Waar in de wereld is Shirow Masamune? De beroemde Japanse mangakunstenaar en schrijver creëerde enkele van de meest iconische werken uit de beginjaren van de wereldwijde anime-fandom in de jaren '80 en '90, en voedde de verbeeldingskracht van westerse anime-fans in een tijdperk waarin het genre werd gedegradeerd tot niche-tijdvakken op Het Sci-Fi-kanaal en de VHS-banden achterin Suncoast Video Stores. De werken die hij maakte, zouden echter een van de grootste worden, met als hoogtepunt zijn magnum opus: Ghost in the Shell.
Met Geest in de schelp krijgt zijn meest recente re-imagining in de vorm van Geest in de schaal: SAC_2045 , die deze maand op Netflix verschijnt, volgers van de man die de manga schreef voor niet alleen Geest in de schelp , maar ook Appelzaad , Heerschappij en Zwarte magie misschien nieuwsgierig om te weten waarom hij al zo lang uit de schijnwerpers is geweest.
Van Black Magic tot Ghost in the Shell
Voordat we naar het heden van Masamune kijken, laten we zijn verleden eens doornemen. De echte naam van de auteur is Masanori Ota; zijn pseudoniem gebaseerd op de legendarische Japanse zwaardmeester, Masamune. Toen hij opgroeide, had Shirow Masamune heel weinig interactie met manga of strips als medium. Hoewel hij enige ervaring had met televisie en anime zoals Gundam , stond hij erg los van de kunstvorm. In een interview voor Dark Horse , de westerse distributeur van veel van zijn manga's, legt Masamune uit: 'Toen ik op de middelbare en middelbare school zat, tekende ik niet veel, en in plaats daarvan wijdde ik me aan sport (judo). Maar omdat ik dol was op kunst, koos ik er later voor om naar de Osaka University of Arts te gaan, en ik studeerde daar olieverfschilderij. Op de universiteit ontmoette ik een vriend die een mangafan was en ook bezig was met zelfpublicatie. En zo kwam iemand als ik, die nog nooit een mangatijdschrift had gekocht, tot het tekenen ervan. Misschien daardoor is er maar heel weinig van de gebruikelijke manga-knowhow in mijn werk.'
toont vergelijkbaar met een punch man
Twee jaar nadat hij met manga begon, publiceerde hij in 1983 zijn debuut in eigen beheer: Zwarte magie . Hier vestigde Masamune zich als een belangrijke figuur in de cyberpunkscene - zwaar puttend uit het sciencefictiongenre van die tijd. Zijn werk was in het bijzonder gericht op gemechaniseerde vrouwen, gemilitariseerde taskforces en cybernetische hersenen.
Zwarte magie kreeg onmiddellijk de aandacht van Harumichi Aoki, de toenmalige president van Seishinsha. Aoki moedigde Masamune aan om nog een manga te maken voor Seishinsha om te verspreiden. Dit leidde tot het werk waar Masamune naar eigen zeggen het meest trots op is: Appelzaad . Van daaruit creëerde Masamune nog drie cyberpunk-manga Dominion, Orion en Geest in de schelp. Heerschappij en Ghost in the Shell begonnen als op zichzelf staande werken die zich in de jaren '90 zouden uitbreiden naarmate Masamune nieuwe toevoegde en bijdroeg ( Dominion C1 Conflict, Ghost in the Shell 2: mens-machine-interface en Ghost in the Shell 1.5: Processor voor menselijke fouten ).
De aanpassingsmachine
In het Westen kreeg Masamune geen mainstream-aandacht totdat de bewerkingen van zijn werk in de schappen van de videotheek kwamen. Zwarte Magie M-66 werd uitgebracht in 1987, waarbij de manga werd aangepast tot een originele video-animatie van 48 minuten, of OVA, met meer aanpassingen in dit formaat om te volgen. De OVA-markt, die een paar jaar eerder begon, stelde anime-makers in staat om korte anime-producties te maken zonder beperkingen op het gebied van televisiecensuur. Masamune's manga floreerde als materiaal voor deze nieuwe animators.
Natuurlijk is het onmogelijk om het werk van Shirow Masamune te bespreken zonder uiteindelijk de verfilming van Mamoru Oshii uit 1995 te bespreken. Geest in de schelp , dat door velen wordt beschouwd als een van de beste anime-films ooit gemaakt. Velen herinneren zich Oshii's humeurige, filosofische film zelfs levendiger dan het luchtigere cyberpunkverhaal van Masamune. De film behoudt niets van het gevoel voor humor van de manga, maar versterkt in plaats daarvan de cerebrale overpeinzingen van de aard van de mensheid.
