Star Trek De originele run uit de jaren 60 zette de koers uit voor sciencefiction op televisie. Naast zijn eigen blockbuster-franchise, is zijn inspiratie overal voelbaar, van De Orville naar de uitgestrektheid . Een paar specifieke afleveringen zijn de hoekstenen van het succes, en een daarvan is de Hugo Award-winnende aflevering van het eerste seizoen 'The City on the Edge of Forever'. Maar de iconische aflevering had zijn eigen conflicten achter de schermen, en de emotionele finale was aanvankelijk anders dan wat de schrijver, Harlan Ellison, in gedachten had.
'The City on the Edge of Forever' blijft bestaan vanwege het sterk emotionele verhaal. McCoy, de scheepsarts, krijgt per ongeluk een overdosis medicijnen nadat hij Sulu heeft verzorgd. In zijn veranderde mentale toestand vlucht McCoy naar een nabijgelegen planeet, waar de Guardian of Time de geschiedenis volgt. Kirk en Spock jagen hem achterna en ontdekken dat de eldritch-tijdwaarnemer McCoy doorliet naar de aarde van de jaren dertig. Terwijl hij daar was, vernietigde McCoy de toekomst van de mensheid. Kirk en Spock moeten hun tijdlijn bepalen, maar Kirk realiseert zich niet dat hij verliefd zal worden op een vrouw genaamd Edith Keeler, wiens dood cruciaal is om de toekomstige apocalyps te voorkomen.
De laatste minuten van de aflevering zijn enkele van de meest aangrijpende in Star Trek geschiedenis. Nu het drietal Starfleet-officieren herenigd is en McCoy's gezond verstand is hersteld, staat Keeler op het punt de straat over te steken om hen te ontmoeten. Wanneer Kirk en Spock een tegemoetkomende vrachtwagen zien, herinnert Spock Kirk aan haar lot. Kirk, wiens hart zichtbaar breekt, weerhoudt McCoy ervan naar buiten te rennen om Edith te redden. Na het overlijden van Edith keert Kirk terug naar de toekomst, keert hij de Guardian of Time de rug toe en geeft hij zijn schip opdracht om daar weg te komen.
de gekke elf
Het staat ver af van de originele versies van Harlan Ellison, waarin McCoy niet voorkomt. In plaats daarvan zette hij het tijdreisplan in werking door een bemanningslid genaamd Beckwith te gebruiken. Betrapt op het dealen van drugs -- een wild plotdetail dat Roddenberry heeft ooit een verkeerde voorstelling gegeven waarbij hoofdingenieur Scott betrokken is en Ellison woedend wordt -- Beckwith vermoordt een ander bemanningslid en vlucht naar een planeet met meerdere Guardians die toezicht houden op de tijdpoort. In plaats van de vernietiging van de mensheid, creëert Beckwiths bemoeienis een gewelddadige en wetteloze alternatieve geschiedenis. Een van de eerste passen van deze sectie suggereert zelfs dat Beckwith zou worden geëxecuteerd door een vuurpeloton van de Enterprise op de stoffige planeet.
coole mash do thermometer
Het bezoek aan de historische aarde is vergelijkbaar in de vroege versies van Ellison, maar wat volgens Ellison verloren ging, was de emotionele impact van de finale. In plaats van de pijnlijke maar weloverwogen keuze van Kirk om Edith haar lot te laten ontmoeten in ruil voor de toekomst, ziet Ellisons ontwerp hem op het punt staan om Edith toch te redden. Spock verstoort de koele logica en redt het lot van de mensheid. Ellison zag zijn versie als een verhaal over een liefde die zo krachtig was dat het de apocalyps waard was, wat een veelvoorkomend thema is van nobele maar enigszins egoïstische zelfvernietiging in andere Ellison-verhalen. Zijn woede over de verandering duurde decennia , met het gevoel dat de televisieversie de extra laag menselijkheid verloor die hij had willen illustreren.
De door drugs aangewakkerde rampspoed van het originele script, Kirk is uit karakter egoïsme en het budget betekende dat Ellison's visie van dubbele steden aan de rand van de eeuwigheid, waar de vergulde torens van de tijd zelf en New York elkaar spiegelden, een onmogelijkheid was om te filmen in een show die met onmogelijkheden omging. Volgens Binnen Star Trek door Herbert F. Solow en Robert H. Justman, onderging het ontwerp een aantal herschrijvingen, sommige door Harlan Ellison zelf, Gene Coon, Steven Carabatos voordat het definitieve ontwerp naar DC Fontana ging. Gene Roddenberry heeft persoonlijk het uiteindelijke productiescript bijgewerkt.
Het resultaat, zo niet wat Harlan Ellison wilde, wordt nog steeds geprezen als een van de beste afleveringen die Star Trek heeft te bieden. De kern van het verhaal is onaantastbaar, een liefde die het waard is om de toekomst van de wereld op het spel te zetten, al is het maar voor even. Hoewel de Guardian terug in de scene is geslopen in Star Trek: Ontdekking , heeft sindsdien niets meer de impact van 'The City on the Edge of Forever' geraakt.
