Gilgmesh angst begint te leren kennen en vecht tegen de onvermijdelijkheid van de dood. Van daaruit gaat hij op zoek naar onsterfelijkheid, waarmee hij de dood kan verslaan en in zekere zin Enkidu kan wreken. Hoewel het kruid dat onsterfelijkheid schenkt wordt gestolen door een slang, leidt zijn reis ertoe dat hij de meer volwassen versie van Gilgamesj wordt die in Lot/Grote Orde: Absoluut Demonisch Front Babylonië . Ondanks dezelfde overtuigingen, vindt Gilgamesj het niet langer nodig om op te treden als rechter, jury en beul. 'Doe gewoon de dingen die je wilt doen,' zegt hij tegen Kingu. Het markeert een afwijking van het autoritaire Gilgamesj dat we zien in Lot nul en Lot/overnachting , en hij begint vertrouwen te krijgen in mensen en dat ze het juiste zullen doen.
