Superheldenfilms kwamen in de jaren 2000 nog steeds op stoom. Christopher Nolan's Donkere Ridder trilogie had nog maar net een revolutie teweeggebracht in het genre en het Marvel Cinematic Universe stond nog in de kinderschoenen. Studio's waren nog steeds aan het experimenteren om te zien wat zou blijven hangen, wat resulteerde in een aantal ambitieuze projecten zoals Duwen , die uiteindelijk faalde en uit het geheugen verdween, overschaduwd door de titanische franchises die de cinema al begonnen te domineren.
Er zijn meer dan een paar geldige redenen voor het mislukken van Duwen , een daarvan is dat het, als een superheldenfilm, schijnbaar uit het niets kwam, wat betekent dat er geen gevestigde fanbase was om een beroep op te doen. Destijds, zelfs Chris Evans, hoewel hij had gespeeld in Fantastische vier en het vervolg, miste de aantrekkingskracht om het project voldoende marketingboost te geven. Het hielp zeker niet dat de helft van de dialogen verklarend was en de andere helft vol ongemakkelijke clichés, of dat het plot een ingewikkelde puinhoop was.
Afgezien daarvan kon de film een paar dingen bereiken, zelfs met zijn relatief lage budget van $ 38 miljoen. Duwen introduceerde een mythos en een wereld die rijp was voor verkenning, en in deze tijd, waarin superheldenfilms eindelijk op weg zijn naar grotere veranderingen, is het de moeite waard om terug te kijken.
In de wereld van Duwen , supermensen zijn overal aanwezig en vallen in een van een handvol grotendeels paranormale typen: er zijn de telekinetische verhuizers, telepathische duwers, helderziende wachters, evenals Sniffers, Bleeders en nog veel, veel meer. De film speelt zich af in Hong Kong en draait om Evans' Nick Grant, Cassie Holmes (Dakota Fanning) en Kira Hudson (Camilla Belle) - respectievelijk een Mover, Watcher en Pusher - die gedwongen zijn te vluchten voor zowel de gespecialiseerde, in de VS gevestigde overheidsinstantie die bekend staat als de Division en superkrachtige Triad-leden.
De plot draait grotendeels om Grant, Holmes en Hudson's zoektocht naar een experimenteel medicijn, ontwikkeld door de divisie, dat het potentieel heeft om de krachten van een bovenmens te vergroten - niet om het zelf te gebruiken, omdat het hen zou doden, maar om de vrijlating van Cassie's moeder, een machtige Watcher die in wezen deze hele reeks gebeurtenissen heeft gepland.
Wat concepten betreft, had het het begin van iets speciaals, niet omdat het het publiek telekinese-aangedreven shootouts of overval-achtige sequenties bood met twee helderzienden die elkaar probeerden te slim af te zijn, maar vanwege de unieke setting - iets dat zou hebben toegevoegd sterk aan het verhaal als de film het goed had onderzocht.
Neem bijvoorbeeld het feit dat in de film bovenmenselijke Triad-leden te zien waren, die aanvankelijk de schuld van Grant wilden incasseren. Pas nadat hun waarnemer te weten komt over het versterkende medicijn van Division, raken ze echt betrokken bij het centrale conflict. In de Duwen mythos, de Triad Bleeders werden gefokt door een Chinese tak van Division die stopte. In plaats van dat facet van de grotendeels stille personages uit te breiden, werden ze gedwongen aan de zijlijn te staan, zelfs de Watcher, die alleen maar Pop Girl werd genoemd. Hun verhaal werd volledig onverteld gelaten en spreekt min of meer de weg Duwen algemeen behandeld zijn omgeving. Het is exotisch, maar krijgt verder nooit de kans om een rol van betekenis te spelen in dit verhaal van Amerikaanse expats en een Amerikaanse organisatie.
Voor alle duidelijkheid, expats zijn geen onbeduidend onderdeel van Hong Kong. De stad is gevuld met mensen van over de hele wereld, en hoewel de film zijn best deed om de verscheidenheid van het leven in de regio visueel te laten zien, leken de eigen personages en plot in dat opzicht afstand te houden van de setting. Als de film de stad beter had verkend, was er misschien meer over de ter ziele gegane Division-tak geweest, of meer over een onderzoek naar waarom en hoe Hong Kong fungeerde als een veilige haven voor vluchtende paranormaal begaafden.
Maar dit gaat niet specifiek over Hong Kong als setting. Dit gaat over de opname ervan in de film, die in al zijn oppervlakkigheid nog steeds veel uitgebreider was dan het buitenland in andere reguliere superhelden- of sci-fi-films. De ongelooflijke Hulk , bijvoorbeeld, observeerde kort het leven in Rocinha, Brazilië - ook door de lens van een Amerikaan - maar keerde snel terug naar meer bekend terrein voordat er iets echts over het gebied kon worden verzameld.
De hedendaagse cinema staat niet bepaald bol van de superheldenfilms die plaatsvinden - al is het maar kort - buiten de VS, en minder dan een handvol films gaat echt in op hun omgeving of hun respectievelijke culturen. Duwen , voor al zijn fouten, kwam in de buurt. Niet zo ver dat het zich onmiskenbaar zou kunnen onderscheiden, maar genoeg om een tweede blik enigszins noodzakelijk te maken. Duwen waagde zich in de richting van een plek waar alle superheldenfilms nu naartoe zouden moeten gaan. In plaats van buitenaardse wezens, interdimensionale wezens of magische wezens binnen te halen om superheldenfilms te vullen, zouden ze de wereld die al bestaat moeten verkennen en zich moeten verdiepen in de grote verscheidenheid aan fascinerende mensen en culturen.
Het is ook de moeite waard om te overwegen dat, hoewel Wildstorm een beperkte prequelreeks voor stripboeken heeft gepubliceerd, Duwen was een van die zeldzame superheldenfilms die niet echt gebaseerd was op een stripverhaal, wat de wereld een zekere vrijheid geeft om uit te breiden en te groeien op oneindige manieren die de meeste andere superheldenfilms niet kunnen. In feite heeft die prequel-strip bovenmenselijke personages gecreëerd die in de toekomst kunnen worden verkend - interessante personages uit interessante plaatsen met complexe verhalen die het waard zijn om aan te passen voor het grote scherm.
Er valt veel te bespreken als het gaat om vertakkingen in superheldenfilms, of films in het algemeen. Weggaan van vermoeide verhaalinstellingen is daar een groot deel van. Terwijl er veel dingen mis waren met Duwen , wat het goed deed, was een stap zetten in de richting van het doorbreken van de mal, iets wat andere reguliere superheldenfilms niet hebben durven aanpakken. Als het maar met een beetje meer finesse deed.
