WAARSCHUWING: Het volgende bevat spoilers voor Blood of Zeus seizoen 1, momenteel gestreamd op Netflix.
Netflix's Bloed van Zeus heeft ongetwijfeld veel vergelijkbare eigenschappen als Titanenstrijd . Beide verhalen draaien om Zeus die een halfgod-zoon heeft buiten zijn huwelijk met Hera, waarbij deze jonge krijger wordt gepositioneerd als een redder en de mensheid beschermt tegen zowel goden als monsters.
Als je er echter rekening mee houdt hoe ingewikkeld de plots worden voor de Titanenstrijd films, Bloed van Zeus is veel beter in zijn gestroomlijnde verhaal - om nog maar te zwijgen van de personages die een beetje interessanter zijn, vooral aan de gemene kant.
hoe recenter Titanenstrijd films pakket manier te veel verhaal in, met Zeus die Perseus gebruikte om enkele van zijn zonden ongedaan te maken. Met Acrisius/Calibos, om nog maar te zwijgen van een schare monsters zoals de Kraken en Medusa die aan het licht komen, is er gewoon geen ademruimte voor fans om emotioneel contact te maken met iemand, zowel held als schurk. Alles gebeurt in een flits alsof het een videogame is, vooral in de originele film uit '81. De film uit 2010 had het zelfs nog meer bij het verkeerde eind, door Io als een onsterfelijke liefdesbelang te gebruiken, alleen om haar te vermoorden, wat Andromeda's rol als de persoon voor wie we dachten dat hij vocht teniet deed.
slecht onkruid schadelijk
Perseus' liefdesleven op deze manier compliceren, plus, proppend in draden over afkomst, eer, plicht en ook hoe graag hij Zeus wil laten zien dat hij een held is, voelt het alsof de creatievelingen niet weten welke hoek ze moeten nastreven. Een ander groot nadeel zijn de schurken: Zeus is een onsamenhangend personage, terwijl Hades en Ares in de nieuwe serie juist zo flauw en voorspelbaar zijn. Dit geeft niet veel diepgang aan het verhaal. In schril contrast, ondanks zijn gebreken, Bloed van Zeus vertelt een compacter verhaal met echte schurken.
Heron neemt de plaats in van Perseus als de halfbloed zoon van Zeus, maar er zijn ook Hermes en Apollo in de mix, die conflicten en familieopschudding veroorzaken, aangezien Hera al deze klootzakken haat. Dit vormt een geloofwaardige schurk in haar, en herhaalt dat deze cast een stuk interessanter is dan... Titanenstrijd '. Dit komt vooral omdat ze meer gehumaniseerd zijn, vooral omdat Seraphim door Hera wordt gecorrumpeerd om zijn moeder, Electra (die ook de moeder van Heron is) te vermoorden.
De liefdesdriehoek en het drama met Electra zijn goed gedaan, om nog maar te zwijgen van de focus van Heron op Alexia, wat betekent dat de acht afleveringen slechts een bepaalde dynamiek van zijn leven behandelen, en Heron niet te dun in het verhaal rekken. Bovenal zorgt de reis van Seraphim - het begrijpen hoe de goden met hem en anderen hebben gespeeld - ervoor dat we ervoor zorgen dat hij Olympus zal vernietigen in een tot nadenken stemmend, sociaal-politiek verhaal.
In deze cartoon denken schurken zoals Hera en Seraphim dat ze handelen voor het grotere goed, wat Heron ertoe aanzet wraak te nemen en volwassener te worden terwijl hij loyaliteit en familie gaat begrijpen, terwijl hij zijn geboorterecht accepteert om een betere versie van Zeus te zijn voor iedereen -- zelfs zijn vijanden. Last but not least hebben de Kaiju-achtige Giants hier veel meer persoonlijkheid dan de Kraken of Titans. Ze kwamen voort uit het bloed van Titanen en het zien van hen die deals sluiten met de goden, terwijl ze hen ook verraden, is echt een welkome dimensie in wat in wezen Game of Thrones voor Olympus.
Met Jason O'Mara, Mamie Gummer, Chris Diamantopoulos, Derek Phillips en Jessica Henwick, Bloed van Zeus Seizoen 1 is momenteel te zien op Netflix.
