het einde van Star Wars: Episode III - Revenge of the Sith , toen Anakin Darth Vader werd en hielp de Jedi Order te vernietigen, is een van de donkerste momenten in moments Star Wars . Hij gooide alles weg voor een kans om degene van wie hij hield te redden. Tenminste, dat is wat iedereen altijd heeft geloofd. In werkelijkheid is dat niet wat er gebeurde, omdat Anakin nooit echt van Padmé had kunnen houden. Als hij echt van haar hield, had het heel anders kunnen aflopen.
Net zo Star Wars shows, Anakin Skywalker had een moeilijke jeugd en groeide op als Watto's slaaf op Tatooine. In een melkwegstelsel waar slavernij zogenaamd door de Republiek was verboden, bestond het nog steeds in een groot deel van de Outer Rim Territories, en niemand leek bezorgd genoeg om er iets aan te doen. Dus toen Qui-Gon Jinn verscheen in een gigantisch, glinsterend ruimteschip en hem een kans bood om vrij te zijn en de planeet te verlaten, was dat de kans van zijn leven. Bovendien zou Anakin een Jedi worden.
Ondanks alle opwinding was niet alles zo perfect als het had moeten zijn. Om te beginnen moest Anakin zijn moeder verlaten en alles wat hij ooit had gekend. Op negenjarige leeftijd voelde hij zich klein en alleen in een koud, dreigend sterrenstelsel. Toen stierf Qui-Gon terwijl hij vocht tegen een getatoeëerde dreiging die eruitzag als iets uit een van zijn nachtmerries. Op Naboo verloor hij de enige vaderfiguur die hij ooit had gekend. Zonder zijn moeder en Qui-Gon werd Anakin gedwongen zich tot de Jedi te wenden voor familie.
Anakin werd bijna geen Jedi, want toen de Jedi High Council hem ondervroeg, kon Yoda zijn angst voelen. De Jedi-meester vertelde hem: 'Angst is het pad naar Dark Side. Angst leidt tot woede. Woede leidt tot haat. Haat leidt tot lijden.' Hoewel Anakin uiteindelijk een Jedi werd, had Yoda, dankzij de koppigheid van Qui-Gon en Obi-Wan, meer gelijk dan hij wist. Toen de moeder van Anakin stierf, ontwikkelde zijn angst zich snel, precies zoals Yoda had gewaarschuwd. Zijn angst groeide toen uit tot woede bij iedereen, haat voor de Zandmensen en lijden voor zichzelf. Het was de ergste ervaring van zijn leven, omdat hij wist dat hij zijn moeder aan haar lot had overgelaten toen hij als kind wegging. Bovendien was hij niet een krachtig genoeg Jedi geworden om haar op tijd te vinden of te redden. Het was zijn schuld dat ze dood was, en daarna was Anakin meer alleen dan ooit.
Daarom was Padmé zo belangrijk voor hem. Als de jonge koningin van Naboo was ze het doelwit van zijn verliefdheid, en toen ze opgroeiden, was Anakin altijd geobsedeerd door haar. Toen zijn moeder stierf, had Anakin iets nodig om het gat in zijn leven te vullen. Hoewel de Jedi-orde hem kameraadschap had gegeven, was dat niet wat Anakin op dat moment in zijn leven nodig had. Hij had het leven buiten de orde ervaren en wilde liefhebben, maar meer dan dat, hij wilde bemind worden. Het was iets dat hij niet meer had gevoeld sinds hij een kind was, en hij was wanhopig om het terug te vinden. Dus trouwde hij met de senator van Naboo en hield hun relatie geheim voor Obi-Wan en zijn andere mede-Jedi.
Anakin hield zijn huwelijk echter niet geheim voor kanselier Palpatine, en dat was een vergissing. Hij en Padmé werden pionnen in het spel van Darth Sidious dat uiteindelijk Anakin, de Jedi en de Republiek vernietigde. De Dark Lord wist hoe belangrijk Padmé was voor Anakin, dus besloot hij dat tegen hem te gebruiken. Hij liet Anakin dromen dat zijn vrouw stierf tijdens de bevalling, en dat bracht Anakin in de moeilijkste positie van zijn leven. Hij werd geconfronteerd met de zeer reële mogelijkheid om Padmé te verliezen. Hij was constant van streek en op scherp.
