In 1987 waren sciencefictionfans getuige van de terugkeer van Star Trek naar hun televisieschermen. De setting, het tijdperk, de personages en zelfs de Onderneming waren anders, maar Star Trek: de volgende generatie (TNG) verankerde zich in de loop van zeven seizoenen in de canon. Hoewel het voor sommige fans even duurde om te wennen aan de veranderingen en verschillen van deze nieuwe crew, was dit het begin van een nieuwe geschiedenis die fans blijft aanspreken op verschillende media, waaronder stripboeken. DC Comics bracht de eerste stripaanpassing uit in februari 1988, waarmee volgend jaar de 35e verjaardag van Captain Picard en de Enterprise-D in stripboeken wordt gevierd.
Coverartiest Bill Sienkiewicz en penciller Pablo Marcos waren het eerste creatieve team dat officieel aan de slag ging vertaal de nieuwe Enterprise naar de pagina . Fans kenden de klassieke Enterprise en het beroemde registratienummer NCC-1701 al, maar het enorme, slankere Galaxy-klasse schip van TNG pochte NCC-1701-D op zijn ovaalvormige romp. Dit begon allerlei vragen op te roepen. Fans vroegen zich natuurlijk af wie verantwoordelijk was voor de nieuwe registry.
Waldo's speciaal bier
Star Trek: de volgende generatie Erfde de Enterprise
De makers van het origineel Star Trek serie wist altijd dat de Enterprise net zo goed een personage was als de bemanning die haar aan het hoofd had. Oorspronkelijk zou het ruimteschip de Yorktown heten, maar Gene Roddenberry, gefascineerd door het verhaal van de echte Enterprise-zeilschepen, besloot dat hij '... altijd trots was geweest op dat schip en de naam wilde gebruiken', zoals vermeld in een interview uit 1973. Het NCC-1701-register van de TOS Enterprise kwam voort uit verschillende bronnen. NC was een van de internationale vliegtuigregistratiecodes die aan de Verenigde Staten waren toegewezen. Een tweede C werd toegevoegd omdat Sovjetvliegtuigen in die tijd C's gebruikten in hun aanduidingen Matt Jefferies, die het ontwerp van het schip overnam toen de oorspronkelijke art director Pato Guzman vertrok, was ervan overtuigd dat een onderneming in de ruimte in deze toekomst een gezamenlijke operatie van de VS en Rusland zou zijn.
Dus NCC werd de Starfleet-afkorting voor 'Naval Construction Contract', vergelijkbaar met de rompnummers van de Amerikaanse marine. Jefferies wees het gebruik van nummers 3, 6, 8 en 9 af omdat ze visueel te gemakkelijk op het scherm zouden verwarren en besloot dat de Enterprise het eerste schip van Starfleet's 17e ontworpen ruimteschip zou zijn. Vandaar 1701. De klassieker Star Trek maken boek van Stephen E. Whitfield en Gene Roddenberry, legt uit dat USS bedoeld was als afkorting voor United Space Ship en dat de Enterprise lid is van de Starship-klasse, hoewel gelicentieerde teksten, afbeeldingen op het scherm, rekwisieten en dialogen later heeft het schip teruggebracht tot een schip van de Constitution-klasse.
Dus toen TNG in première ging met zijn nieuwe ruimteschip, waren de ontwerpers van het Galaxy-klasse ruimteschip Enterprise van plan om de registratie van het nieuwe schip NCC-1701-7 te laten zijn, volgens een van de originele pitch-bijbels voor de serie. Er werd op gewezen dat, aan het einde van Star Trek IV: The Voyage Home , had de nieuwe Enterprise van de oorspronkelijke bemanning het register NCC-1701-A. De 7 veranderde snel in een G om consistent te zijn met dit feit, zoals destijds de show was gepland in de 25e eeuw , 150 jaar na de originele serie. Dan, een februari 1987 herziening van de Schrijvershandleiding van de volgende generatie opgegeven TNG 's Enterprise zou worden aangeduid als de NCC-1701-D. De 24e eeuw was immers gekozen als decor, 78 jaar na het origineel Star Trek .
Het ondernemingsregisternummer bepaalt de norm
In het Star Trek-universum was de traditie om de nalatenschap van een schip voort te zetten door een letter toe te voegen aan het registratienummer tot voor kort exclusief gekoppeld aan de Enterprise. Het werd genoemd in Terry J. Erdmann's Star Trek Deep Space Nine Metgezel dat Ron Moore de nieuwe Defiant wilde hebben in de laatste aflevering van DS9 om de NCC-74205-A te zijn (zijn voorganger was de NX-74205), maar de budgetbeperkingen van de show lieten niet toe om de CGI-opnamen met visuele effecten opnieuw uit te voeren. Echter, met de laatste twee seizoenen van Star Trek: Ontdekking speelt zich af in de 32e eeuw, het is vrij duidelijk de traditie is canoniek gegroeid buiten Enterprises, aangezien die show en zijn stripboek-spin-offs de Voyager NCC-74656-J en zelfs Discovery zelf met NCC-1031-A op haar romp hebben getoond.
Met zeven seizoenen, één speelfilm en meer dan 80 optredens in stripboeken, verslaat de USS Enterprise-D met gemak de drie seizoenen van de originele NCC-1701, de drie films van de refit, de twee volledige films van de NCC-1701-A (de cameo op het einde van StarTrek IV inbegrepen), en zeker de B, C en zelfs de E. De J is nog niet eens in een volledige opname gezien. De Enterrpsie-D is op het moment van schrijven de langstlopende en meest bekeken versie van schepen met de naam Enterprise geworden en hoewel ze in 2371 werd vernietigd, zette ze een standaard en een traditie neer die schrijvers, artiesten en muggenziftende fans zouden gebruiken. generaties lang van kunnen genieten.
