Superman is dit jaar veel van huis geweest, te beginnen met zijn tegenslagen op Warworld die uiteindelijk leidden tot de val van Mongul en de bevrijding van duizenden geketende mensen. Daarna volgde gelijkstroom 's Dark Crisis-verhaallijn , die de Justice League zag bezwijken voor de duisternis van Pariah. Kal-El is eindelijk terug waar hij hoort, herenigd met zijn familie en vrienden, terwijl zijn aartsvijand zijn eigen welkomstfeest plant. Geschreven door Phillip Kennedy Johnson, Tom Taylor en Joshua Williamson met illustraties van Mike Perkins, Clayton Henry, Nick Dragotta en Frank Martin en brieven van Dave Sharpe, Actiestrips #1050 heeft weergalmende gevolgen voor het leven van Superman en de mensen om hem heen terwijl een nieuwe dageraad op de DCU schijnt.
Toen de Justice League weigerde Superman te helpen bij het bevrijden van Warworld, wendde hij zich tot de vergetenen en verlatenen om hem te vergezellen in de strijd tegen de krijgers van Mongul. Een van hen was Manchester Black, die, ondanks dat hij de spion van Lex Luthor is , vocht tot het einde naast de grote man. Nu heeft Luthor een nieuw gebruik voor hem, waarvan hij denkt dat het de geschiedenis opnieuw zal veranderen. Terwijl een psionische ontploffing de planeet overspoelt, bereiden de Kents zich voor om hun vrienden te verwelkomen voor een thuiskomstfeestje. Ondertussen is Superman bezig met het repareren van een dam, en Jon arriveert om zijn vader te helpen. De twee keren terug naar huis en zien Perry White aankomen voor het feest wanneer deze plotseling geschokt is om Superman in de woonkamer van Kent te zien.
Vertrek Actiestrips schrijver Phillip Kennedy Johnson opent de mijlpaalkwestie niet over de Man of Steel maar over Lex Luthor, wiens acties voortkomen uit bittere gevoelens van hulpeloosheid. De opening voelt als een kennismaking met een Bond-slechterik die hun dominantie bevestigt. Zelfs zonder de aanwezigheid van de held brengt Johnson op slimme wijze de dynamiek van de twee rivalen tot stand met Manchester Black als medium. Later in het verhaal gaat Tom Taylor de strijd aan, Jon en zijn optimistische energie brengen in de mengelmoes. De plot duikt al snel in het sinistere mysterie dat centraal staat in dit alles. Superman en Lex Luthor staan oog in oog zoals ze al een miljoen keer eerder hebben gedaan en laten onmiddellijk hun vuisten het meeste praten. De nasleep komt uit de pen van Joshua Williamson terwijl hij alle losse eindjes aan elkaar knoopt en Superman in het reine laat komen met zijn nieuwe realiteit. Hoewel de toon varieert en het tempo aritmisch is, passen de verhalen perfect in elkaar als een legpuzzel.
In tegenstelling tot het script verschuift het artwork radicaal van act naar act, waarbij illustratoren Mike Perkins, Clayton Henry en Nick Dragotta de ruimte onderling delen. De strakke lijnen en gedurfde contouren zijn kenmerken van Henry's handwerk, met een speciale nadruk op gezichten met een minimale achtergrond, terwijl Dragotta zijn personages stileert om ze tot het uiterste te drijven, met veel radiale lijnen om de actie te versnellen. Perkins gebruikt zijn korrelige inktwerk om de panelen met tastbare spanning te omringen en de uitgave te voorzien van stemmige beelden. Colorist Frank Martin gebruikt een levendig kleurengamma, ongeacht de verschillende kunststijlen. Hij beoordeelt elk segment echter anders dan de andere om hun individualiteit intact te houden en toont op zijn beurt ook zijn aanpassingsvermogen.
Actiestrips #1050 retcons een omstreden verandering aangebracht in de Superman-mythos een paar jaar geleden om het personage en zijn levendige ondersteunende cast een schone lei te geven om een nieuwe toekomst op een sterke basis te bouwen. De agent van die verandering is niemand minder dan Lex Luthor, de man wiens wanhoop om Superman te ontmenselijken gebeurtenissen in gang zet die in de toekomst vele gevolgen zullen hebben. Voor nu, Actiestrips #1050 speelt de juiste noten, houdt fans scherp met roekeloze actie en laat hen hoopvol over de toekomst van de DCU.
