Weet je wat een teken is dat je een kwaliteitsboek bent tegengekomen? Je leest het pdf-exemplaar dat je hebt gekregen om vooraf zonder onderbrekingen door te nemen, volledig verdiept, en dan, als je klaar bent, denk je bij jezelf: 'Wauw, ik zou dit moeten kopen als het uitkomt.' Zo goed is 'The Surrogates: Flesh and Bone': ik wil nog steeds een exemplaar kopen als het uit is. Dat is het teken van een kwaliteitsboek daar.
Dit boek, een prequel op de vijfdelige serie met dezelfde naam, speelt zich 15 jaar voor het origineel af, in de loop van een maand in de zomer van 2039. Drie tieners die de surrogaten van hun vader gebruiken - robotachtige replica's van mensen op afstand geopereerd -- een dakloze man vermoorden, wat niet alleen een spraakmakende moordzaak in gang zet, maar ook een groter heronderzoek van de rol van surrogaten in de samenleving.
De manier waarop de moordzaak verloopt, doet denken aan een aflevering van 'Law & Order' waarin de vader van een jongen zijn rijkdom en invloed gebruikt om er alles aan te doen om zijn zoon te beschermen. Ten eerste beweert hij dat hij de surrogaat bedient, maar wanneer de politie bewijst dat dit een leugen is, gebruikt hij zijn dure advocaat om met een belachelijke verdediging te komen en neemt hij zelfs zijn toevlucht tot omkoping. Aan de andere kant staat Harvey Greer, een geüniformeerde politieagent met de hoop rechercheur te worden. Zijn relatie met de enige getuige die dicht genoeg bij de moord was om de nieuwe verdediging van de jongens te weerleggen, maar de getuige is op de vlucht en moet worden gevonden.
Dit boek is echter niet zomaar een typisch moordverhaal. Venditti en Weldele gaan verder dan die enge parameters om te laten zien hoe deze moord de samenleving beïnvloedt. Een nieuwe religieuze sekte gebruikt het als de kans om hun anti-surrogaatagenda door te drukken, het bedrijf dat Surrogates maakt, moet met een reactie komen op de publieke verontwaardiging, en er is het altijd aanwezige idee van 'Hoeveel vooruitgang is te veel? ' Deze ideeën worden soms gepresenteerd via tekstpagina's, zoals de opinie-sectie van een online 'krant' of een interview in een zakenmagazine. Deze elementen zijn goed geïntegreerd in het verhaal en leveren effectief een bredere kijk op de wereld op. Het onderzoek naar hoe surrogaten de kloof tussen rijk en arm hebben versterkt, is erg slim en klopt.
Weldele's kunst heeft er nog nooit zo goed uitgezien. Zijn stijl is schetsmatig zoals het werk van Ashley Wood op zijn meest coherente manier, aangezien Weldele stompe, impressionistische beelden vermijdt ten gunste van gemakkelijk te begrijpen verhalen. Omdat hij het boek ook kleurt, concentreert hij zich echt op de stemming voor elke scène, vaak met kleuren die scènes bedekken, zoals het gebruik van een blauwfilter in een film. Vermengd met een zeer traditionele lay-out met drie niveaus door het hele boek, geeft zijn kunst een filmisch gevoel.
Hij kan met weinig moeite tussen stillere, dialooggedreven scènes en gewelddadige gevechten springen. De aanblik van 'lege' politiesurrogaten die een rel tot bedaren brengen is verbluffend en verontrustend; net als de dode lichamen die Weldele illustreert, waarbij ze er vaak voor kiezen om halfgetekende schetsen te tonen die bestaan uit snelle lijnen en cirkels, zoals de eerste stappen in 'hoe te tekenen'-instructies.
'The Surrogates: Flesh and Bone' is een spectaculaire lectuur, zowel voor fans van de originele serie als voor nieuwkomers. Venditti en Weldele nemen een vrij basic sciencefictionconcept en bouwen er een boeiend verhaal omheen, waardoor een complexe wereld ontstaat die op veel manieren de onze weerspiegelt.
