Heb je je ooit afgevraagd hoe de Alliantie aan de plannen kwam die hen vertelde hoe ze de Death Star moesten vernietigen? Welnu, wat ooit een handig plotapparaat leek, is nu verankerd in Episode 3.5, 'Rogue One: A Star Wars Story'.
Felicity Jones schittert als de sjofele overlevende Jyn Erso, wiens vader ('Doctor Strange's Mads Mikkelsen) een Empire-wapenontwerper is, maar een rebel in hart en nieren. Wanneer er een bericht uitgaat dat suggereert dat hij een doelbewuste fout heeft ingebouwd in het voorgestelde planeetdodende wapen, gaan Jyn en een bonte bemanning van rebellen en schurken op pad om de plannen te stelen voor een machtsbeluste keizerlijke militaire leider (Ben Mendelsohn, allemaal heerlijke sneer en ruimtecapes) kunnen de Death Star gebruiken.
sam smiths noten bruin bier
GERELATEERD: Mark Hamill wordt eerlijk over Rogue One, Han Solo Anthology Films
Het verhaal past precies in de bestaande 'Star Wars'-franchise, en oude fans zullen enthousiast zijn over de manier waarop regisseur Gareth Edwards en scenarioschrijvers Chris Weitz en Tony Gilroy 'Rogue One' in 'A New Hope' rijgen door middel van kostuums, decorontwerp en terugkerende karakters (sommige soepeler gebruikt dan andere). Weitz en Gilroy houden het verhaal klein en concentreren zich op één enkele richtlijn: herstel Jyns vader om de zwakte van Death Star te ontdekken. Je kunt je afvragen waarom Pappa Erso dat McGuffin-bestand niet gewoon samen met de boodschapper (een onderbenutte Riz Ahmed) stuurde om de rebellen te vertellen dat zo'n bestand bestaat. Maar hé, kijk! Robots en aliens en ruimtegevechten! Oh mijn!
fremont brouwen donkere ster
'Rogue One' wil niet dat je te nauw naar het complot kijkt en de punten ervan uitlaadt in rommelige expositieruimtes over rondetafelgesprekken van Alliances, omzoomd met stalen commandanten. In plaats daarvan word je gesmeekt om te genieten van de rit die raketten van de ene verre planeet en serieuze held naar de andere, haastig helden opzettend waar we diep voor moeten zorgen, ondanks weinig karakterontwikkeling. Het helpt dat Edwards een cast vol charisma heeft, waaronder Ahmed met grote ogen als een overgelopen Empire-piloot, de zwoele Diego Luna als Alliance-harde kerel Cassian Andor, Alan Tudyk die de snauwende robot K-2SO uitspreekt, Wen Jiang als een norse scherpschutter , en iconische krijgskunstenaar Donnie Yen als een blinde samoerai, die diep in de Force gelooft. Maar een handvol regels per stuk en af en toe heroïek is niet genoeg om deze personages te definiëren of de empathie van het publiek diep te wekken. En hoewel Jyn een fysiek en mentaal 'sterk vrouwelijk personage' is, is ze niet complex of meeslepend. Jyn is vaak streng en grijnzend, maar een beetje saai. En haar beurt van apathische eenling ('ik heb nog nooit de... luxe van politieke mening!') voor de dapperste rebel van het Bondgenootschap ('Opstanden zijn gebouwd op hoop!') voelt onverdiend, niet opwindend.
Toch bewonder ik de donkere toon die Edwards aanslaat met de meest conventionele oorlogsfilm uit de 'Star Wars'-serie. We zijn herhaaldelijk ingebed met personages in dodelijke gevechten, variërend van de straten van een door het rijk bezette stad tot de hoogten van de ruimte, vol met geweerschoten en levend met ritselende ruimteschepen. De inzet is hoog, de toon grimmig en de overlevingskansen zijn erg laag. Fans zullen waarschijnlijk opgewonden raken van de climax, die tussen Jyn's tikkende klokmissie en een woedend ruimteconflict hierboven snijdt. Maar Yen bewijst de scène-stealer van de film, met een adembenemende vechtscène waarin hij een vloot Stormtroopers in zijn eentje met slechts een staf confronteert, en zijn blind vertrouwen (snap je?) in de Force. Helaas worden grotere actiescènes verward door de gefragmenteerde geografie van Edwards. Echter, Yen's hand-to-blaster gevechtsscène is zo goed dat ik graag een 'Star Wars' samoerai spin-off zou zien met Jiang als zijn cynische folie.
GERELATEERD: Star Trek heeft een Rogue One-Style Anthology-film nodig
Misschien niet verrassend, de andere opvallende verschijning van 'Rogue One' is de gevechtsbot van Tudyk. Een Empire-droid die opnieuw is geprogrammeerd voor de Alliantie, K-2SO's probleem is dat hij zichzelf er niet van kan weerhouden elke gedachte met weerhaken hardop uit te spreken. Terwijl Yen en Jiang als een onverwacht maar dynamisch duo wat lacht, is het de schurende K-2 die slimme pieken van lichtzinnigheid brengt en het publiek liet huilen, of hij nu Jyn beledigde of een maudlin-moment onderbrak met een hatelijke correctie.
sigaar stad pale ale afbeelding
Al met al is 'Rogue One: A Star Wars Story' een bruikbare film die die-hard fans genoeg zal geven om feest te vieren. Toch had het zoveel meer kunnen zijn. Eerlijk gezegd heeft Disney de lat voor deze franchise te hoog gelegd om een pass te krijgen voor een lief maar slordig avontuur als dit
Als alleen de twee uur plus runtime tijd maakte om in zijn helden te graven, zoals de originele trilogie of 'De kracht ontwaakt' deed, had 'Rogue One' net zo sensationeel en bevredigend kunnen zijn. In plaats daarvan ligt de focus op iconografie en continuïteit, waarbij het andere belangrijke element van de 'Star Wars'-franchise wordt opgeofferd: personages waar we ons aan vastklampen! Zoals het er nu uitziet, lijkt de film als vanzelfsprekend te beschouwen dat het publiek zich alleen zal hechten aan deze dun getekende rebellen op basis van reeds bestaande liefde voor de franchise. En eerlijk gezegd verwacht ik beter van een film die eist dat we volgen en... geheel nieuwe reeks karakters . Zoals het is, voelt het plezier hol aan en laat ik me minder onder de indruk en meer met vragen over flagrante plotgaten en frustratie omdat ik niet onder de indruk ben van een van mijn meest verwachte releases van het jaar.
'Rogue One: A Star Wars Story' opent 16 decemberdit.
