REVIEW: Parish laat Giancarlo Esposito achter het stuur stappen voor een vertrouwde rit

Er zijn twee dingen waar AMC van houdt in een televisieshow: een moreel enigmatische hoofdpersoon die in verleidelijke gewoonten vervalt, en Giancarlo Esposito. Hetzelfde geldt voor het nieuwe misdaaddrama van het netwerk Parochie , met Esposito in de hoofdrol als een vrijgesproken familieman wiens illegale verleden hem inhaalt. Op papier is dit het soort rol waaraan Esposito goed is aangepast: de stoïcijnse man van criminele activiteiten die zich laat leiden door zijn eigen egoïsme. Maar Parochie biedt Esposito iets minder opvallends dat zowel hij als de kijkers zelf moeten uitwerken.

Ontwikkeld door Danny Brocklehurst en Sunu Gonera ( van wie de laatste werd gedropt door AMC na een intern onderzoek tegen hem), Parochie volgt Esposito als Gracian 'Gray' Parish, een voormalige aanjager van criminele organisaties die al twaalf jaar buiten spel is. Hij is nu de trotse eigenaar van een luxe autobedrijf in New Orleans en een familieman. Maar nadat hij zijn zoon Maddox heeft verloren bij een onopgeloste gewelddadige moord en er financiële problemen rijzen, wordt Gray door zijn vriend Colin (Skeet Ulrich) weer in het spel betrokken. Als het uitgangspunt bekend klinkt, komt dat omdat Parochie is gebaseerd op de Britse serie uit 2014 De bestuurder , met in de hoofdrol David Morrissey als het titulaire personage (die hier ook als uitvoerend producent optreedt). Parochie is niet het beste misdaaddrama dat op televisie is verschenen, laat staan ​​de beste dramaserie. Maar het is een gewaagde zet om AMC/AMC+ te helpen zijn catalogus verder uit te breiden dan de Anne Rice-aanpassingen De levende doden universum.

meest op magie de verzamelkaarten

Parish's verhaal toont hints van John Wick en opvolging

Parish combineert actie met een hoog octaangehalte met zorgvuldige karakterstudies

Er zit een scène in Parochie eerste aflevering waarin Gray op politie-achtervolging is, tegen de achtergrond van een culturele parade in de straten van New Orleans. Gray's kenmerkende handschoenen aan het stuur suggereren dat hij diep in duistere zaken zit. Hij heeft moeite om op adem te komen, alsof hij een oude man is die meerdere trappen op moet lopen. De serie heeft geen tijd nodig om kijkers te vertellen wat voor soort feest ze te wachten staan. Niemand wacht op zaken totdat Gray zijn handschoenen en zonnebril uittrekt om het leven van zijn overleden zoon te vieren met zijn vrouw Rose ( Dood hout van Paula Malcomson ) en zijn terecht bittere tienerdochter Makayla (Arica Himmel). De schrijvers grepen de lastige affaire aan als een kans om nieuwe obstakels in Gray's leven te verwelkomen, waarin niemand meer met elkaar weet te communiceren. Dit patroon van weigering om exposities te dumpen blijft de hele tijd bestaan Parochie 'zes afleveringen. De impliciete aard van Gray's tumultueuze zelfvernietiging en verdriet wordt zelden expliciet gemaakt.

Gemak is bijna onbestaande in Parochie . Dit is een verfrissende verandering van tempo voor elk misdaadverhaal. Vaker wel dan niet klimt de hoofdpersoon uit een slechte situatie vanwege een plotselinge openbaring die 25 jaar lang in de vergetelheid is gebleven, of ze krijgen geluksmomenten zoals een gratis ontsnappingsvoertuig dat net voor hen verschijnt. Parochie schrijvers en regisseurs wisten dat Gray voor moeilijke puzzels stond om op te lossen, en dat zijn ingewikkelde problemen niet met één keer de munt mochten verdwijnen. Dit werd gedemonstreerd in carjacking-scènes waarin veel dingen binnen een korte en stressvolle tijdslimiet moeten worden gedaan. Het gebrek aan gemakkelijke oplossingen komt ook tot uiting in het persoonlijke drama van de personages en de verhalen van de serie. In scènes waarin actie ontbreekt, wordt de aard van de dood van Maddox (waarvan de familie op de hoogte is) aan de kijkers overgelaten om zelf op te lossen, omdat de cast te verdrietig is om erover te praten. In een tijd waarin gemakkelijke antwoorden de norm lijken te zijn, Parochie Het vertrouwen in het publiek is geruststellend en welkom.