Geest in de schelp 's succes leidde in de loop der jaren tot meerdere spin-offs, met name de televisieserie Ghost in the Shell: Stand Alone Complex . Hoewel de manga eindigde in 1997, leeft de franchise tot op de dag van vandaag voort, maar Masamune heeft weinig creatieve betrokkenheid gehad bij deze verschillende voortzettingen.
'Gebaseerd op een idee van Masamune'
Het was op dit punt in 1997 dat Masamune schijnbaar stopte met het produceren van reguliere manga en begon van de kaart te verdwijnen. In 1999, hij heeft karakterontwerpen bijgedragen voor de anime-film Geweerjurk , die een trend begon waarbij Masamune ervoor koos om samen te werken met andere kunstenaars in plaats van voor zichzelf te werken.
Bij het bekijken van de meeste overzichten van zijn oeuvre, het volgende - en tot nu toe laatste - mainstream werk dat hij daarna produceerde Geest in de schelp 2 is de momenteel lopende Pandora in the Crimson Shell: Ghost Urn , die in 2012 begon. Maar om te zeggen dat Masamune heeft gemaakt Pandora in the Crimson Shell: Ghost Urn is erg misleidend. De manga is alleen gebaseerd op een concept van Masamune. De echte creatieve kracht achter het product is Kōshi Rikudō, beroemd onder mangafans vanwege zijn iconische komische manga, Excel Saga .
Dit begon een gemeenschappelijk patroon in deze periode: Masamune wordt gecrediteerd voor zijn werk aan twee Production I.G. animatie, spookhond en Echte aandrijving . Hij droeg echter verrassend weinig bij, ondanks dat zijn naam overal in beide projecten te vinden was. spookhond is gebaseerd op een concept dat Masamune in 1987 bedacht maar werd uiteindelijk geregisseerd door Ryutaro Nakamura, die eerder regisseerde Seriële experimenten Lain . Daarentegen, Echte aandrijving is een cyberpunk slice-of-life serie die ' gemaakt door ' hem, maar nogmaals, hij was niet betrokken bij de regie, het schrijven, storyboards of zelfs originele personageontwerpen van de serie (wat duidelijk is als je vergelijkt Echte aandrijving 's realistische karakterontwerpen tot de typisch hyperseksuele van Masamune).
Hij droeg echter wel mecha-ontwerpen bij in de aankomende anime-film Uru in het blauw , naast Evangelion karakterontwerper en manga-maker, Yoshiyuki Sadamoto. Dus, met zogenaamd veel meer vrije tijd aan zijn handen, als die lijst iets is om langs te gaan, wat heeft Masamune ermee gedaan?
Laten we eens praten over Galgrease
Nou, we vermijden nu al lang genoeg de olifant in de kamer. Vanaf 1992 begon Masamune zijn aandacht te richten op kunstboeken, waarvan de productie opslokte in de tijd die hij besteedde aan het werken aan zijn manga. Maar pas in 1998 begon hij echt met het produceren van kunstboeken, waar hij meteen op in ging. Tussen 1998 en nu heeft Masamune 30 verschillende kunstboeken geproduceerd, waarvan de meeste voornamelijk bestaan uit pin-ups en erotische kunst.
Door dit feit lijkt het alsof Masamune afstand heeft genomen van het schrijven en tekenen van manga, maar dat is niet waar. Masamune deed stop met het schrijven van mainstream manga in 1997... omdat Masamune na 1997 begon met het tekenen van hentai. Galgrease is een serie korte erotische manga's. Elk is gecentreerd rond een bepaald thema, of het nu het Wilde Westen is, horror of zijn go-to, cyberpunk. Het is duidelijk dat Masamune, nadat hij een grote hit had met manga, gewoon wilde produceren wat hij leuk vond voor de rest van zijn leven, in dit geval sexy vrouwen.
Terwijl anime-fans Masamune's manga als kunstwerken beschouwen, wilde hij altijd eerst puur kunstenaar zijn. Met zijn erfenis op zijn plaats, kan Masamune nu gewoon zijn eigen volwassen passies volgen en ervoor betaald worden. Hoewel dit nieuws misschien teleurstellend is voor fans die meer van zijn oudere creatieve werk willen zien, als werkende kunstenaar, is het zijn beslissing waar hij zijn tijd aan besteedt.
