Nablijven misschien wel de beste film ooit is gebaseerd op een videogame. Dit wil niet zeggen dat het een geweldige film is, maar het is de enige aanpassing tot nu toe die zijn zinnen heeft gezet op grootsheid in plaats van alleen genoegen te nemen met fatsoenlijke popcorngerechten (op zijn best). Je gaat het waarschijnlijk niet zien Sonic de egel ergens in de buurt van de Academy Awards, maar Nablijven ontving 12 nominaties bij de Golden Horse Awards 2019, het Taiwanese equivalent van de Oscars, en won er vijf, waaronder die voor beste bewerkte scenario en beste nieuwe regisseur voor John Tsu. Deels spookverhaal, deels historisch drama, Nablijven is duidelijk opereert in de 'verheven horror'-ruimte, en hoewel het een beetje te abstract is voor zijn eigen bestwil, is het indrukwekkend als een portret van het leven onder autoritair bewind.
Het is 1962 en Taiwan is onder de staat van beleg. Een middelbare schoolclub deelt in het geheim verboden boeken, maar de regering is klaar om gewelddadig op te treden. Net als de kijkers zich beginnen te oriënteren op het drama, verandert alles. Twee studenten, Fang Ray-shin (Giggle Wang) en Wei Chung-ting (Tseng Ching-hua), komen in het donker vast te zitten in de school, waar onheilspellende berichten in de gangen staan en monsters klasgenoten aanvallen. De mysteries van wat ze daar doen en hoe de school zo is beland, worden gaandeweg beantwoord in flashbacks.
Zelfs als je het spel waarop deze film is gebaseerd niet hebt gespeeld, is het gemakkelijk in te zien hoe deze structuur als een spel zou werken. Zonder interactiviteit wordt het relatief ongedefinieerde karakter van de personages in de eerste akte meer een zwakte, en de jumpscares missen de schrik die ze hadden kunnen hebben tijdens het spelen van het spel.
Gelukkig maken de flashbacks in het tweede bedrijf de personages, en bij uitbreiding de film zelf, veel interessanter. Ray-shin is een bijzonder fascinerend personage -- stel je voor dat Ofelia uit Het labyrint van Pan was meer medeplichtig aan de wreedheden van haar familie. De uitbeelding van totalitarisme is indrukwekkend; ironisch genoeg is de film op het vasteland van China verboden vanwege zijn boodschap, hoewel de bekritiseerde Taiwanese regering de vijanden van China waren. Er moet echter worden opgemerkt dat de relatie tussen Ray-shin en haar anders heroïsche raadgever Chang Ming-hui (Fu Meng-po) absoluut grenst aan het ongepaste en ongemakkelijke.
paulaner witbier
hacker pschorr weisse bier
De fantasie/horror-elementen hadden meer uitwerking mogen hebben. De geesten hebben een duidelijke betekenis in zowel symbolische betekenis als verhalende relevantie, maar veel van de andere horrorbeelden gaan meer over symboliek dan over iets dat letterlijk logisch is. Wat er feitelijk gebeurt in de climax van de film versus wat de psychische projectie is, blijft vaag, hoewel het meeslepend en vaak verontrustend is om naar te kijken. Het belangrijkste is dat de boodschap over de basisnoodzaak om zelfs de meest destructieve tragedies te overleven hard aankomt, precies wat kijkers dit jaar moeten meemaken.
Nablijven heeft het hele jaar door op verschillende filmfestivals rondgezworven, hoewel er geen solide releaseplannen in de VS zijn aangekondigd. Misschien vindt Netflix het gepast om de film in licentie te geven, aangezien het dit materiaal al in een serie aan het aanpassen is. Het zal nieuwsgierig zijn om te zien of een dergelijke aanpassing de fantasielogica probeert uit te werken of dat het in de tegenovergestelde richting gaat van volledig Twin Peaks -achtig surrealisme. Er is genoeg ruimte om de film van John Tsu te verbeteren, maar het is toch een film die het verdient om gezien te worden.
detentie is streamen als onderdeel van het Nightstream filmfestival tot en met 14 oktober.