Monsieur Spade-ster Clive Owen spreekt over het opnieuw uitvinden van Sam Spade voor de AMC-serie

Terwijl Parochie de uitvoering is lovenswaardig, het verhaal is niet zo onconventioneel of gedurfd. Verdriet en wraak staan ​​voorop in de serie, maar het is niets dat kijkers nog niet eerder hebben gezien. Een verhaal over een gepensioneerde crimineel die zich terugtrekt na de dood van een geliefde, is een van de meest voorkomende complotten in het hele misdaadgenre. Bovendien is het letterlijk het opruiende incident van John Wick, een van de meest populaire actiefranchises uit de geschiedenis . John Wicks invloed op Parochie valt niet te ontkennen. Een voorbeeld: wraak is niet buiten dienst Parochie. Dat gezegd hebbende, is het ook niet zozeer een prioriteit dat er een openlijke gelijkenis is tussen Wick en Gray. Parochie houdt de overlappingen tussen zichzelf en zijn genregenoten tot een minimum beperkt. De serie geeft bijvoorbeeld de voorkeur aan rommelige maar aangrijpende schietpartijen en gevechten boven spannende maar diepgewortelde gechoreografeerde vechtpartijen. Maar helaas zijn de vergelijkingen onvermijdelijk en onvermijdelijk. Wanneer hoe meer methodisch Parochie tot stilstand komt zoals in aflevering 3, je zou bijna wensen dat ze naar het meer kinetische John Wick in plaats van.

hoe vaak is spiderman gestorven?

Waar de vergelijkingen naar John Wick worden verwacht, komt er nog een uit het linkerveld: HBO's hitdrama Opvolging . Een van de Parochie subplots volgt de Zimbabwaanse Tongai-mensenhandelbende onder leiding van 'The Horse' (Zackary Momoh). Hij wordt vergezeld door zijn oudere zus Shamiso (Bonnie Mbuli) en zijn broer Zenzo (Ivan Mbakop). De opvallende overeenkomsten tussen deze familie en Opvolging 's diep disfunctionele Roy-familie zijn griezelig. De oudste zoon wil indruk maken op zijn vader in het familiebedrijf, zijn impulsieve broer probeert uit zijn schaduw te ontsnappen en de slimme zus treedt op als bemiddelaar. Na het succes van het HBO-drama tijdens het meest recente prijzenseizoen, Parochie onderscheidt zijn antagonistische familie nauwelijks van Opvolging macht familie.

Giancarlo Esposito wisselt netjes tussen persona's

Parish geeft Giancarlo Esposito beenruimte om beide kanten van Gray te zien

Giancarlo Esposito wil nog steeds Professor X spelen, maar met een grote twist

Esposito is altijd een betrouwbare aanwezigheid in televisieprogramma's, of dat nu zo is Slecht breken 's berekende drugsbaron Gus Fring of De Mandaloriaan 's meedogenloze keizerlijke krijgsheer Moff Gideon . Hoewel enkele van Esposito's grootste rollen stoïcijnse schurken waren, smeken fans producenten en showrunners al jaren om de acteur uit de slechterik te laten breken. Gelukkig, Parochie gaf Esposito de kans om zijn typecasting te ondermijnen en wees meer dan zomaar een koud monster.

Esposito nam de volledige verantwoordelijkheid op zich door vast te houden Parochie op zijn rug, omdat hij in bijna elke aflevering gedwongen wordt om tussen twee verschillende kanten van Gray te wisselen. Een van Gray's kanten is die van een gekke vader die probeert een band te krijgen met zijn tienerdochter, en de andere is een duistere vluchtchauffeur die zich staande probeert te houden tegenover meedogenloze gangsters. Dit evenwicht werd versterkt door het subtiele schrijven van de serie en de prestaties van Esposito. In een bijzonder ontroerende monoloog doorbrak Esposito emotionele barrières als Gray. Hierdoor kon de acteur zich losmaken, wat bewijst dat Esposito tegenwoordig een van de meest onderschatte artiesten op televisie is.

