Blanco levert een intrigerend sci-fi/karakterdrama verhoogd door een kleine maar sterke cast. Het lijkt meer op een toneelstuk voor drie personen dan op een enorme verkenning van het universum, Blanco werkt dankzij zijn toewijding om een enkelvoudig menselijk verhaal te vertellen waarbij de sci-fi attributen meer dienen als functies van de wereld in plaats van de focus.
Blanco richt zich bijna uitsluitend op Claire (Rachel Shelley), een gepubliceerde auteur die in de nabije toekomst te maken heeft met een serieus moeilijk writer's block. Claire krijgt van haar agent een maand de tijd om een concept klaar te krijgen en schrijft zich in voor een luxe retraite waar ze zich alleen op het boek kan concentreren. Haar enige metgezellen voor de duur zijn de charmante kunstmatige intelligentie die ze Henry noemt ( Wayne Brady ) en de beleefde robotassistent Rita (Heida Reed). Een mysterieuze gebeurtenis van buitenaf begint echter grote schade aan te richten aan de technologie in het gebouw, waardoor Claire geïsoleerd blijft met een slecht functionerende en steeds gevaarlijker wordende Rita.
De film is in grote lijnen het verhaal van Claire, met de nadruk op haar pogingen om te ontsnappen uit het nu afgesloten huis terwijl ze worstelt met het trauma dat haar in haar jeugd door haar moeder is overkomen. Gedurende haar tijd in het huis, bloeden haar herinneringen aan die beledigende ervaring door in Claire's schrijven (en het grotere verhaal als geheel). Het speelfilmdebuut van regisseur Natalie Kennedy, de beperkte reikwijdte van de film had gemakkelijk een doodlopende weg kunnen worden voor het verhaal, maar Kennedy vindt manieren om de potentieel eentonige setting om te zetten in een setting die gestaag meer en meer verontrustend wordt naarmate de film vordert. Kennedy blijkt de toon van de film goed in de vingers te hebben en weet wanneer hij moet overschakelen van emotioneel drama naar angstaanjagend futurisme.
Het script van Stephen Herman raakt aan vele potentiële traditionele verhaalbeats die de film grotendeels (verstandig) vermijdt, in plaats daarvan de aandacht uitsluitend gericht te houden op de hoofdcast en hun interacties. In feite is de film prijzenswaardig ingetogen in zijn sci-fi-elementen . Er is een unieke technologie door de hele film heen en een evenement buiten het scherm wordt gebruikt als een excuus om de personages bij elkaar te houden. De echte aantrekkingskracht is echter het zien van het drama van Claire, die opgroeide in een gewelddadige situatie totdat ze ontsnapte, en plotseling merkte dat ze weer machteloos en beperkt werd door een gruwelijke moederfiguur. Als gevolg hiervan leunt de film zwaar op de zeer kleine cast - die de uitdaging meer dan aankan.
Reeds optreden als Rita wisselt beleefd en angstaanjagend af wanneer dat nodig is, en Brady kan zijn charme gemakkelijk inzetten op een manier die het publiek zowel kalmeert als verontrust. Beide personages zijn doelbewust eentonig, maar ze dienen hun doel goed in contrast met Shelley's Claire. Shelley is de drijvende kracht achter de productie en ze levert een solide prestatie die kan worden afgewisseld tussen uitgeput, uitdagend, somber en zelfs grappig wanneer dat nodig is. Het is geen opzichtig optreden, maar wel een die haar in veel richtingen dwingt waar ze goed mee omgaat.
Het zou gemakkelijk zijn geweest voor Blanco iets vergeetbaars worden of te doordrenkt van zijn sci-fi-elementen om zijn beoogde karakterfocus te behouden. In plaats daarvan gebruikt het de technologie en opties die sciencefiction biedt om een solide artiest verder in een lastige situatie te vangen en Claire en haar ervaringen onder een microscoop te leggen. Meer een opzettelijke karakterstudie dan iets anders, Blanco werkt net zo goed dankzij de getalenteerde cast en de vaardigheid achter de camera, die de focus houdt waar die hoort en de sci-fi-elementen gebruikt om de menselijke ervaring te benadrukken.
Blank is in de bioscoop en On Demand 23 september.
anime zoals boku no hero academia
