De recente toevoeging van Genndy Tartakovsky's Emmy Award-winnende Star Wars: Clone Wars naar Disney+ is fantastisch nieuws voor degenen die zijn opgegroeid toen de prequel-trilogie van Star Wars nog in de bioscoop te zien was. Star Wars: The Clone Wars geborgen George Lucas' pre-Empire verhaallijn in iets emotioneel meeslepends, fans moesten tevreden zijn met een plot verzanden door houten acteren, saaie politieke gesprekken en merkbare effecten op het groene scherm. Het had zeker geweldige lichtzwaardengevechten, maar geen boeiende personages.
Star Wars: Clone Wars , een geanimeerde microserie uit 2003 die ertussenin liep Aanval van de klonen en Wraak van de Sith , bracht daar verandering in door fans hun eerste echte kijk op de Clone Wars te geven als een spektakel. Met epische gestileerde gevechten tussen Jedi, Sith, Clones en Droids, duurde de show drie seizoenen, waarvan er twee werden opgedeeld in intervallen van twee tot drie minuten, terwijl de finale zijn lengte verlengde tot 12 minuten voor een specifieker verhaal over de finale van de oorlog dagen. Maar binnen die beperkte schermtijd ontwikkelde Tartakovsky een conflict van zo'n enorme schaal, waarbij hij talloze werelden documenteerde die waren overspoeld met geweld en de verscheidenheid aan gevechtstactieken die over hun oppervlakken werden gevoerd.
Van luchtgevechten en onderwatergevechten tot aanvallen in de hele stad, deze oorlogsscènes testten regelmatig de bekwaamheid van Anakin Skywalker (Mat Lucas) en Obi-Wan Kenobi (James Arnold Taylor) in gevechten. Evenzo boden ze ook schermtijd aan verschillende Jedi van The Phantom Menace en Aanval van de klonen zoals Kit Fisto, Ki-Adi-Mundi, Luminara Unduli, Barriss Offee en Shaak Ti die tot dat moment gewoon cool uitziende achtergrondextra's waren. Een dergelijke verscheidenheid hielp kijkers te informeren over hoe ver de Clone Wars zich over de melkweg hadden verspreid, allemaal georkestreerd door Darth Sidious en Count Dooku als onderdeel van hun grootse plan om de Jedi voorgoed te vernietigen.
Gebruikmakend van een dynamische 2D-animatiestijl vergelijkbaar met zijn werk aan work Samoerai Jack , overdreef Tartakovsky de gevechts- en Force-vaardigheden van de Jedi tot proporties op anime-niveau om krachtigere actiescènes te creëren. Mace Windu zwaaide niet alleen met een paarse lichtzwaard, maar vernietigde een heel leger Super Battle Droids met Force hand-to-hand gevechtsbewegingen terwijl hij verslagen droid-onderdelen in andere droids slingerde, zoals granaatscherven. Yoda ging van geforceerd rond Christopher Lee springen naar gecamoufleerde droids op de planeet Ilum met halsbrekende snelheden. Met andere woorden, de Jedi werden behoorlijk krachtig, wat alleen maar bijdroeg aan de grootsheid van elk gevecht waaraan ze deelnamen tegen een overweldigende overmacht.
Over de top zoals het was, Clone Wars ' actie verdubbelde ook als visuele verhalen, het opbouwen van karakters en kennis zonder de noodzaak van een zware expositie. Dit maakte zoiets als Anakin's lichtzwaardduel met pre- De kloonoorlogen Assaj Ventress om tegelijkertijd te werken als een verbazingwekkende meerdelige strijd terwijl hij zijn val naar de Dark Side voorafschaduwt via subtekst.
Ongetwijfeld was de grootste weldoener van deze visuele stijl General Grievous, wiens angstaanjagende debuut een hype veroorzaakte die zijn piepende ademhaling verhinderde Wraak van de Sith tegenhanger nooit geëvenaard. Die strijd vestigde de droid-commandant stevig als een 7-voet lange cybernetische kolos die niet alleen lichtzwaarden kon ruilen met vijf Jedi tegelijk, maar ze allemaal kon overweldigen zonder te zweten. Tegen de tijd dat hij op Coruscant verscheen om bondskanselier Palpatine te ontvoeren, wist het publiek dat de aanwezigheid van generaal Grievous de inzet enorm verhoogde voor iedereen die hem in de weg stond, een eigenschap die Dave Filoni's aan de film grenzende Grievous meer had kunnen gebruiken in De kloonoorlogen .
Zelfs met al deze voortdurende actie, heeft de show nog steeds prioriteit Anakin en Obi-Wan's evoluerende relatie. Toegegeven, naar de huidige maatstaven, Clone Wars ' Anakin en Obi-Wan kunnen een beetje lijken op CliffsNotes-versies van hun CGI-zelf, die deze band gedurende zeven seizoenen van televisie grondiger hebben ontwikkeld om de ondergang van Anakin legitiem tragisch te maken. Voor de vroege jaren 2000 was het echter een semi-cohesieve verbetering ten opzichte van Hayden Christensen's karakterisering, die visueel liet zien hoe Anakin evolueerde van nukkige Padawan tot een onbezonnen, maar ervaren krijger naast zijn Meester op het slagveld. Clone Wars gaf een indicatie van hoe deze twee Jedi die vrienden en wapenbroeders werden, er in werkelijkheid uitzagen, een dynamiek die de prequel-trilogie probeerde met gemengd succes.
Hoe moeilijk het voor sommige fans ook is om zich een Clone Wars-tijdlijn voor te stellen zonder Ahsoka Tano of Captain Rex, Star Wars: Clone War s houdt nog steeds stand. Meer dan alleen een niet-canon relikwie uit een vervlogen tijdperk, legde het de sjabloon waarop De kloonoorlogen verdiende zijn bijval door een combinatie van schaal, actie en subtiele karaktermomenten, waardoor een bloeiend, buitenaards universum ontstond dat fans superieur noemden aan wat Lucas op het grote scherm deed. Door zijn gevechten en personages zo'n episch gevoel te geven, Kloon Oorlog s uiteindelijk gemaakt Star Wars prequels' belangrijkste conflict een verhaal dat het waard is om opnieuw te bekijken.
Star Wars: Clone Wars - Volume I en Star Wars: Clone Wars - Volume II zijn vanaf vrijdag 2 april te streamen op Disney+.