Parochie regie en camerawerk benadrukten en versterkten ook de prestaties van Esposito. Wankel camerawerk en slow-motion lieten vaak Gray's breekpunten zien, waarin hij moest kiezen tussen het rechtzetten van zijn huidige situatie of nadenken over zijn verleden om zijn leven weer in perspectief te plaatsen. Meestal kan een overmatige hoeveelheid slow motion vervelend zijn, omdat het risico bestaat dat het tempo van de scène wordt vertraagd. Omgekeerd, Parochie maakt strategisch gebruik van de visuele techniek om in Gray's hoofd te kruipen wanneer hij weigert zijn pijn of angst te verwoorden. Het is ook vermeldenswaard dat de natuurlijke en gegronde stijl van de cinematografie daaraan doet denken Slecht breken En Je kunt beter Saul bellen . Parochie speelt zich af tegen de culturele achtergrond van New Orleans die zelf als personage fungeert op dezelfde manier als Albuquergue, New Mexico deed in de laatste twee misdaaddrama's.

Voorlopig is Parish niet speciaal genoeg om een ​​boog met meerdere seizoenen te rechtvaardigen

Parochie heeft indrukwekkende kwaliteiten, maar voegt niets nieuws toe

AMC bewaart een geannuleerde fanfavoriete serie voor één vorig seizoen

De dood van Maddox is Parochie drijvende kracht, maar het vergt meer ruimte dan nodig is. Maddox is de basis van Gray's problemen, en in de seriepremière wordt zorgvuldig het mysterie van zijn dood opgezet als de plotwending die moet worden blootgelegd. Terwijl Parochie slaagt in wat het met Maddox probeert te bereiken, maar doet dat in een tergend langzaam tempo. De serie trekt een aas-en-schakelaar om kijkers naar binnen te lokken om het 'waarom' achter zijn dood te achterhalen, maar laat het een hele lange tijd vallen. Ondanks dit, Parochie heeft veel voordelen om een ​​verlenging voor een tweede seizoen te rechtvaardigen, wat duidelijk is wat de schrijvers van plan zijn, zoals te zien is in de finale van seizoen 1.

hoe oud is naruto in naruto

Esposito is een duidelijke trekpleister voor fans van zijn eerdere werk, en hij zal zijn publiek zeker niet in de steek laten. De ontroerende vriendschap van Gray en Colin is meer waard dan Grays relatie met zijn eigen vrouw. In vergelijking tot De bestuurder , Parochie stijgt dankzij de nieuwe setting en zwaardere nadruk op de valse belofte van Amerikaanse vrijheid en de corrupte politiek van het land. Maar tegen het einde van Parochie Na zes afleveringen kun je je afvragen of het de moeite waard is om hun aandacht in meer te investeren.

De eerste seizoenen zijn altijd lastig voor shows die minder grandioos zijn en de kijkers niet meteen tevreden stellen. Zoals met zovelen miniserie in de jaren 2020 , wil de huidige televisiecultuur de metaforische, in de winkel gekochte taart meteen kopen in plaats van de tijd te investeren om helemaal opnieuw een goede (of zelfs geweldige) taart te maken. En zelfs dan kan de zelfgemaakte cake, die geduld vergde, vaak een goede traktatie blijken te zijn, maar niets gedenkwaardigs of speciaals. Parochie heeft de juiste ingrediënten en het juiste recept om iets heerlijks te creëren, maar de vertrouwde smaak van een ex-crimineel die terugvalt in zijn oude gewoonten en het zich ontvouwende drama van opvolging binnen een menigte zijn zorgwekkende afslagen voor een mogelijk tweede seizoen.

Parish gaat in première op zondag 31 maart om 22.00 uur ET op AMC en AMC+.

Parochie

Volgt een taxichauffeur wiens leven op zijn kop staat als hij ermee instemt een Zimbabwaanse gangster op te halen die vooral bekend staat om het uitbuiten van immigranten zonder papieren in de zuidelijke havens van de VS.

Datum van publicatie

31 maart 2024

Maker(s)

Sunu Gonera

Vorm

Giancarlo Esposit, Zackary Momoh, Arica Himmel, Ivan Mbakop, Dax Rey

Hoofdgenre

Drama

Seizoenen

1

Streamingdienst(en)

AMC+

• Giancarlo Esposito's emotionele optreden laat zijn gebruikelijke typecasting varen.
• De culturele verschuiving van The Driver zorgt voor meer inzichtelijke verkenningen, verhaalmogelijkheden en prachtige esthetiek.
• Toont in plaats van vertelt cruciale momenten in het verhaal.

• Het verhaal maakt niet volledig gebruik van het meest intrigerende mysterie.
• Belangrijke karakterbogen bieden niets nieuws dat een tweede seizoen rechtvaardigt.