Shonen-anime heeft de neiging een aantal zeer specifieke kenmerken te hebben om het als een genre te identificeren. Meestal zijn een moedige hoofdpersoon en hun vrienden op zoek naar een of ander vaag doel. Soms willen ze de beste in hun vakgebied zijn, andere keren zijn ze op zoek naar een oud artefact, en de lijst gaat verder. Er zijn altijd enkele duistere wendingen in hun verhalen die de veranderingen bepalen die de personages zullen doormaken en uiteindelijk zijn de verhalen bedoeld om bevredigend en leuk te zijn, zonder al te veel op seinen-manga te lijken. Maar er is één ding dat veel Shonen-anime lijkt te verbinden.
Van Jager x Jager naar Mijn Held Academia , vaderschap lijkt een van de grootste knelpunten in het genre te zijn. Als vaders er al zijn, zijn ze niet het beste voorbeeld van vaderschap. De animatie van Jujutsu Kaisen, Laat het publiek bijvoorbeeld onlangs Toji Fushiguro ontmoeten, Megumi's afwezige vader die zich in de flashback niet eens precies kan herinneren wie hij is zonder er goed over na te denken en bereid blijkt zijn kind te verkopen. Het is genoeg een trend in anime om het publiek zich af te laten vragen: waarom zijn de vaders in Shonen zo slecht?
Waarom is het zo moeilijk om een goede vader te zijn?
Er zijn een paar vreselijke vaders in Shonen Anime. Er is een breed spectrum voor deze specifieke trope, variërend van simpelweg afwezig zijn tot ronduit schurkachtig, maar er zijn veel eigenschappen die ze vaak gemeen hebben. Deze vaders worden meestal gedefinieerd door hun beroep of hun tijdverdrijf, missen een bepaald niveau van empathie en hebben een sterk controversiële relatie met hun kind, als die al bestaat. Hoewel dit een brede penseelstreek is, zijn deze stijlfiguren ongelooflijk aanwezig, vooral in nieuwere anime, aangezien ze in de loop van de tijd zijn geëvolueerd. Drie van de beste voorbeelden van deze trope uit recentere manga zijn Toji Fushiguro van Jujustu Kaisen , Enji Todoroki van Mijn Held Academia , en Ging Freecss voor Jager x Jager .
Te beginnen met Ging Freecss, is zijn verzuim vrijwel wat de hele plot van de manga in gang zet. Gons belangrijkste reden om jager te worden is om zijn vader te vinden, die vrijwel zodra hij kon na zijn geboorte vertrok. In eerste instantie kan het verlaten van Gon door Ging de grootste wreedheid lijken. Er moet echter worden opgemerkt dat Ging op twintigjarige leeftijd wist dat hij geen goede vader zou zijn en Gon achterliet met de beste mensen die hij kon. De echte wreedheid was het feit dat Ging informatie over zichzelf bleef sturen. Als hij de banden met een kind dat hij duidelijk niet wilde netjes had verbroken, zou Gon waarschijnlijk niet zo veel zijn leven hebben geriskeerd in een poging dichter bij hem te komen en hem te vinden. Ging is totaal niet geïnteresseerd in het hebben van Gon in zijn leven en is daar behoorlijk eerlijk over. Hij bezoekt Gon niet eens in het ziekenhuis. Hij is echter schijnbaar geïnteresseerd om deel uit te maken van Gons leven, ook al weet hij dat hij een slechte praktische ouder zou zijn. Hij woont gratis in Gons brein, maar vanaf nu is het lot van hun vader-zoonrelatie hetzelfde nog steeds in de lucht .
Toji Fushiguro is iets gecompliceerder in zijn relatie met Megumi. Oorspronkelijk was hij een afgewezen lid van de Zenin-familie. Ondanks zijn ongelooflijke fysieke bekwaamheid maakte zijn gebrek aan vervloekte energie hem tot een paria. Hij verliet uiteindelijk het gezin, haatte de wereld van Jujutsu en werd bekend als de 'tovenaarsmoordenaar' en raakte diep verwikkeld in gokken en andere ondeugden, zwevend van vrouw naar vrouw. De ontmoeting met Megumi's moeder veranderde hem ten goede. Hij nam zelfs haar achternaam aan, maar haar dood was uiteindelijk verwoestender dan wat dan ook. Hij keerde terug naar zijn oude manieren en ging ver genoeg om te proberen Megumi aan de Zenin-clan te verkopen, omdat de techniek die hij had geërfd waardevol was. Hij wijst Gojo echter vóór zijn dood in zijn richting en beëindigt zelfs zijn onleven wanneer hij in de toekomst met Megumi wordt geconfronteerd zodra hij hoort dat Megumi nog steeds de achternaam Fushiguro heeft. Toji is een wrede, koude man , maar men kan stellen dat de omstandigheden hem zo hebben gemaakt. Hij gaf Megumi zo jong op dat de jongeman zich zijn gezicht niet eens meer herinnert. Het enige dat Megumi heeft is de naam die Toji hem gaf.
