Telekinese heeft al generaties lang geïnteresseerde mensen. De intense superkracht geeft mensen de mogelijkheid om onbeweeglijke objecten op te pakken met alleen hun geest. Of het nu wordt gebruikt voor het grotere goed of de krachten van het kwaad, het unieke vermogen blijft gamers verleiden met interesse in het bovennatuurlijke. Een van de beste games om de paranormale superkracht te gebruiken is een beetje bekend third-person shooter genaamd Psi-Ops: Het Mindgate-complot . De game maakte telekinese tot zijn primaire focus en gebruikte het op manieren die gamers nog steeds met ontzag achterlaten.
Psi-Ops: Het Mindgate-complot volgt Nick Scryer, een hoog opgeleide speciale agent die zijn geest liet wissen om hem te helpen bij het infiltreren van een gevaarlijke terroristische organisatie die bekend staat als The Movement. Nadat de organisatie Scryer gevangen heeft genomen, redt een andere agent genaamd Sara hem en geeft hem een serum om hem te helpen zijn geheugen terug te krijgen. Het serum wekt alle herinneringen van Scryer weer op en geeft hem krachtige telekinese-vaardigheden. Scryer en Sara begonnen The Movement van binnenuit neer te halen door hun bovennatuurlijke krachten te gebruiken om van binnenuit verwoesting aan te richten.
Toegegeven, verhalen vertellen is dat niet Psi-Ops' s sterk pak. Het is een beetje een genre en boeit spelers niet zo veel als andere games in het genre. Echter, Psi-Ops maakt zijn tekortkoming goed door spelers enkele van de meest boeiende telekinese-vaardigheden te geven die tegenwoordig in gaming worden gebruikt. Spelers kunnen bijna elk object oppakken en gebruiken om hun tegenstanders te overweldigen. Vijanden verpletteren met onbeweeglijke voorwerpen wordt nooit oud, vooral niet als spelers zoveel tot hun beschikking hebben. Psi-Ops zet telekinese op de voorgrond en benut de kracht beter dan de meeste moderne titels.
Er is meer te doen Psi-Ops: Het Mindgate-complot dan alleen handige telekinese-krachten. Het heeft ook een B-filmsmaak die even vermakelijk als belachelijk is. Sommige schurken zijn volledig overdreven en lijken meer op anime-personages dan aartsvijanden. Het verhaal heeft ook een ontzettend slecht gevoel dat vergelijkbaar is met actiefilms uit de jaren 90 met een laag budget. Het spel is niet zo episch als het zichzelf doet voorkomen, waardoor het een ietwat slordige toon krijgt die bijna net zo amusant is als de telekinese-krachten.
Gamers zouden het moeilijk hebben om een game te vinden die telekinese beter gebruikt dan Psi-Ops: Het Mindgate-complot . Psi-Ops kan soms een beetje janky zijn, maar de telekinese-krachten maken de tekortkomingen meer dan goed. Het is jammer dat de game nooit veel indruk heeft gemaakt en relatief onopgemerkt bleef bij de release. Nu wordt het spel gezien als een verborgen juweeltje en is het een frequent flyer op veel ondergewaardeerde lijsten met videogames. Als je een fan bent van old-school third-person shooters, dan Psi-Ops: Het Mindgate-complot is het bekijken waard.
