Eén eerdere showrunner keert al terug naar Doctor who in de vorm van Russell T Davies, maar fans denken dat er misschien nog een ander bij hem komt. Steven Moffat, die het stokje overnam van Davies Doctor who 's showrunner in 2010 en bleef in deze rol tot 2017, plaatste onlangs een foto van zichzelf buiten een politiebox op Instagram. Dit snel leidde tot geruchten over die van Moffat Doctor who opbrengst . Hoewel de potentiële toekomst van Moffat met de sciencefictionserie nog niet duidelijk is, zou hij nog steeds een uitstekende aanvulling kunnen zijn op het schrijfteam van de serie onder Davies.
CBR-VIDEO VAN DE DAG SCROLL OM DOOR TE GAAN MET INHOUD
Voordat hij een showrunner was Doctor who , Steven Moffat werkte eerst als schrijver aan de serie Russell T Davies, tijdens diens oorspronkelijke run op de serie. Hoewel Moffat's tijd als showrunner enkele favoriete afleveringen bij fans opleverde en twee geliefde incarnaties van de Doctor bevatte - Matt Smith's Elfde Doctor en Peter Capaldi's Twaalfde Doctor - zijn de meeste fans het erover eens dat Moffat op zijn best was toen hij op zichzelf staande afleveringen schreef tijdens Davies' tijd op Doctor who . Het terugbrengen van Moffat in deze hoedanigheid zou een goede zet kunnen zijn Doctor who 's toekomst.
Hoe Steven Moffat een van de beste schrijvers van Doctor Who werd
Beroepsvereniging van Steven Moffat met Doctor who begon met het korte verhaal 'Continuity Error', geschreven in 1996, voordat hij het boek uit 1999 schreef Doctor who parodie-aflevering 'The Curse of Fatal Death' voor Comic Relief. Zijn eerste echte Doctor who afleveringen onder Russell T Davies waren de tweedelige seizoenen 'The Empty Child' en 'The Doctor Dances' uit seizoen 1. De afleveringen werden geprezen als enkele van de engste van het eerste seizoen van de revival-serie, waarbij kijkers bang werden gemaakt met zombies die een gasmasker droegen en met kinderlijke, zingende stemmen om hun 'mummie' riepen.
In de loop van de tijd dat hij onder Davies schreef, leverde Moffat er enkele af Doctor who 's meest impactvolle afleveringen. Seizoen 2's 'The Girl in the Fireplace' en Seizoen 4's 'Silence in the Library' en 'Forest of the Dead' zorgden elk voor een emotionele klap en bevatten meeslepende nieuwe monsters. De beste aflevering van Moffat is echter ongetwijfeld 'Blink' uit seizoen 3, waarin de Weeping Angels werden geïntroduceerd en blijft er één van Doctor who 's hoogst gewaardeerde afleveringen, ondanks dat er nauwelijks de dokter in voorkomt. Moffat was een duidelijke keuze om het stokje van Russell T Davies over te nemen als showrunner.
boneyard rpm ipa
In zijn eigen tijd als showrunner zou Moffat verschillende favoriete afleveringen van fans afleveren. Deze omvatten 'Heaven Sent', waarin de dokter alleen met zijn verdriet in een mysterieuze gevangenis zat, 'World Enough and Time', waarin bracht de Mondasiaanse Cybermen terug en zag de Twaalfde Dokter een wanhopig laatste standpunt innemen naast twee incarnaties van de Meester, en de 50-jarig jubileumspecial 'The Day of the Doctor', die meerdere incarnaties van de Dokter verenigde voor een filmisch epos dat de Dokter terugvoerde naar de laatste dag van de Tijdoorlog.
Steven Moffat gedijt goed met op zichzelf staande horrorverhalen
Terwijl het tijdperk van Steven Moffat als Doctor who 's showrunner leverde veel geliefde afleveringen af, maar deze werd over het algemeen niet zo hartelijk ontvangen als de eerdere serie van Russell T Davies. Fans werden niet zozeer verliefd op het schrijven van Moffat vanwege zijn seriebogen, maar vanwege zijn meesterlijke vermogen in het maken van op zichzelf staande horrorafleveringen. Doctor who heeft een reputatie vanwege zijn vermogen om het publiek van alle leeftijden bang te maken en de op zichzelf staande verhalen van Moffat uit het tijdperk van Davies zijn allemaal op dit front geleverd. In plaats van te vertrouwen op grote, brute, buitenaardse monsters, demonstreerde Moffat een vaardigheid in psychologische horror, waarbij hij inspeelde op subtiele angsten in het publiek.