Anakin dacht waarschijnlijk dat hij echt van Padmé hield, maar zijn acties, gecombineerd met zijn moeilijke verleden, bewijzen het tegendeel. Zijn motivatie om haar leven te redden was misschien niet de liefde die hij dacht te hebben. Theoloog John McDowell, en auteur van De Evangelie volgens Star Wars , biedt enig inzicht in het onderwerp. Hij schrijft dat Anakin's 'zorg minder gaat over wat er met Padmé zal gebeuren dan over wat het verlies van zijn bezit met hem zal doen, zijn verlies van bemind worden'.
Anakin had het grootste deel van zijn leven na Tatooine besteed aan het zoeken naar liefde en verbondenheid. Hoewel hij deel uitmaakte van de Jedi Order, had hij zijn moeder verloren toen hij haar op Tatooine achterliet en haar weer verloren toen ze werd gevangengenomen en gedood door de Sand People. Hij verloor ook Qui-Gon op Naboo, en later waren zelfs Obi-Wan en de Jedi High Council begonnen hem weg te duwen door hem de kanselier te laten bespioneren en hem de rang van Jedi Master te ontzeggen. Dus toen hij werd geconfronteerd met het verlies van de laatste persoon die van hem hield, wist hij dat hij niet gewoon kon toekijken. Hij kon het verdriet en de pijn niet doorstaan van iemand die belangrijk was voor zijn identiteit, opnieuw stervende, en hij kon er absoluut niet tegen om alleen te zijn.
Die motivatie klinkt helemaal niet als liefde. In plaats daarvan klinkt het als gehechtheid en egoïsme. McDowell bevestigt de theorie wanneer hij schrijft dat de liefde van Anakin meer lijkt op hebzuchtige en bezittelijke zelfbevrediging dan op zelfverloochening van zichzelf. Hoewel het onderscheid misschien klein is, betekent het veel voor Star Wars . Yoda voorspelde dat de angst van Anakin zijn ontwikkeling tot een Jedi zou kunnen belemmeren en hem naar de Dark Side zou kunnen leiden, en dat is precies wat er gebeurde. Anakin heeft nooit van Padmé gehouden, maar hij was altijd bang om haar te verliezen en wat zij voor hem symboliseerde. Gepresenteerd met de mogelijkheid dat ze zou sterven, koos hij ervoor om de Jedi Order te vernietigen, zodat hij zijn gevoel van verbondenheid kon behouden, samen met de laatste persoon die van hem hield, en zodat hij niet alleen zou zijn. Waar het op neerkomt, is dat Anakins onderliggende zorg gaat over welke liefde hem zal worden teruggegeven, en op deze manier is het nooit echt een weggeven van liefde.
Natuurlijk heeft de Jedi Anakin nooit geholpen zijn relatie te ontwikkelen, maar als hij echt van Padmé hield, had hij zich heel anders moeten gedragen. Als er niets anders was geweest, had hij bijvoorbeeld zijn relatie kunnen opbiechten en om hulp kunnen vragen. Yoda had hem kunnen vertellen dat zijn visioenen niet in steen gebeiteld waren, en ze kwamen alleen uit omdat Anakin in het plan van Palpatine speelde. Trouwens, hij had zijn relatie met Padmé allemaal samen kunnen opgeven. Als Anakin echt van haar hield, had hij zich misschien gerealiseerd dat zijn betrokkenheid bij haar hetgene was dat haar in de eerste plaats in gevaar bracht. Haar laten gaan had haar leven en de Jedi Order misschien gered. Het is dus duidelijk dat Anakin nooit echt van Padmé heeft gehouden. Hij was gewoon bang om alleen te zijn en degene te verliezen die van hem hield, en dat is alleen hebzucht, gehechtheid en egoïsme, geen liefde. Yoda had al die tijd gelijk: Anakins angst leidde hem naar de Dark Side.
