Van Barefoot Gen en Ninja Scroll naar Paprika en Zomer oorlogen , is de animatiestudio Madhouse verantwoordelijk geweest voor tonnen klassieke anime-films. Het uitzoeken van de beste film in Madhouse's bibliotheek is een hopeloze taak. Het uitkiezen van de beste- geanimeerd Madhouse-film is echter verrassend eenvoudig - en het is een film die bijna niemand echt heeft gezien. De anime-film in kwestie is Rode lijn , geregisseerd door Takeshi Koike.
Rode lijn gaat over een futuristische autorace in de ruimte. De hoofdrolspeler, Sweet JP, heeft meegedaan aan vervalste races in de Yellowline-competitie en moest tweede worden om borgtocht van de maffia te krijgen. Wanneer echter twee racers uit de Redline van dit jaar vallen, die illegaal plaatsvindt op de fascistische planeet Roboworld, bevindt JP zich plotseling gekwalificeerd voor de Hoofdklasse. Nu concurreert hij niet alleen met de beste racers van de melkweg (inclusief Yellowline-overwinnaar en mogelijke liefdesbelang Sonoshee MacLaren), maar probeert hij de vijandige omgeving van Roboworld zelf te overleven.
Madhouse heeft zeven jaar geanimeerd Rode lijn met behulp van meer dan 100.000 tekeningen, en de resulterende film is een viering van hoe cool het is dat zo'n project zelfs zou kunnen bestaan. Het is gemakkelijk om parallellen te trekken tussen Sweet JP die zijn old-school TransAm tot het uiterste drijft tegen cyborgs en hovercars, en de Madhouse-animators zelf die het uiterste uit handgetekende vaartuigen halen in een steeds digitaler wordende industrie.
kozel donker bier
2D-animatie is nergens zo dicht bij uitgestorven in Japanse theaters als in Amerikaanse theaters, maar zelfs de meeste handgetekende anime zal nog steeds vertrouwen op CGI voor voertuigen en andere effecten. Rode lijn Bij de productie werden computers niet helemaal opgegeven (zoals bij bijna elke anime die na 2000 of zo is gemaakt, werd de kleuring digitaal gedaan), maar alle autoraces zijn met de hand geanimeerd, met een spannend gevoel van overdrijving dat zelfs de beste CGI niet effectief zou kunnen presteren.
Helaas, Rode lijn was geen commerciële hit in Japan of de Verenigde Staten. Ondanks zijn populariteit op internationale filmfestivals in 2009 maakte de film in 2010 nauwelijks een deuk in de Japanse kassa - er zijn geen harde statistieken beschikbaar, maar Matt Schley van The Japan Times merkt anekdotisch op: 'Ik zag het openingsweekend in een bioscoop buiten Nagoya met ongeveer vijf andere mensen in het theater.' De Amerikaanse bioscooprelease was bijna onbestaande en Rode lijn werd de laatste nieuwe anime die door Manga Entertainment op dvd werd verkocht.
Op veel manieren, Rode lijn is vergelijkbaar met een andere sci-fi autoracefilm die rond dezelfde tijd is gemaakt: de live-action-adaptatie van de gezusters Wachowski uit 2008 van Snelheidsracer . Beide films breiden de eenvoudigste plots uit tot de meest weelderige eye-candy tot het punt van overstimulatie. Beide films ontvingen een aantal ronduit woeste recensies bij de eerste release van critici die ze afwezen als stijl boven inhoud, maar in beide gevallen was de stijl is de substantie, met racen als een oprechte metafoor voor de kunst en de strijd van het filmmaken.
Net als Snelheidsracer 's reputatie onder Amerikaanse cinefielen is de afgelopen tien jaar aanzienlijk gestegen, Rode lijn is gestegen tot een cult-klassieker in Japan en ontving vorig jaar een heruitgave van het 10-jarig jubileum in de bioscoop. De zevende aflevering van Ruimte Dandy , een andere hyper-fantasierijke cult-anime met een geprezen hoofdpersoon, is een direct eerbetoon aan Rode lijn . Takeshi Koike bleef goed werk vinden in de anime-industrie en regisseerde een trilogie van donkerdere en scherpere Lupin III films en het ontwerpen van personages voor Yasuke (première op Netflix 29 april). Madhouse heeft sindsdien echter lang niet zo ambitieus meer een film gemaakt.