Het laatste moderne voorbeeld is de vader die het meest betrokken was bij het hoofdplot van de manga, Enji Todoroki. Hoewel zijn imago de afgelopen jaren veel is veranderd in de anime, valt Enji zeker in de categorie slechte vader. Enji werd volledig gedreven door zijn verlangen om All-Might te overtreffen, waarbij hij zijn droom op zijn jonge kinderen uitoefende en de druk uiteindelijk zijn oudste zoon brak. Enji's onvermogen om zijn emoties op de juiste manier te uiten of om voor Toya te zorgen, is wat er uiteindelijk toe leidt dat de jongen de beruchte Dabi wordt. Wat Enji uit liefde had geprobeerd te doen, Toya ervan weerhouden een opleiding tot held te volgen, was uiteindelijk de druppel. Toya's dood was de katalysator voor zowel hem als zijn vrouw om volledig in te storten toen huiselijk geweld de norm werd. Enji's ontwikkeling tijdens de manga ging over het erkennen van zijn wandaden, maar niet bepaald over het boeten ervan. De natuur van Mijn Held Academia vraagt het publiek om te kijken naar de complexe relatie tussen heldendom en daadwerkelijke menselijkheid, en Enji is bijna het voorbeeld van dit concept. Shoto en Dabi bevinden zich aan de tegenovergestelde uiteinden van het spectrum, waarbij een van de Todoroki-kinderen erboven uitsteekt, terwijl de ander vastzit in zijn trauma. Het kan niet worden onderschat dat dit de schuld van Enji is, maar er moet ook worden opgemerkt dat Enji een van de weinige shonen-vaders is waarvan is aangetoond dat hij moeite wil doen om beter te worden dan hij was, zelfs als dat betekent dat hij nooit een echte vader zal worden. opnieuw een deel van het leven van zijn kinderen.
Er is een culturele component
Het meest interessante hieraan slechte vader trope is zijn pure bekendheid. Naast alleen de drie bovenstaande voorbeelden zijn er nog veel meer waar anime-fans naar kunnen verwijzen als voorbeeld. Wanneer een stijlfiguur of thema alomtegenwoordig wordt in een vorm van media, kan gemakkelijk worden aangenomen dat er een verband bestaat met de omringende cultuur die die media heeft voortgebracht. Het is gebruikelijk dat de makers zelf iets soortgelijks in hun echte leven hebben meegemaakt.
De toestand van het vaderschap in Japan is al heel lang in beweging. Uit een onderzoek van de Universiteit van Hokkaido bleek dat er na de Tweede Wereldoorlog een grote verschuiving plaatsvond onder vaders in het huishouden in Japan, waarbij de verandering in banen een van de belangrijkste factoren was die hieraan bijdroegen. In de naoorlogse wereld begonnen Japanse bedrijven strenger te worden. Hun deadlines werden strakker en overuren werden niet alleen verwacht, maar ook verplicht. Werk staat centraal in de traditionele genderrollen voor mannen in de gezinssituatie in Japan, waardoor er een grote kloof ontstaat tussen hun kinderen en henzelf. Vaders in het huidige raamwerk van de werkcultuur in Japan moeten uiteindelijk de kostbare vrijheid die ze hebben opgeven om voor hun gezin te kunnen zorgen en, in wezen, afwezig raken in hun gezin. Vaders worden schimmige figuren die voor hun kinderen onmogelijk te begrijpen zijn. Dit gebrek aan relatie thuis creëert een gevoel van wrok, vooral bij zonen, die voor vrijwel alles op hun moeder vertrouwen. Er waren ook onderzoeken die aantoonden dat nadat veel mannen in Japan met pensioen waren gegaan, hun vrouwen een echtscheiding zouden aanvragen omdat ze er gewoon niet aan gewend waren altijd bij elkaar te zijn. Met name shonen-moeders hebben de neiging om centraal te staan als personages die ongelooflijk ondersteunend zijn.
Veel mangamakers hadden waarschijnlijk persoonlijke ervaring met dit gevoel, of kenden genoeg mensen met deze ervaring, zodat het in hun werk doorsijpelde. Er is veel bewijs dat het idee ondersteunt dat dit ook iets zou zijn waar de jonge mannen op wie shonen-manga het doelwit is, dit meer herkenbaar zouden vinden dan een aanwezige vader. Het zal interessant zijn om te zien hoe deze specifieke trope in de loop van de tijd verandert.
