Percy Jackson en de Olympiërs was een geliefde fantasieserie die de oude Griekse mythologie remixte met een moderne setting, en het stond met mensen als De Hongerspelen en Harry Potter als keurmerk voor jeugdliteratuur. In tegenstelling tot die boeken, die hun culturele impact zagen groeien door hun verfilmingen, Percy Jackson, een serie van vijf boeken met verschillende spin-offs, had slechts twee films, die beide op grote schaal werden beschimpt door fans van de romans.
Met een nieuwe aanpassing die wordt ontwikkeld als een serie voor Disney+, is het een goed moment om na te denken over de films en erachter te komen wat er niet werkte, en waarom de fans en de auteur, Rick Riordan , kijk er niet met liefde op terug.
De bliksem dief
De bliksem dief is het eerste boek in de Percy Jackson en de Olympiërs serie, en het heeft een vrij eenvoudige plotstructuur. Percy is een halfgod, een halfgod/halfsterfelijk kind van Poseidon. Hij wordt ervan beschuldigd de bliksemschicht van Zeus te hebben gestolen en gaat op pad om deze uit Hades te halen om zijn naam te zuiveren. De film slaagt erin om al die brede lijnen goed te krijgen, maar het verknoeit bijna alle details die het verhaal laten werken.
Ten eerste is de initiële opzet van de heroïsche zoektocht gewijzigd. In het boek gaat de zoektocht zelf over het proberen om van Camp Half-Blood, een toevluchtsoord voor halfgoden in New York, naar de ingang van de Onderwereld te komen, die zich in Los Angeles bevindt. Er zijn veel incidenten die resulteren in monsteraanvallen, maar het doel is altijd om naar het westen te blijven gaan. De film verandert dit en maakt de zoektocht over het verkrijgen van drie parels, die Percy en zijn metgezellen kunnen gebruiken om te ontsnappen naar de onderwereld. Hierdoor voelt de structuur van de film kunstmatig en overdreven geconstrueerd aan, in tegenstelling tot de natuurlijke, dwalende toon van het boek.
Het andere in het oog springende probleem is de manier waarop de film omgaat met Luke, een zoon van Hermes en die Percy helpt wanneer hij voor het eerst in Camp Half-Blood komt. Luke blijkt later de echte 'Lightning Thief' te zijn, omdat hij de grendel heeft gestolen en Percy erin heeft geluisd. Hij onthult dit aan het einde van het boek, Percy vergiftigd en hem bijna vermoord. In de film onthult Luke dit eerder terwijl Percy probeert de bout terug te geven aan Olympus, wat leidde tot een gevecht dat Percy wint. Dit zet een andere toon voor de interacties van het paar in latere films en maakt Luke een minder bedreigende antagonist, zoals te zien is in De zee van monsters.
De zee van monsters
Het grootste deel van De zee van monsters is goed; deze keer veranderen ze echter details in afzonderlijke scènes in plaats van de structuur van het verhaal. Dat betekent niet dat het een succesvolle aanpassing is, vooral niet met betrekking tot de climax.
Het verhaal van De zee van monsters is van Percy's zoektocht naar het Gulden Vlies, een artefact met helende eigenschappen. Luke wil het vlies om Kronos, de vader van alle goden, te genezen. In de boeken verschijnt Kronos, de klimatologische eindbaas van de serie, pas bij de vierde titel.
De verfilming daarentegen laat hem opduiken op het hoogtepunt van deze film. Niet alleen komt hij opdagen, maar Percy verslaat hem ook. Hoewel hij een terugkerende schurk kan zijn die meerdere keren wordt verslagen, Percy Jackson is een serie waarin profetie een terugkerend thema is. Er wordt voorspeld dat een kind van de 'Grote Drie' (Poseidon, Zeus, Hades) Kronos zal verslaan, wat betekent dat als hij eenmaal is verslagen, de profetie in vervulling gaat. Niet alleen doet De zee van monsters dezelfde zonde begaan als zijn voorganger, een schurk van tevoren verslaan en deze als een bedreiging ondermijnen, het verpest ook een van de centrale thema's van de serie.
Hoe het goed te doen?
De fouten gemaakt door eerdere aanpassingen van Percy Jackson deel een veelvoorkomende fout; ze zijn kortzichtig. Het toevoegen van de parels klinkt misschien alsof het meer structuur geeft, maar het resultaat is dat de film kunstmatig is. Te vroeg confrontaties aangaan met de belangrijkste schurken van de serie resulteert in meer filmische gevechten, maar het verzwakt de serie als geheel. Disney+ moet een globale benadering hanteren bij het plannen van hun aanpassing. Dat betekent niet dat ze geen wijzigingen in de boeken kunnen aanbrengen, maar het betekent wel dat ze ervoor moeten zorgen dat die wijzigingen toekomstige verhaallijnen niet schaden.
De kans dat ze dit zullen bereiken is redelijk goed, aangezien Riordan zegt dat hij 'persoonlijk bij elk aspect van de show' zal worden betrokken, wat in schril contrast staat met de vorige films. Bovendien leent televisie als medium zich voor een serie als deze, waarbij meerdere afleveringen en seizoenen de show kunnen structureren na de hoofdstukken en boeken van de serie. Hoewel dit allemaal niet garandeert dat de show goed zal zijn, lijkt het waarschijnlijk dat het niet dezelfde fouten zal maken als de films.
