Onder de gelederen van regisseurs van anime-auteurs, staat Mamoru Hosoda aan de top van het produceren van vruchtbare, hartverwarmende verhalen met een even visuele esthetiek. Enkele van zijn prominente titels zijn onder meer: Het meisje dat door de tijd sprong en Wolf kinderen .
Hosoda ploeterde opnieuw met het concept van tijdreizen in zijn nieuwste film Mirai om een intieme en persoonlijke reis van kindertijd en familie te bezorgen. Hoewel de film enkele van zijn gebruikelijke dramatische vertelconventies mist, Mirai werd de eerste niet- Ghibli anime film genomineerd voor de Best Animated Feature Oscar in 2019, en is nu beschikbaar om te streamen op Netflix. Met een nieuw platform om het aantal kijkers uit te breiden, kan het publiek deze gebrekkige maar vaak prachtige film ontdekken of herontdekken.
Willetized Coffee Stout
Mirai gaat over de 4-jarige Kun Oota die als enig kind een verwend, zorgeloos leven heeft geleid tot de komst van zijn nieuwe zusje. Niet langer het middelpunt van de genegenheid van zijn ouders, Kun gooit een reeks driftbuien uit die hem door een fantasierijke fantasie door de tijd voeren om een oudere versie van zijn kleine zusje en leden van het verleden en de toekomst van zijn familie te ontmoeten. Bij elk magisch avontuur begint Kun zijn emoties te verkennen en leert hij wat het betekent om een oudere broer te zijn in een groeiend gezin.
DE KRACHTEN
Mirai met succes het perspectief van een kind vastlegt. Door de setting naar het huis van Kun te centraliseren, realiseren we ons dat het huis zijn wereld is. Zijn groei wordt visueel aangedreven door verbluffende metaforische fantasieën, maar ze vinden in werkelijkheid plaats in de veiligheid van zijn huis - waarbij de nadruk ligt op zelfgroei in dagelijkse stappen in plaats van één levensveranderende gebeurtenis. Voor Kun is de mysterieuze boom in de tuin een poort naar zijn verbeelding, die laat zien hoe de geest van een kind elke alledaagse ruimte kan verbreden.
Hosoda besteedt aandacht aan thema's van familiebanden. Thuis en de boom worden een plek om verhalen over familie te delen, een plek waar een gezin kan blijven groeien. De boom verbindt Kun dus met het verleden van zijn moeder en overgrootvader, zoals de toekomstige Mirai zegt: Deze kleine dingen komen allemaal samen om te maken wie we vandaag zijn. Iedereen in onze familie is het resultaat van deze momenten.
Ironisch genoeg, ondanks al zijn buitengewone fantasiesequenties, is het aspect dat Mirai opvallen is de realistische weergave van een klein gezin dat hun dagelijks leven leidt. Vanuit het perspectief van Kun begrijpen we zijn aanvankelijke nieuwsgierigheid om baby Mirai te ontmoeten en zijn fascinatie om met haar te spelen. We begrijpen zijn latere aanvallen van jaloezie en capriolen om aandacht en herbeleven onze jeugd door hem.
We zien de ouders van Kun worstelen met alles, van huishoudelijke taken tot kinderopvang, en hoewel het duidelijk is dat ze niet perfect zijn, is hun bedoeling duidelijk goed. De film bevestigt opnieuw de schoonheid van de individualistische eigenaardigheden van het gezin en koestert de vroege jaren van het opvoeden van kinderen, hoe chaotisch ook.
DE GEBREKEN
Vergeleken met de andere films van Hosoda is de plot erg simplistisch. Het is duidelijk voor kijkers dat Kun onvermijdelijk de rol van een oudere broer op zich zal nemen en Mirai zal accepteren. Hoewel de tijdreizende toekomst Mirai een interessante laag aan het verhaal toevoegt, kan de boodschap van de film over familie en connecties gemakkelijk zonder haar worden verteld. Haar rol is minuscuul in het grote plan, omdat ze alleen dient om de toekomstige vriendschappelijke relatie tussen Kun en Mirai te bevestigen.
Sommige delen van de film zijn frustrerend, voor zowel het jongere als het oudere publiek. De levenslessen die Kun tijdens zijn tijdreizen leert, zijn zinvol en volwassenen kunnen ze waarderen omdat ze ze al hebben geïnternaliseerd en ervaren. Het is echter mogelijk dat deze berichten niet hetzelfde vertalen voor kinderen en een beetje neerbuigend overkomen. Voor oudere kijkers is het gedrag van Kun overweldigend. De helft van deze film volgt zijn geweldige avonturen, maar de andere helft bestaat uit Kun's enorme driftbuien, die zo'n groot deel van de film in beslag kunnen nemen.
ALGEMEEN
Hosoda presenteert een persoonlijk verhaal met Mirai waar elke ouder of broer of zus zich mee kan identificeren, inclusief veel spektakel. De film is minder melodramatisch dan zijn vorige films, maar rijk aan kostbare intieme momenten in elke familie die het publiek een bevredigend optimistisch einde geven.
De film onderzoekt prachtig hoe Kun de wereld om hem heen internaliseert, aangezien eenvoudige dingen een avontuur of een ontmoedigende uitdaging in het leven kunnen zijn. Het zorgt ervoor dat kijkers de groei van Kun waarderen omdat de ontwikkeling van een kind niet uniek is. Het verhaal van Kun verbindt hem met zijn familiegeschiedenis en als kijkers is zijn verhaal nu verweven met het onze.
