Marvel vs. Capcom 2 kwam onlangs terug in de voorhoede van de vechtgamegemeenschap (FGC) met het nieuws dat er op Evo 2020 een 8-man-invitatietoernooi zou worden gehouden om het 20-jarig jubileum van de game te herdenken. Veel fans van vechtgames waren aangenaam geschokt door de aankondiging, vooral omdat ze wisten dat de opname ervan de huidige titels, zoals Mortal Kombat 11 en BlazBlue: Cross Tag Battle uit een slot op het hoofdpodium.
Hoewel dat uiteindelijk niet waar bleek te zijn, was het toch nogal schokkend om een spel te zien dat bijna oud genoeg is om legaal te drinken in de VS in een modern toernooi. Maar wat maakt? Marvel vs. Capcom 2 zo algemeen geliefd, vooral in een tijd van overreactie en cynisme? Het komt neer op een paar dingen die games tegenwoordig gewoon niet hebben.
Lang geleden, in het jaar 2000, werkten Capcom en Marvel samen wat op dat moment slechts de nieuwste inzending was in de razend populaire Marvel vs. Capcom serie, gewoon getiteld Marvel versus Capcom 2. De game werd uitgebracht in arcades en op een aantal thuisconsoles, waaronder de Sega Dreamcast, Playstation 2 en de originele Xbox. De game werd uitgebracht met 56 karakters, wat zelfs toen nog ongehoord was, hoewel veel van de karaktersprites waren overgezet van eerdere MvC titels. Er waren echter tal van nieuwe personages, zoals Marvel Comic's Cable en Marrow, samen met Capcom's Hayato Kanzaki en Jill Valentine. 3 van de personages, Ruby Heart, SonSon en Amingo, waren originele personages - niet gezien in een ander spel. Zelfs in die tijd wisten spelers dat ze iets speciaals hadden, maar zelfs zij konden niet anticiperen hoe speciaal Marvel vs. Capcom 2 uiteindelijk zou zijn.
Voor starters, MvC2 heeft een aantal van de meest iconische muziek ooit gemaakt. Iedereen zal waarschijnlijk het iconische character select-thema herkennen, maar elke stage heeft zijn eigen unieke jazz-fusion-track - vergezeld van een hypnotiserende 3D-achtergrond waarop de 2D-sprites de strijd aangaan. Voor die tijd was de combinatie van 2D- en 3D-graphics relatief nieuw, vooral als het ging om vechtgames, en revolutionair.
Buiten de muziek, het brede scala aan personages en de nostalgie, wat bepaalt Marvel vs. Capcom 2 afgezien van elk ander vechtspel is de pure gebrokenheid en onbalans die het spel bezit. De game werd uitgebracht in een wereld vóór patches en online updates, dus games werden verzonden zoals ze werden ontwikkeld - met spelbrekende glitches en zo. Ja, we weten allemaal dat personages als Magneto en Sentinel kapot zijn van hun oneindige combo's, maar zelfs 'zwakkere' personages zoals Thanos en Omega Red hebben ze ook. Elk personage is kapot, elk onderdeel van de game-engine is kapot, en het enige dat beter is dan spelen met je vrienden, is kijken naar de virtuozen van Wonder twee strijd met elkaar. Legendarische namen zoals IFC|Yipes, Clockw0rk, Sanford Kelly, Justin Wong en meer bieden nog steeds enkele van de meest opwindende veldslagen die we ooit hebben gezien. Wetende hoe nauwgezet elke combo is, draagt het hoge uitvoeringsniveau dat nodig is om vluchtcombo's en frame-perfecte technieken zoals Cable's Air Hyper Viper Beam uit te voeren, alleen maar bij aan het wonder.
Marvel vs. Capcom 2 is uiteindelijk een gebroken puinhoop, maar het is onze gebroken puinhoop. Voor degenen onder ons die in dit tijdperk zijn opgegroeid -- de vechtgame 'dead zone' waar het genre grotendeels sluimerde -- we vertrouwden op games als Marvel vs. Capcom 2 om die vechtgame-jeuk te krabben. MvC2 vertegenwoordigt een tijd vóór de invloed van esports, DLC of zakelijke toernooien. Een tijd die uitsluitend gericht was op de games waar we van hielden. Marvel vs. Capcom 2 is de basis van een game die je maar kunt krijgen, en de toekomst is spannender dan ooit, aangezien een hele nieuwe generatie de game in al zijn glorie kan zien tijdens Evo 2020.
