Een paar nieuwe wapens rijden de stad in, te beginnen met The Man With No Name #7 in november. En net zoals een paar sidewindin' road agents geladen zes schutters naar elk vuurgevecht brengen, brengen nieuwe serieschrijvers Luke Lieberman en Matt Wolpert een encyclopedische kennis van de originele Sergio Leone-films naar de Dynamiet maandelijks.
Het is een van mijn favoriete films, ooit. Alles wat ik kan doen om toe te voegen aan de mythos beschouw ik als een voorrecht, Lieberman vertelde CBR over zijn redenen om het verhaal op te pikken op de hielen van The Good, The Bad en The Ugly. De VP van Red Sonja LLC en schrijver van eerdere Red Sonja-series zoals Red Sonja vs. Thulsa Doom was meer dan blij genoeg om te wijzen op de culturele connecties tussen de duivelse duivel die zijn bedrijf bezit en de klassieke Dollars-trilogie met de norse schutter van Clint Eastwood . [Componist] Ennio Morricone deed de soundtrack van de originele Red Sonja-film, merkte hij op.
Liebermans enthousiasme voor zijn partner en Entourage-medewerkersschrijver Wolperts eerste stripoptreden bleek even sterk. We zijn al tien jaar vrienden, zei Lieberman. Hij was mijn kamergenoot op de filmschool. We hebben alle drie [Man With No Name]-films elk tien keer samen gezien.
Van zijn kant hield Wolpert zijn fanhoed op voor zowel zijn nieuwe medium als zijn nieuwe optreden. Van jongs af aan was ik met stripboeken bezig. Het was ook door hen dat ik storytelling als een visueel medium begon te zien, dus ze hadden veel te maken met hoe ik uiteindelijk bij televisie en film belandde, vertelde Wolpert aan CBR. Dus toen Luke de mogelijkheid ter sprake bracht om in de stripwereld te werken, greep ik die aan.
[De Leone-films] hadden een enorme impact. Hoe konden ze dat niet? Het zijn definitieve visies op een wereld, volledig uniek, en het is zowel bevrijdend als moeilijk om in dat rijk te werken. En de details van de films (wanneer ze consistent zijn) hebben echt geïnformeerd over hoe we het verhaal hebben opgebouwd.
Dat verhaal draagt de ietwat ironische titel Holiday In the Sun en ziet de titulaire hoofdrolspeler (vaak Blondie genoemd) onbetrouwbare landgenoot Tuco in de schijnwerpers komen voor een verhaal dat heen en weer stuitert tussen de dagen voor en net na Ugly, wat voor niet-geïnformeerde lezers is de prequel in Leone's trilogie.
Aangezien de eerste boog ging over wat er gebeurde met Blondie's aandeel in de schat uit 'The Good, The Bad and The Ugly', wilden we beginnen met wat Tuco met zijn aandeel deed, legde Wolpert uit. En terwijl hij het goede leven leidt, duikt hij weer op de radar van een aantal oude vijanden, die hij blijkt te delen met Blondie. Onze flashbacks gaan over hoe ze elkaar voor het eerst ontmoetten en wie de mysterieuze man is die ze allebei dood wil hebben.
Aangezien de originele films het moderne concept van de antiheld hebben helpen ontstaan, beloofde Lieberman de lezers dat de toevoeging van de stiekeme sidekick Tuco voor moreel dubbelzinnige ruggengraat zal zorgen naarmate de actie-zware boog zich ontwikkelt. Tuco is eeuwig; hij is altijd Tuco, merkte Lieberman op. De omstandigheden kunnen veranderen, maar Tuco is altijd de ultieme boef. We zien hem in een hele reeks situaties in het verhaal.
Wat betreft de vraag of hun schrijfpartnerschap op wankele grond staat nu ze voor het eerst in druk samenwerken, zei Wolpert dat zijn relatie met Lieberman veel egalitairer is dan die van Blondie en Tuco. Het schrijven is eigenlijk vrij gelijk verdeeld, nadat we de verhalen samen hebben gebroken, zei hij. Een van ons zal beginnen met het schrijven van een paar pagina's en we zullen het heen en weer doorgeven, schrijven en herschrijven, totdat we een solide probleem krijgen.
[Dit boek] geeft de lezers en ons de kans om te spelen in de wereld van de ultieme western. Leone bracht westerns naar een ander niveau, voegde Lieberman eraan toe. Maar we zijn eigenlijk nog steeds bezig met het schrijven van deze serie - ik moet mijn Morricone-downloads gebruiken en nog een paar pagina's schrijven.