Met name de afleveringen van Steven Moffat hadden de neiging om alledaagse voorwerpen in angstobjecten te veranderen. Dankzij zijn werk, nee Doctor who Een fan kan naar een gasmasker kijken zonder na te denken over de angstaanjagende kreten van het Lege Kind, of naar een stenen beeld zonder zich af te vragen of het misschien een Weeping Angel is die wacht om in een oogwenk toe te slaan. Op dezelfde manier had Moffat de vaardigheid om de inherent griezelige alledaagse ervaringen op te pikken verzinnen Doctor who monsters om ze te bewonen . De Vashta Nerada kan in elke schaduw op de loer liggen, terwijl het zwakste onverklaarbare getik de aanwezigheid van Clockwork Droids kan signaleren.
Met dit specifieke soort horror kon Moffat een constant gevoel van paranoia behouden, waardoor zijn personages in werelden terechtkwamen waar gevaar om elke hoek op de loer kon liggen. Dit werd misschien het beste overgebracht in 'Silence in the Library', toen de dokter een zenuwachtig River Song vertelde dat de Vashta Nerada zich niet in elke schaduw verborgen hielden, 'maar in elke schaduw'. Door te spelen met gewone angsten, alledaagse voorwerpen en subtiele details, hadden de verhalen van Moffat het fantastische vermogen om in de verbeelding van het publiek te blijven hangen. De Daleks kunnen dodelijk zijn , maar de monsters van Moffat transformeren de wereld van alledag in een labyrint van nachtmerries.
Steven Moffat blinkt uit in het creëren van iconische Doctor Who-monsters
Het krachtige soort psychologische horror waar Steven Moffat bekend om werd Doctor who is gebouwd op de monsters die hij heeft gemaakt. Veruit de meest beruchte creatie van Moffat de Weeping Angels, 'levende beelden' die alleen bewegen als ze niet worden waargenomen. Ze bewegen ook zo snel dat zelfs knipperen gevaarlijk is. Hun onzichtbare bewegingen, die alleen werden waargenomen als een verandering in de poses van de beelden, zorgden voor zowel sprongangst als subtielere momenten van onbehagen. De methode waarmee de engelen doden is ook op een geheel originele manier angstaanjagend. Nadat ze ongezien een slachtoffer hebben beslopen, sturen ze hem met een enkele aanraking terug in de tijd. In een mum van tijd zit een slachtoffer van de Weeping Angels gevangen in het verleden, het leven dat ze ooit kenden is in een oogwenk voor altijd verloren gegaan.
Hoewel de Weeping Angels de bekendste en meest gevreesde creatie van Steven Moffat zijn geworden, zijn ze niet de enige echte angstaanjagend monster waaraan hij heeft bijgedragen Doctor who . De Vashta Nerada waren vleesetende zwermen die als schaduwen verschenen. Het enige wat hun slachtoffers hoefden te doen was in de verkeerde schaduw stappen en binnen een seconde zouden ze tot op het bot worden uitgekleed. De gasmaskerzombies waren het product van defecte Nanogenes, microscopisch kleine medische robots die mensen probeerden te genezen zonder hun biologie goed te begrijpen, wat resulteerde in een zenuwslopend stukje lichaamshorror.
Meer recentelijk, tijdens zijn ambtstermijn als showrunner, introduceerde Steven Moffat de Silence Doctor who . Deze lange, fluisterende buitenaardse wezens met bolle hoofden zouden de herinnering van een waarnemer aan hen uitwissen zodra ze wegkeken. Opnieuw riepen ze een krachtig gevoel van paranoia op, waardoor personages hun eigen herinneringen niet meer konden vertrouwen. De Elfde Dokter en zijn metgezellen markeerden zichzelf met tekentekens bij het zien van de Stilte en werden alleen op hun aanwezigheid gewezen door de onverklaarbare tekens die geleidelijk op hun huid verschenen. Ze belichamen perfect het vermogen van Steven Moffat om de huid van het publiek te laten kruipen. Hem terugbrengen naar Doctor who het creëren van op zichzelf staande horrorverhalen over originele monsters zou de nieuwe serie enorm naar een hoger niveau tillen.
mac en jack afrikaanse amber
Doctor Who keert in november terug naar BBC One en Disney+.
