Nick Spencer's ambtstermijn op Amazing Spider-Man heeft een labyrint van plotthreads en grote gebeurtenisverhalen geïntroduceerd, waarbij een aantal van die verhaallijnen uitmonden in miniseries en speciale uitgaven. De boog culmineert in Gigantische Amazing Spider-Man: King's Ransom is gezinspeeld op de achtergrond sinds het begin van zijn tijd op het boek. Oude teamgenoten van Spider-Man uit de Nieuwe Avengers dit extra grote nummer roept niet alleen terug op eerdere verhalen, maar is ook een mengelmoes van spannende momenten en verwarrende plotthreads.
King's losgeld begint met Spider-Man die gunsten vraagt van zijn oude Avengers-teamgenoten om zijn oude vijand Boomerang te redden. Spider-Man en Boomerang hebben samengewerkt om stukken van de Lifeline Tablet te vinden en weg te houden van Kingpin, die volgens hen van plan is het oude relikwie te gebruiken om zijn vrouw te doen herrijzen. Terwijl de hele onderwereld van New York erop uit is om Boomerang in opdracht van Kingpin te krijgen, vechten Spider-Man en zijn bondgenoten door de horde criminelen in een poging Boomerang te redden en Kingpins plannen te dwarsbomen.
GERELATEERD: Spider-Man: Kingpin brengt een klassieke Doctor Strange-schurk binnen om met Kindred om te gaan
Net als veel van Spencer's ambtstermijn op Spider-Man, King's losgeld is leuk in afzondering, maar dramatisch onbevredigend in de context van zijn grotere plannen, die vaak resolutie opoffert voor nieuwe cliffhangers. Spencer blinkt uit wanneer hij zich concentreert op Peter Parker en zijn relaties en dit probleem levert op dat front. De toevoeging van de New Avengers is een welkome herinnering aan Peters interpersoonlijke geschiedenis en het vertrouwen dat hij heeft opgebouwd met de grotere gemeenschap. Spider-Man is tijdens deze run geïsoleerd van zowel zijn ondersteunende cast als het grotere Marvel-universum, maar Peters oude teamgenoten inspireren tot enige innerlijke reflectie over zijn zelfopgelegde eenzaamheid en de impact die het heeft op de mensen om hem heen. Het is een sterk thematisch moment met de potentie om zaden te planten voor nieuwe ontwikkelingen in de serie.
Helaas valt de kwestie onder het gewicht van zijn eigen verwachtingen. De keuze om de climax van het verhaal in een op zichzelf staand evenementenboek te laten draaien, impliceert een niveau van belang dat het verhaal zelf nooit helemaal verdient. De inzet die Kingpin ervan weerhoudt zijn vrouw nieuw leven in te blazen, is niet bijzonder hoog en de uiteindelijke onthulling van het probleem is afhankelijk van een obscuur personage dat al meer dan tien jaar niet in een Spider-Man-strip is verschenen. Lezers zonder noemenswaardige kennis van de geschiedenis van Marvel zijn misschien niet zeker van wat de onthulling op de lange termijn betekent. Het hoofdpersonagedrama van de kwestie valt plat door te vertrouwen op verschillende pagina's met expositie die Spider-Man en de lezer vertellen wat er is gebeurd in plaats van voort te bouwen op de gebeurtenissen in het verhaal.
GERELATEERD: De nieuwe app van Spider-Man is al het geheime wapen van zijn vijand
Dankzij de extra pagina's die aan dit nummer zijn toegevoegd, kan Spencer voortbouwen op het geklets en de humor die de laatste paar nummers van Amazing zo leuk hebben gemaakt en de toevoeging van de Avengers was een welkome verrassing voor een serie die grotendeels geen ondersteunende cast heeft. Peter's nieuwe kostuum wordt tamelijk zonder pardon onder de weg geveegd, wat waarschijnlijk tot meer nieuwe complicaties zal leiden en zal bijdragen aan de rotsachtige verzoening van Jonah en Spider-Man, wat een hoogtepunt was van Spencer's tijd in het boek.
De inconsistente kunst helpt het verhaal niet te verheffen op een manier die de behandeling van gigantische afmetingen waardig voelt. Kunsttaken zijn verdeeld over drie verschillende kunstenaars -- Carlos Gomez, Roge Antonio en Zé Carlos -- en het geeft het verhaal een gehaast gevoel met schetsmatige lijnen en af en toe vervormde gezichten. Overgangen tussen kunstenaars leiden tot enkele onsamenhangende vertelmomenten. De scherpe kleuren van Alex Sinclair brengen het verhaal samen. Zijn waarden en schakeringen vullen het lijnenwerk aan met een gevoel van diepte en verheffen de individuele kunstenaars.
Voor degenen die het verhaal van Spencer volgen en ervan genieten, Gigantische maat is een uitgave die je moet lezen en die een paar lachjes oplevert en een stevige portie van de ingewikkelde plotwendingen waar hij bekend om staat. De focus op Peters relaties zorgt voor een welkome afwisseling en geeft de kwestie een bloei die in de serie ontbrak. Degenen die nieuwsgierig zijn naar de huidige status-quo, zullen eerder in de war raken door deze one-shot die noch begint noch eindigt op zijn eigen voorwaarden, in plaats daarvan voortbouwt op jaren van verhalen vertellen en nieuwe plotthreads opzetten. Over het algemeen is het een onvolmaakt probleem dat vermakelijk zou moeten zijn voor degenen die de vele ontroerende stukken in de huidige Spider-Man-titel volgen.
BLIJF LEZEN: Shang-Chi: hoe Spider-Man en de volgende held van de MCU een vechtsportvorm uitvonden
