Ik neem aan dat 'Daddy's Home' de titel is van het nieuwste Will Ferrell/Mark Wahlberg-voertuig, omdat 'Pissing Contest' te ongekleurd leek voor een vermeende familiekomedie. Maar echt, dat is alles wat dit slordige, stomme en ongrappige uitje is.
Het succes van de buddy-cop-komedie 'The Other Guys' inspireerde vermoedelijk deze reünie, waarin Wahlberg opnieuw een stoere vent speelt met een chip op zijn schouder, terwijl Ferrell grijnst door zijn rol als een slappe aardige vent. Deze keer echter, in plaats van een vreemd stel dat probeert het beste te maken van een slechte situatie, is er een macho-kerel die zijn uiterste best doet om de stiefvader te vernietigen die er was voor zijn kinderen terwijl hij weg was om ... iets te doen. We leren nooit veel over Wahlberg's Dusty, behalve dat hij veel andere macho-kerels kent, hij transpireert niet en hij liet zijn vrouw en kinderen in de steek.
Maar we beginnen met Brad Whitaker (Ferrell), die zo lief en serieus is om zijn familie goed te doen, dat hij je waarschijnlijk zal herinneren aan een betere Ferrell-vakantierelease, 'Elf', en zijn bruisende Buddy. Helaas voor Brad wordt zijn gelukkige leven verwoest door de biologische vader van de kinderen, die natuurlijk op een motorfiets naar binnen rijdt. Terwijl Brad probeert een 'liefdevol hek' van grenzen op te zetten zodat de veiligheid van de kinderen niet wordt bedreigd, zet Dusty zich in om Brad eruit te laten zien als een racistische, slappe, machteloze eikel. Dus natuurlijk reageert Brad door Dusty's 'coole' shtick slecht na te bootsen, wat resulteert in chaos, slapstick en materiële schade. Echter, weinig van de humor landt. En laat me je vertellen, weinig dingen zijn zo angstaanjagend als zitten in een stil theater tijdens een komedie.
Ondanks de dialoog die ons herhaaldelijk vertelt dat mensen gewoon liefde stoffig en verafschuwen Brad, het is onmogelijk te begrijpen waarom. Een korte montage onthult dat Brad een aardige en toegewijde ouder is die alles doet, van het manoeuvreren met de geestdodende regels van het ophalen en wegbrengen van school ('In de kegels! Net als ijs!') tot het dienen als een Girl Scouts-troep leider om het basketbalteam van zijn stiefzoon te coachen. Maar hey, had ik al gezegd dat vader Dusty spieren heeft en een motorfiets?
Ook daar ergens is Linda Cardellini als Brad's vrouw/Dusty's ex. Maar ze is zo'n non-entiteit dat het verrassend is dat ze een schermtegoed krijgt. Zie je, Sara is niet zozeer een personage als wel een trofee voor deze broers om over te vechten, dus ook al zou je denken dat ze als menselijke vrouw, echtgenote en moeder cruciaal zou kunnen zijn in het conflict hier, degradeert het scenario haar tot af en toe piekeren over Brad en kruiperig over haar ex. Dames, amiriet ?
Er is een gemene kant aan 'Daddy's Home' die suggereert dat het bedoeld is voor volwassenen, die zich misschien kunnen verhouden tot deze worstelingen waar je nodig hebben om volwassen te zijn, maar zou liefde , gewoon voor een moment, om een kinderachtige aanval uit te lokken. Toch is dit een PG-13-film, dus de grappen kunnen niet echt gaan voor de smaak van donkere komedie, en in plaats daarvan eindigen ze in een ongemakkelijke middenweg, waar Ferrell het ene moment door muren wordt geslingerd, en het volgende moment dat hij en Wahlberg laat letterlijk (en uiteindelijk) hun testikels vergelijken op viriliteit terwijl Cardellini knikt.
In plaats van gedurfde humor heb je een poppetje met een varkensstaart die tegen Brad zegt dat hij niet moet 'huilen als een teef'. Dan, in plaats van echt ranzige seksgrappen, lopen ze de Thomas Haden-kerk in met een bizarre samensmelting van gezichtshaar om een excentrieke douche te spelen die seksistische, racistische monologen uitspuugt voor … lacht? Het is niet eens dat 'Daddy's Home' beledigend is; daar is het te steriel voor. Het is gewoon moe en gemeen, waardoor je je afvraagt voor wie deze film is gemaakt.
Er valt wat te lachen. Ik telde er drie, wat ik normaal gesproken niet doe als ik naar een komedie kijk. Maar toen er zoveel dode lucht in deze blindganger was, vallen vluchtige momenten van plezier op.
Het meest irritante aan 'Daddy's Home' zijn echter de laatste 10 minuten. Daar, eindelijk en voorspelbaar, hebben Dusty en Brad hun verschillen overwonnen om goed te doen voor de kinderen. Ze zijn nu onwaarschijnlijke vrienden met een boeiende chemie, en Dusty is zelfs overgestapt om te hertrouwen en een stiefvader te worden van de spottende tween van zijn nieuwe vrouw. Dan haar papa komt opdagen. En ik wil de cameo niet bederven, maar deze beroemdheid maakt Wahlbergs machismo (en vermoedelijk zijn perfecte ballen) lachwekkend inferieur. Op dat moment snakte ik naar een vervolg op een film die ik totaal haatte. In dit laatste stukje was er Tenslotte iets leuks, echt bizar en zijn sterren waardig. En ik denk dat op die manier 'Daddy's Home' het laatst lachte?
'Daddy's Home' opent vrijdag landelijk.
