Tegenwoordig worden antihelden meer geassocieerd met de anarchistische, onbenullige humor van personages als Deadpool of het willekeurige geweld van Venom of John Wick. Maar voor degenen die van hun guitige leads houden om meer van het sterke en stille type te zijn, is Captain Harlock van anime ongeveer net zo klassiek als ze in onze moderne tijd komen.
In de verre toekomst is Harlock een van de vele hemelvarende Earthmen wiens avonturen worden ontsierd door een toenemend cynisme en melancholie over het universum om hen heen. Hij bestuurt een enorm ruimtevaartuig dat deels Zepplin, deels piratenschip is -- genaamd de Arcadia -- versierd met de traditionele schedel-en-gekruiste insignes. Net als de Arcadia is niets aan Harlock bijzonder subtiel om naar te kijken: groot haar, grote kraag, een groot litteken over zijn gezicht en een grote, sombere uitstraling om hem heen. Hij vecht voor niets anders dan vrijheid, of het nu zijn eigen is of namens anderen; een drang die hij 'diep in [zijn] hart voelt'. De blijvende aantrekkingskracht van Harlock is de blijvende aantrekkingskracht van Batman of Wolverine - hij is gewoon ontworpen om te zijn stoer .
Na zijn debuut in 1977's Space Pirate Captain Harlock manga-serie, is de gelijknamige Space Captain een constant werk in uitvoering gebleven voor de legendarische maker, Leiji Matsumoto, wiens vorige serie, Ruimte slagschip Yamamoto zou ga verder om een grote impact te hebben op Neon Genesis Evangelion schepper, Hideaki Anno. Voor degenen die niet bekend zijn met zijn oeuvre, een goede introductie van vijf minuten is de muziekvideo voor Daft Punks 'One More Time' wat een open liefdesbrief is aan zijn langbenige stijl van karakterontwerp en groovy buitenaardse werelden, in samenwerking met hem gemaakt .
Als pionier van het space-opera (of, space western) genre, heeft Matsumoto Harlock door de jaren heen keer op keer gebruikt om thema's en archetypen te onderzoeken waar hij op verschillende manieren van houdt. Hierdoor, en zoals de meeste langlopende en uitgestrekte fictieve werelden, vind je je eerste voet aan de grond in Ruimtepiraat Kapitein Harlock lijkt misschien ontmoedigend, maar Matsumoto's constante zachte reboots bieden een paar duidelijke in-roads voor nieuwkomers.
Het voor de hand liggende antwoord op 'waar te beginnen' met de franchise is, nou ja, aan het begin, ofwel met de manga-serie uit 1977 of de anime-aanpassing uit 1978 met dezelfde naam. In het tijdperk van streaming zijn er echter twee Harlock-avonturen met een lange speelduur direct beschikbaar die zorgen voor goede inleidingen. De eerste is uit 1982 Kapitein Harlock: Arcadia van mijn jeugd op Crunchyroll (alleen VS en Canada) en 2013 Ruimtepiraat Kapitein Harlock op Netflix.
Arcadia van mijn jeugd is een prequel-film die een alternatieve versie van de oorsprong van Harlock vertelt. Desondanks functioneert het nog steeds goed als springplank voor de eerste anime-serie, later in de geschiedenis van het personage, evenals voor Matsumoto's Galaxy Express 999 , een serie over een intergalactische goederentrein die kruist met Ruimtepiraat Kapitein Harlock continuïteit. (Ja, het is Matsumoto's ding om oude, tijdloze voertuigen in de ruimte te plaatsen.)
Arcadia van mijn jeugd zet je goed voor de toon van Harlocks wereld met een Debbie Downer-citaat van Goethe: 'Aan het einde van hun leven kijken alle mannen terug en denken ze dat hun jeugd arcadië was.' Arcadia is niet alleen de naam van het schip van Harlock, het is ook een Griekse term voor het idee van utopie, en in het bijzonder een utopie die te mooi is om ooit waar te zijn. De film is net zo goed een oorsprongsverhaal voor de Arcadia als Harlock zelf, wat logisch is aangezien Harlock net zo afhankelijk is van zijn geliefde schip als Tony Stark van zijn Iron Man-pak.
ballastpunt mango even kiel
Wat spoort Harlock aan om zijn eigen te hebben' Ijzeren man moment' in Arcadia van mijn jeugd , is de invasie van de aarde door het Illimidus-rijk, een buitenaards ras dat onze planeet in duisternis en slavernij stort. Harlock, een soldaat van de Zonnefederatie, verwijt zichzelf dat hij zijn huis heeft laten instorten en met de hulp van het Tokargan-ras, een Japanner genaamd Tochiro Oyama en enkele oude vrienden, leidt hij een verzetsbeweging. In de opening van de film zien we een man die griezelig lijkt op Harlock -- Phantom F. Harlock -- die tijdens de Eerste Wereldoorlog een vliegtuig genaamd Arcadia bestuurt door een stormachtige nacht, gevolgd door het gekakel van een heks die naar verluidt de bergen waar hij over vliegt achtervolgt.
Later zien we Phantom F. Harlock II, ook vliegend in een vliegtuig in een andere wereldoorlog, op dezelfde manier achtervolgd door kwade krachten: de verplichtingen die hij, als Duitse adel, had aan zijn land. Opgemerkt moet worden dat de aanblik van Harlock die een vliegtuig bestuurt met een Swastika voor duidelijke controverse in de film heeft geleid. Alleen zijn eenregelige uitleg van: 'Het is wat je zou kunnen noemen huur betalen', gaat sommige manier om deze zorgen weg te nemen. als de Aantekeningen op dvd-hoes uitleggen , betekende de feodale wortels van de Harlock Clan dat hij gebonden was aan de oude Pruisische wet om de 'koning' in oorlogstijd te dienen. Om zijn amoraliteit te bewijzen, noemt Harlock de huidige oorlog 'zinloos'. Het is nog steeds behoorlijk dubieus, maar het veroorzaakt Harlock's diepgewortelde afkeer van autoriteit in al zijn vormen.
Harlock II redt ook een Japanse man, Tochiro Oyama genaamd, die ervan droomt ooit naar de maan te vliegen. De Harlock en Oyama die we in de 30e eeuw volgen, zijn hun voorouders - tot aan het wetenschappelijke tartende litteken dat op de een of andere manier langs de Harlock-lijn gepasseerd. Dit idee van het herhalen van de geschiedenis creëert een gevoel van romantische erfenis voor de franchise, evenals de bekende gezichten van de wereld van Harlock - Arcadia's monteur, Oyama; Harlock's gedoemde liefdesbelang, Maya, en zijn gender-omgedraaide equivalent, Esmeraldas. Het neemt Harlock ook van een verslagen soldaat zonder oorlog om te vechten tot een opstandige piraat met een nieuwe, persoonlijke zaak.
De CGI-film, Ruimtepiraat Kapitein Harlock is de franchise-inzending die u waarschijnlijk kent. We zullen eerlijk zijn: het is niet de het beste introductie als je een puristisch perspectief wilt, maar als je op zoek bent naar iets snellers en mooiers om naar te kijken dan Arcadia van mijn jeugd , De bewerking van Toei Animation is een schot in de roos. ( James Cameron is een fan , ook, als dat je helpt zwaaien.)
De film uit 2013 speelt zich af terwijl een ontheemd menselijk ras de aarde wil herbevolken. Dit leidt tot een 'Homecoming War', waarbij ongelijksoortige groepen zich verdringen om ze allemaal te verslaan, beëindigd door de Gaia Sanction, een bestuursorgaan dat bepaalt dat als de mensheid niet aardig kan spelen, ze helemaal niet naar huis mag - - anders dan een selecte groep elites. Trouw aan zijn aard rebelleert Harlock tegen autoritarisme en ontketent een stortvloed van donkere materie rond de aarde om dit te voorkomen. Hoewel het het gewenste effect had, 'vervloekt' het zowel de Arcadia als zijn kapitein om voor eeuwig door de lucht te zeilen, verlangend om zijn fout te corrigeren.
De rest van het verhaal biedt het perspectief van een buitenstaander, aangezien een eeuw later de bemanning van Arcadia Haruma Yama rekruteert, zich er terdege van bewust dat de jongeman in het geheim een Gaia-spion is. Dit apparaat zorgt voor de nodige expositiedetails voor nieuw publiek en creëert met succes een aura van duister mysterie rond Harlock en zijn schip, dat Yama alleen kent van verhalen en geruchten die rond de melkweg worden gefluisterd.
Als Arcadia van mijn jeugd dient als het 'eerste' Captain Harlock-verhaal, Ruimtepiraat Kapitein Harlock (2013) dient als de 'laatste'. De uitbundige animatie is alleen al de toegangsprijs waard: de onderliggende tragische kwaliteiten van Harlock komen volledig aan de oppervlakte in diepe schaduw en gloeiend licht. Het is de serie op zijn meest gotisch, met de met donkere materie doordrenkte, onsterfelijke Harlock zoals Dracula in de ruimte, terwijl zijn Arcadia meer op een kasteel dan op een ruimteschip lijkt - of erger nog, een zwevend graf. Samen zijn de twee films de perfecte boekensteunen voor een heel nieuw publiek.
